Lost Memories Of Butterfly \\ Hyunlix

Her Zamanki Yer

Önceki bölümleri okuduğunuza emin olmadan buna başlamayınız.

Ve bölümü dikkatli okuyun...:D
______________

Felixle ayrıldıktan sonra sokakta boş boş ilerlemeye başladım. Ne yapacağımı, nereye gideceğimi bilmiyordum. O an aklıma bu gün Wooyoung'la konuşmadığım geldi. Telefonumu çıkartıp rehberde onun adını bulup tıkladım.

Telefon yaklaşık 5 kere çaldı. Ama karşı tarafta açan yoktu. Ben tam kapatacakken telefon açıldı.

"Alo?"

"Alo Woo selam nasılsın?"

"İyiyim Hyunjin, bir şey mi oldu?"

"Ah hayır. Sadece bu gün konuşmadık ve ben de aramak istedim"

"Hmm"

Derin derin soluklanıyordu. Nefes nefese gibiydi.

"Neden nefes nefesesin?"

"Dans salonundaydım. Bu gün dersim yoktu ama ben yinede çalışmak istedim"

"Söyleseydin birlikte çalışırdık. Sana katılmamı ister misi..-"

"Ah hayır bende tam çalışmamı bitirmiştim ve çıkıyordum Hyun. Sen dünkü konserden ötürü yorgun olabilirsin diye çağırmadım"

"Hmm tamam"

"Sen nasılsın? Bu gün neler yaptın?"

"Ben... evdeydim. Annem şimdi alınacak birşeyler varmış o yüzden markete yolladı"

"Hmm o zaman sonra görüşürüz"

"Görüşürüz Woo"

Ve telefonu kapattı. Aslında beni çağırsa, Felixle konuşamayabilirdim. Ama en azından beni arayıp gelmek isteyip istemediğimi sorabilirdi.

Şimdi ise Felix mevzusunu anlatmak için bana biri gerekti. Her zaman danıştığım biri..

Telefonu tekrar elime alıp numarayı tuşladım. 2. Çalışta telefon açıldı.

"Hwang?"

"Hyung selam. Şey.. müsait misin?"

"Her zamanki yere gel"

_________

Christian'la ilişkimiz çok farklıydı. Birbirimiz hakkında çok fazla bir şey bilmezdik, ki buna ihtiyaçta yoktu. Sadece birbirimize karşılıksız yardım eder ve sorunlarını dinlerdik.

Onunla bir barda tanışmıştım. Aslında o beni önceden Korede bir kez daha gördüğünü söyledi. Ama benim bunu hatırladığım söylenemez.. Barmenlik yapıyordu. Ama bu onun hobisiydi. Aslında söz yazarıydı. Ama yazdığı şarkıları bir takma adla satrdı. Ve bu işten deli gibi para kazanıyordu. Sanırım felsefesi tanınmadan zengin olmaktı. Christian benden tam 4 yaş büyük, 32 yaşında. Çok havalı biri, aslında idolüm. Her yerinde dövmeleri var, motor sürer, elektro gitar çalar ve o saçma oversize siyah deri ceketini üzerinden çıkartmaz.

Oturduğum banktan sağa doğru baktığımda, elinde siyah poşetle buraya doğru geldiğini gördüm. Bizdeki kural şudur, kimin anlatacak bir şey varsa, karşı taraf biraları getirirdi.

"Nasılsın Hwang?"

Birbirimize sarılıp geri çekildik.

"Geldiğin için sağol"

"Ne zaman gelmedim ki?"

"Haklısın"

Banka oturduk ve siyah poşeti açtık. Bütün biralar aynı olsa da biri farklıydı. Ayrıca pahalı.