~İkiz Alevler~

Geçmişin izleri

"Bende tam inanılmaz hayat hikayeni anlatıyordum arkadaşlarına" dedi sırıtarak.

• • •

Lilit orta okuldan önce arkadaşım gibi davranıp ardından zorbalık yapan iğrenç biriydi. Benden oldum olası nefret etmiştir ve şu anda bu okulda ne halt yediğine anlam veremiyordum. Ayrıca işlediğim cinayeti bilen sayılı kişilerden biriydi yinede yıllarca çektiğim acıdan habersizdi... Acaba.. gerçekten yapmış olabilir miydi?

"Ne saçmalıyorsun sen? Burada ne işin var?"

"Önce bir hoşgeldin deseydin bari"

Gözlerimi kısıp kaşlarımı çatmıştım. Ne yapmaya çalışıyordu?

Lilit'in üstüne yürürken Kirishima önüme geçti.

"Geri çekil ona zarar vermene izin vermeyeceğim"

"Ha?" Kız Kirinin arkasında saklanıyormuş gibi davranırken hala yüzünde şeytani sırıtması vardı.

"Çok korkuyorum Eijiro-kun lütfen beni koru"

"Kirishima ne yapıyorsun? Sofya-chan öyle birşey yapmaz"

"O kız herşeyi yapabilir. Dikkatli olun sizde!"

"Ha? Senin sorunu-" Lilit'in benliği..

Sinirle etrafa baktım Bakugou dışında herkes buradaydı. Todoroki elimi tutarak beni geri çekti.

"Kızı tanıyormusun?"

"Evet. Todoroki dikkatli ol bu kız erkekleri kolayca etkisi altına alabilecek bir benliği sahip. Hemcinsleri üzerinde pek etkili olmaz fakat karşı cins genelde çabuk kanar oyununa"

"Tamam dikkatli olucam"

Kapının açılmasıyla içeri giren Bakugou'ya baktım. Beni görünce kaşları çatılmıştı. Onun da etkide olmasından korkuyordum sanırım..

Bize yaklaştıkça ters bakışları Kirishima ya çevrilmişti.

"Noluyo burda?" Agresif sesine rağmen bana kızgın gibi görünmüyordu. Yanıma geldiğinde sağımda durdu bundan sonra kızlar da benim tarafıma geçti fakat erkekler Lilit'in yanında kaldı.

"Katsuki, Sofya bana zarar vermek istiyor" kızın gözleri kısılırken kırmızıya döndü, Bakugou'ya odaklandığı belliydi.

"Ne yapmaya çalıştığını biliyorum. Beni aptal mı sandın sürtük!"

"Neden bu kadar kötüsün?" Kız ağlamaklı sesiyle ona bakarken gözleri dolmuştu bir kaç saniye içinde ağlamaya başladı. İnanılmaz bir rol yeteneği vardı. Diğer erkekler onu teselli etmeye başlamıştı bile.

Yaklaşık 5 dakika sonra sakinleşip asıl odağına döndü.

"Evet arkadaşlar işte sevdiklerine asla zarar vermez diye düşündüğünüz Sofya aslında ailesinden kardeşini ve babasını öldürmüş bir katil"

"Sofya-san.. bu doğrumu?" Soruyu soran Yaoyorozu gibi herkes bana bakıyordu. Sessizce bakışlarımı kaçırdım cevaplarını almış gibi tekrar önlerine döndüler.

Lilit Kirishima'yı önünden çekip benim karşıma dikildi.

"Neden idam edilmediğini çok merak ediyorum sen yaşamayı haketmiyorsun"

Laflarının altında ezilmek istemiyordum fakat konuşamıyordum da. İki omzumda hissettiğim baskıyla başımı yana çevirdim Bakugou ve Todoroki bana bakıyordu aynı şeyi yaptıklarını fark edince Bakugou hırıltıyla elini çekti. Yutkunarak konuşmaya çalıştım.

