Μουσική επιμέλεια: Γλαύκη (https://stisglafkistocafe.blogspot.com/)
Ο αδελφός τον αδελφό
Κάποια στιγμή από τους ψηλούς πύργους, μέσα στην πρόσκαιρη ηρεμία λίγο πριν ξαναρχίσει πάλι η μάχη, πρόβαλε η μορφή του Ετεοκλή. Στο πρόσωπό του είχε ζωγραφισμένη την έπαρση και τη σιγουριά της νίκης. Χωρίς να υπολογίσει τίποτα ακούστηκε επιβλητική η φωνή του:
"Ε Αργείοι στρατηγοί και στρατιώτες. Όσοι απομείνατε πια ζωντανοί και δεν σας σκέπασε το σκοτάδι του Άδη, πού είναι κρυμμένος αυτός ο Πολυνείκης; Δείτε μωρέ για ποιον πολεμάτε και τρέχετε στο θάνατο! Δεν έχετε γλιτωμό και το βλέπετε! Παρατήστε λοιπόν την επίθεση και πείτε σε εκείνον το δειλό τον αδελφό μου να βγει μπροστά μου εδώ να μετρηθούμε. Πρόσωπο με πρόσωπο. Πολυνείκη! Πού είσαι;"
Μεγάλο σούσουρο και αναταραχή προκάλεσε αυτή η ωμή πρόκληση του βασιλιά της Θήβας τόσο προς τον Αργίτικο στρατό όσο και προς τον αδελφό του. Την ίδια έκπληξη όμως προκάλεσε και στους ίδιους τους Θηβαίους, που είδαν το βασιλιά τους να εκτίθεται στον άμεσο κίνδυνο και να ξεφεύγει σε μια ακραία παρορμητική στάση. Πολλοί την έβλεπαν, σκέτο παραλογισμό, καθώς οι επιτιθέμενοι είχαν υποστεί πολύ μεγάλο χτύπημα. Ο ένας στρατιώτης κοίταζε τον άλλο, τόσο στους Δαναούς όσο και στους Θηβαίους.
"Τι πάει να κάνει μα τον Δία!" ξέσπασε ανήσυχος ο Κρέων πιο πίσω καθώς τον άκουσε από έναν διπλανό πύργο. Ο Ετεοκλής ήταν ασταμάτητος, άρχισε πάλι να φωνάζει:
"Πείτε του να βγει. Εδώ μπροστά μου. Να μετρηθούμε οι δυο μας, πρόσωπο με πρόσωπο. Και αν τον σκοτώσω τότε ας έρθει να με αντικαταστήσει, αν όχι τότε θα φύγετε όλοι για τα σπίτια σας όπως ήρθατε"
Οι Θηβαίοι πανηγύρισαν με κάθε τρόπο τα λόγια του βασιλιά τους χτυπώντας δόρατα και σπαθιά πάνω στις ασπίδες τους με πολεμικές κραυγές.
Ο Άδραστος έτρεξε δίπλα στον Πολυνείκη, που έδειχνε τόσο οργισμένος ώστε με δυσκολία μπορούσε να μιλήσει σωστά.
"Μην πας! Είναι παγίδα!" τού είπε ο βασιλιάς.
"Δεν τον ακούς; Το επίορκο φίδι! Τολμά να με ταπεινώνει μπροστά σε δύο στρατούς, στον τόπο μου τον ίδιο..." άφριζε απ' την έντασή του ο Πολυνείκης. Έμοιαζε θηρίο σε κλουβί.
"Δεν κρίνονται οι πόλεμοι στον εγωισμό γιε μου! Μήτε στα πείσματα μιας μονομαχίας! Οι μάχες θέλουν μυαλό καθαρό, χέρι που δεν θα τρέμει απ' την οργή και την παρόρμηση"
ESTÁS LEYENDO
Τα δώρα της Αρμονίας
Ficción históricaΑπό τα χέρια των Αθάνατων στα χέρια των Θνητών. Από τα χέρια των Θεών σε χέρια ανθρώπων. Δώρα για το γάμο μιας κόρης δύο Θεών με έναν θνητό της εποχής του γένους των Ηρώων των ανθρώπων. Ένα περιδέραιο και ένα πέπλο. Για το γάμο της Αρμονίας, κόρης τ...
