Mafya'nın kalbi

𝟐𝟐. 𝒃𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎

❁ 𝑺𝒐𝒏 𝒌𝒂𝒓𝒂𝒓 ❁
┅┅┅┅┅┅┅༻❁༺┅┅┅┅┅┅┅

Yazar: Bölümün sonunu okumayan bin pişman sjjssjs

En son umeyr'den ayrılalı 2 hafta olmuştu, kalbimde buruk bir acı hissediyordum.

İtraf etmek gerekirse ona aşık olduğumu papatyaları aldığım günün akşamı anlamıştım, ama kendime yedirememiştim kabul etmem ise onunla dön görüştüğüm gündü, yanı ben onu sevdiğimi onu bıraktığım gün kabul etmiştim.

Ve aradan 1 ay geçmişti, herşeyi unutmak için kafamı dağıtmaya çalışıyordum, elime aldığım kitaba daldım, bir taraftan bol köpüklü orta şekerli kahvemi yudumluyordum, hıhıhı Umeyr kahve sevmezdi değil mi, nasıl dükmüştüm ama üstüne hatırladıkça gülesim geliyor, derken kapı çalmaya başldı.

Evde sadece ben ve annem vardık, kitabımı bırakıp başıma örtümü alıp kapıyı açtım, karşımda, Hamza! Hamza duruyurdu, şaşkın bir şekilde,

"hamza ne işin var burda? "

"Senle konuşmam gereken bir şey vardı o yüzden geldim. ımm gire bilir miyim? "

"Burda söylesen olmaz mı? "

"Bence oturup konuşsak daha iyi"

Evde annem olduğu için içim rahattı ve kötü biri olmadığını da biliyordum Hamza'nın,

"Tabi buyur"

Yan tarafa geçtiğimde hamza içeri girmişti, salonu gösterdiğimde koltuğa oturmuştu,

"Bir dakika bekle lütfen"

Diyip annemi çağırmak için yanına gittim, annemde üstünü düzeltip benle beraber indi Hamza'nın yanına, ikimiz onun önüne geçerek oturduk, hamza ikimize bakarak gülümseyip sonra başkışlarını bende sabitledi ve ,

"Senle en son ne zaman konuştuk hamne? Ha sen abime tokat attığın gün hahaha"

"Söylemek istediğin önemli şey bu mu? "

"Tabiki hayır, ondan sonra hiç konuşmadığımızı ve görüşmediğimizi hatırlatıyım dedim, hastanede gördüm sadece, sende zaten kendinde değildin"

"Evet doğru, geldiğini bilmiyordum"

Benim bakışlarım hamza dan başka heryerde idi ara sıra bakıyordum sadece ama o hiç ayırmamıştı gözlerini benden. Sözlerine devam etti,

"Seni sevdiğimi itraf ettiğim gün, o gün hiçbişey dememiştin, bende bugün onun cevabını alamak için geldim, senin hislerini öğrenmek için. "

Şaşkın bir şekilde önce ona sonra utanarak anneme baktım, annem
"Son duanı et" dermiş gibi bakıyordu bana, ruhum şad olsun emi, iyiki abilerim yoktu.
Yutkunarak Hamza'ya cevap verdim,

"Ç-çok üzgünüm ama nasıl söylesem, ben sana karşı hiçbirşey hissetmiyorum o yüzden seni kabul edemem"

Şimdi düşünelim bakalım, önce annem beni gözleri ile delik deşik ediyor ve mafyanın pardon kimseyi gözü kırpmadan öldüren mafyanın kardeşini reddediyorum, hahahah, öldüm ben.