"Bir anda buraya gelip tüm bunları anlatmakta ki amacın ne?!"

"Herkesi masum kız ayaklarına yatarak kandırmana izin vermeyeceğim!"

"Demek öyle... Tek bildiğin bu mu? Onları günahsız yere öldürmüş olmam mı?"

"Elbette öyle!. Başka ne olacaktı ki?"

Aptal!

"Şu an söyleyeceklerimden gerçekten utanıyorum ama söylemek zorundayım Lilit'in size babam diye anlattığı kişi aslinda üvey babam aynı zamanda çocukluğumu zehir eden bir canavar. 8 yaşında ki bir çocuğa tecavüz edip her canı istediğinde dövüp acı çekmesinden zevk alan bir cani." Dolan gözlerimi hızla elimin tersiyle silip üstümde ki t-shirt'ü ve uzun çoraplarımı çıkardım böylece vücudumda ki sayılamayacak kadar çok olan yanık ve kesik izleri ortaya çıktı. Herkes şaşkın bir o kadarda acıyla bakarken Lilit'in tarafındakiler etki altından çıkıyordu.

"Evet tüm bunlara 8 yaşımdan 15 yaşıma kadar katlanmak zorunda kaldım. Ona yaptığım hiçbirsey için pişman değilim ve olmayacağım da fakat kardeşime olanlar tamamen kontrolüm dışındaydı. Doğduğumda annemin benliğini almıştım o gün aniden babamın benliğini kullana bileceğim aklımın ucundan dahi geçmiyordu... Suçsuzum demiyorum ama bunun için yapacağım hiçbir şey yok.."

Evet artık herkes herşeyi biliyor. Tam da buraya bir mezar kazıp içine girmek istiyorum.

"Sofya-chan ben dediğim için üzgünüm" ilk adımı Kirishima attı.

"Hayır bu senin suçun değil" bakışlarımı Lilit'e çevirdim "İşte amacına ulaştın"

"Sen.. sen hepsini uyduruyorsun sakın inanmayın buna manyak kendini yakmış olmalı"

Alayla gülerek ona doğru yürüdüm.

"Bence kendine kaçacak delik ara, tıpkı dediğin gibi her an herşeyi yapabilirim" Avucumda oluşturduğum kıvılcımla birlikte elimi kafasına koydum şu an yaptığım sadece uyarı gibi görünüyordu kendisinin de haberi olmadan saç tutamları ufaktan yanmaya başlamıştı. Yerde ki t-shirt'ü alıp odama doğru yürüdüm. Farketmiş olacak ki arkadan tiz bir çığlık duyuldu umursamayarak kapıyı açıp içeri girdim.

Derin bir nefes alarak kapıya yaslandım. Artık düşünmek istemiyordum belki de olayları akışına bırakmalıyım. Üstümü değişip yatağa uzandım.

•••

Kapının tıklanmasına şaşırıp ayağa kalkmıştım. Kilidi iki kere döndürüp kolu aşağı indirdim. Tüm sınıf önümdeydi iç çekip sessizce onlara baktım diyecek birşeyim yoktu.

"Sofya-chan" diye başladı Deku herkesin adına konuşuyor gibiydi. "Senin adına gerçekten üzgünüz bu kadar zor şeyler yaşamış olacağını daha önce hiçbirimiz düşünmemiştik. Herkesin hayatında zorluklar vardır ama seninki tamamen farklı bir acı.. demek istediğim seni yaptıklarından dolayı suçlu veya kötü biri gibi görmüyoruz her halinle bizim arkadaşımızsın ve öyle kalacaksın. Ne zaman istersen senin için burada olucaz"

Gözlerimde ki su birikintisi teker teker yanağımdan süzülüyordu buna rağmen yüzümde hafif bir tebessüm oluşmuştu. "Teşekkür ederim"

Devam edecek...

Okuyan ve de destek olan herkese teşekkür ederim 💞