Het had niet mogen gebeuren. Het gebeurde toch. Hoe ze er achter zijn gekomen weet ik niet. Hoe ik dit goed kan maken weet ik niet. Het enige wat ik weet is dat ik veilig ben. Voorlopig.
De dood van Hoekstra was onverwacht. Waarschijnlijk is hij verraden door iemand van buitenaf, anders was ik nu waarschijnlijk al lang opgepakt. De Joden die bij hem verborgen waren, zijn direct op transport naar de gaskamers gebracht. Rotmoffen. Toen dit gebeurde was ik net bezig met een saaie les Duits. Nadat deze les afgelopen was, ging ik zoals gewoonlijk met mijn tas in de hand naar mijn huis. Op de terugweg naar huis zag ik Aarnold staan bij mijn huis. Aarnold is een Friese jongen met blonde haren, een doorgaans vrolijk gezicht, maar het belangrijkste is dat we goede vrienden zijn. We kennen elkaar al jaren. 'Heb je het al gehoord?' zei Aarnold, 'Ze hebben Hoekstra doodgeschoten. De Joden zijn op transport weggevoerd.' Verschrikt liet ik mijn tas vallen. Aarnold spuwde op de grond en vervolgde zijn verhaal. 'Naar verluidt verzette hij zich, en we weten wat dit betekent.' Ter illustratie hield hij zijn rechterhand als een pistool tegen zijn hoofd. 'Pam! Pam! Volgens zijn vrouw heeft hij niet geleden. Hij wilde nog wat zeggen, maar dat kwam er niet verstaanbaar uit'.
Ik was sprakeloos, ook al was ik bang dat dit een keer zou gebeuren. De dood is een beangstigende factor in het leven. Mijn leven in ieder geval. Mijn gedachten gingen naar jaren terug, toen ik 7 jaar was. Mijn moeder overleed aan kinkhoes , mijn vader raakte vervolgens in zak en as en overleed het jaar daarop. Ik ben vervolgens naar het weeshuis gegaan, waar ik jaren lang in heb geleefd.'...en waarschijnlijk is de verrader van buitenaf. Dat moet wel, anders zouden de moffen al veel meer van onze organisatie te pakken hebben gekregen. Niet als bij die oude Jim'. Ik kende het verhaal van de oude Jim. Jim (die eigenlijk Jimmy heet), hield onderduikers verborgen. Jim was lid van een andere organisatie, die zichzelf binnen de organisaties de H.V.O. noemt (Hulp Voor Onderduikers). Op een dag kwam de Gestapo voor zijn deur. Jim werd afgevoerd, maar gelukkig wisten ze de Joden niet te vinden. Niks wees erop dat dit kon gebeuren. Helemaal niks. Hij was erg voorzichtig, en hield zich aan alle voorgeschreven protocollen. Niet veel later werden andere mensen binnen deze organisatie opgepakt. Eerst Jim's oom (Jake), achtereenvolgens Jan, Jansen en Jaap (onder andere omstandigheden zou het grappig zijn op te merken dat elke naam begon met de letter 'J'). Ze gingen ervan uit dat het iemand van binnen de organisatie gegevens doorgaf aan de Duitsers. H.V.O. bestaat nu al ruim 3 maanden niet meer.
Ik keek naar de grond, met mijn handen in mijn zakken en met mijn voet schrapend over de grond. Ik probeerde een antwoord te geven dat mijn gevoelens het best benadrukte. Helaas kon ik niet veel meer over mijn lippen krijgen dan het cliché antwoord: 'ik vind het vreselijk'
