GADASINI ALDIĞIM [Final Oldu]

14

Mayda Demir

"Anne?" dedim korkarcasına.

Bunu bana yapmamalıydın abi. Beni, her şeyini bu kadınla aynı yere sokmaya çalışmamalıydın.

"Girebilir miyim?" dedi.

İlk defa benden bir şey için izin istiyordu. Bir şey demeden kapıyı açtım ve içeri geçmesine izin verdim. O içeri geçerken kapıyı kapattım ve bir süre bekledim.

Allah'ım, gerçekten tam zamanı. Yalvarırım al canımı.

Arkamı dönerken beni beklediğini gördüm.

"Aç mısın?" dedim.

"İştahım yok," demesiyle başımı iki yana salladım.

Mutfağa ilerlerken konuşmaya çoktan başlamıştım.

"Mutsuz olduğun zamanlar yemek yiyemezsin sen. Babamla kavga mı ettiniz?"

İki tabak çıkartıp yemeklerden servis ederken kapının kenarında beni izliyordu.

"Ablam gibisin," derken duraksadı.

Yapma anne, teyzemden bahsetme.

"Ölesiye nefret etsen bile kıyamıyorsun."

Gözlerim yanarken iç çektim. Hazırladığım tabaklarla balkona geçerken yerleştirip tekrar mutfağa döndüm. Salata tabağını ve özel sosumu elime alırken yine balkona geçtim. Masayı hazırlarken beni sessizce izliyordu.

Bir hatam olmamasına rağmen dizlerine kapanıp, 'Çok özledim, ne olur affet beni anne' diyesim var ama cesaretim yok. Zaten seninde düzelecek halin yok anne.

Benim aynı şeyleri tekrardan kaldırabilecek kadar güçlü bir kalbim de yok.

Masayı hazırladıktan sonra ayran da yapıp balkona geçtim. Benimle birlikte geçerken karşıma oturdu. Yemekleri görünce gülümsedi bir süre. Çatalını elime alıp yemeklerden yemeye başlarken bende sessizce yemeğimi yemeye başladım.

Korkuyordum ama bir yandan da güvende hissediyordum.

Ben katilime aşıktım.
Ben, beni her defasında paramparça eden anneme aşıktım. Ben annemden ölesiye korkup nefret ederken yine anneme sığınmak istiyordum.

Baba ve abi sevgisini iliklerime kadar hissetmişken anne sevgisine oldukça muhtaçtım. Babam bana her ne kadar annelik etmeye de çalışsa da -ki bunu gayet iyi bir şekilde başarmıştı.- Ben hep anne sevgisine muhtaç olurdum ve olacaktım.

Yemeğini bitirmesiyle başımı eğip gülümsedim. Yemeklerim hoşuna gitmiş miydi acaba?

Saçmalıyorum, o benim yaptığım hiç bir şeyi beğenmezdi.

"Ellerine sağlık, çok güzel olmuş."

Normalde yaptığım yemeği başıma çalan kadın ilk defa yemeğimi beğenmişti.

Ağlamamalıyım, ağlamamalıyım...

"Mayda,"

"Efendim?"

Başımı kaldırıp dolu gözlerimle ona bakarken iç çekti.

"Ben ailemin en küçük kızıydım, ancak hiç sevgi görmedim."

Başlama, anlatma. Bırak nefret edeyim senden. Ne olursun başlama, yalvarırım.

"Ablam, kalp hastasıydı, senin gibi. Annem, babam, akrabalarımız, herkesin ilgisi ablamdaydı."

Teyzem, Yazel. O benim hayatımı istemeden de olsa kaydırmıştı.

"Ben sevgisiz büyüdüm, ablam öncelikti. O sevilirdi, bebek gibi şımartılırdı. Ben öyle değildim. Ben hasta değildim ve başımın çaresine bakabilirdim onların gözünde."