One Life.

Our Fate

Είναι λοιπόν η μοίρα μας αυτήν,πρέπει να το πάρω απόφαση.Οτι και να κάνουμε η ζωή μας φέρνει κοντά!

Βέβαια πρέπει να βρω τρόπο να μην τον πετύχω ούτε δύο λεπτά!

Μια εβδομάδα αργότερα:

Ν:Και τώρα δηλαδή θα με αφήσεις μόνη μου;Τέτοια φίλη είσαι;

Ν:Συγγνώμη Νεφελίτσα μου,η δουλειά του Τάσου είναι πιο κοντά από εκεί και θέλω να κάνουμε το επόμενο βήμα!

Ν:Εννοειται κορίτσι μου,ξέρεις πως σε πειράζω.Θα τα πούμε και ότι χρειαστείς θέλω να με πάρεις!

Η πόρτα χτύπησε και σηκώθηκα να ανοίξω!

Τ:Που είναι η Νικολέτα;Τα βάλαμε όλα στο αυτοκίνητο,μπορούμε να φύγουμε τώρα!

Ν:Ναι τώρα έρχεται.

Εκείνη την ώρα,άκουσα βήματα από το διπλανό διαμέρισμα.

Ν:Έλα μέσα μέχρι να βγει!-του είπε ενώ κοπανησα με δύναμη την πόρτα-

Τ:Τι κάνεις παιδί μου;

Ν:Τι εννοείς;

Τ:Ξέρει ότι μένεις δίπλα του.

Ν:ΤΙ;ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΕ;

Τ:Είδε το κουδούνι,Νεφέλη δεν είναι χαζός!

Ν:Άσε ανοιχτή την πόρτα άμα θέλει κάτι μέχρι να φύγετε!

Λίγο μετά και ενώ είχαμε μαζέψει όλα τα πράγματα των παιδιών,χτύπησε η πόρτα μου.

Κ:Συγγνώμη που ενοχλώ!

Ο Τάσος είχε πάει μέσα να πάρει τις βαλίτσες της Νικολέτας.

Ήμουν πλάτη στον πάγκο και όταν γύρισα είδα αυτά τα καταραμένα μάτια!

Κ:Ο..ο Τάσος;

Τ:Μέσα είναι,κάτσε να τον φωνάξω!

Οπως περπατούσα από δίπλα του,με έπιασε από το χέρι.

Κ:Τι κάνεις;

Ν:Καλά είμαι-του είπα ξερά και απέφυγα το πιάσιμο του-

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο:

Ν:Τσακίστειτε και ελάτε να τον πάρετε από το σπίτι μου!

Νικ:Ηρέμησε ρε κορίτσι μου.

Ν:Νικολέτα πρέπει να ξεσπάσω για να ηρεμήσω,εάν δεν σε ενοχλεί δεν θα βγω να σας αποχαιρετήσω!

Νικ:Ηρέμησε όλα καλά!

Kwnstantinos pov:

Δεν θέλει να μου μιλήσει το κατάλαβα.Την θέλω όμως τρέλα.