MATTHEW LUKE SELVAÑIA

Chapter 13

It's been a week ng maligtas si cylivien at dahil part na ako ng top 10 ranking gangs hindi na ako nahirapan na hanapin siya.

Thank you so much frost."Naiiyak na sabi ni cylivien actually naiirita nako kanina pa siya paulit ulit na mag thank you sakin e.

Salamat frost."Nakangiting sabi ni kyumi sa ngayon wala pa siyang balak sabihin lahat sa kapatid niya.

Hindi ko siya masisi.

Nasa loob na kami ngayon room dinukduk ko nalang ang aking mukha sa lamesa.

I feel tired,feeling ko nga mag kakasakit ako e.

Miss Delvion may nag hahanap sayo."
Napalingon ako kay Stacey na siyang class president namin ng sabihin niya iyon,tinangohan ko lang siya at nag paalam sa dalawa na lalabas mona ako sandali.

Sa cafeteria ka nalang deretso maya."
Cylivien said i nod.

Taas noo akong naglalakad hanggang sa matanaw ko ang repleksyon ni ipis na ngayon nakatalikod sakin

Can we talk?"Mahinahon niyang sabi.
napabuntong hininga nalang ako at seninyasan siyang sumunod sakin.

What's now?"Agad kong tanong sabay hikab,i feel fucking tired.

Please im begging you fia sumali kana."Pag mamakaawa nito sabay hawak ng dalawa kong kamay nanatili lang akong nakatingin sakanya.

Hindi ko gusto maging katulad niyo vius."I said dahilan para mapabuntong hininga ito.

I know,alam ko iyon fia but it's all for your safety."Ani niya,bahagya niyang pinisil ang aking kamay na siyang ginagawa niya dati."Gusto ko lang naman isali ka para matutukan kita fia ayukong pati ikaw m-mawala."He added this time ramdam ko ang lungkot sa kanyang boses.

I know vius."Mahinahon kong sabi.

A-ayukong mawala ka,i-ikaw nalang ang meron ako zerafia kaya habang nabubuhay pa ako i want to protect you."Malambing niyang sabi,napailing naman ako at pilit na kinakalimutan ang nakaraan

Ayukona natatakot na ako,nasasaktan na ako.

Mahal na mahal kita frostia zerafia kambal ko.-

Lagi mong tatandaan na mag kakampi tayo.-

Iniwan kita oo pero nandito na ako kambal ko hinding hindi na ulit kita iiwan.-

Humawak ka sakin pangako hindi kita bibitaw-

Tuluyan na akong nanlumo at tuluyan ng tumulo ang aking luha.

Hanggang sa naramdaman ko ang yakap ni vius na siyang nag pahagulhul sakin.

H-he promise me v-vius,h-he fucking promise me kaya nag tiwala ako kanya b-but w-why?b-bakit n-niya iniwan?"
Mula noon hanggang ngayon kay vius ko binubuhas ang lahat ng nararamdaman ko,mahinahon niyang tinatapik ang aking likod.

Tahan na nandito lang ako,trust me hindi kita iiwan."Malambing na sabi niya.

Should i trust you?"I ask him subrang hina na ng aking boses.

Yes ipis you should."Seryoso niyang sabi,napatango na lamang ako he give me a small smile."Hush now kakausapin na natin si dean."Aniya,tumango naman ako at pinunasan ang aking luha.

Nakakainis ka sayo ko talaga nalalabas lahat ng nararamdaman ko!"Sisi ko sakanya sabay hampas ng kanyang dibdib,hinayaan niya lang ako tawa lang siya tawa.

Are you done ipis?"Natatawang sabi nito,tumango naman ako."Let's go."Sabi niya sabay akbay sakin.hinayaan kuna lamang siya.

Pinag titinginan kami sa daan pero binaliwala lang namin iyon masiyadong maiissue ang mga tao kaya alam ko kung anong mga nasa isip nila.