Zoraki Evlilik

"Müstakbel Nişanlin"

Eve geçmeden önce aldığım bir kaç dergiyi karıştirmaya başladım ve o sırada kapım çalındı ,gelen babamdi;

"Gece hadi hazırlan yemeğe gidiyoruz"

"Ne yemeği baba?"

"Müstakbel Nişanlin ve ailesiyle yemeğe çıkıyoruz Gece.Bana unuttuğunu söyleme!"

"Gelmiyorum ben! Evlenmiyecegim o adamla da! Her gece bir başkasiyla yatiyor.Mutlu mu olacağımi saniyorsun? Ben onu sevmiyorum bile!"

"Evleneceksin dedim sana! Şirketin durumunu görmüyor musun!"

"Hangi devirdeyiz biz! Zorla mı evlendireceksin beni?"

" Onu bunu bilmem ben! On Dakikaya hazırlanıyorsun küçük hanim!"

"offf"

babam odadan çıktıktan sonra kendimi yatağa bıraktım.Gözyaşlarima engel olamadim.Neden ben! Ne istiyor bu adam benden?! Ne biçim baba bu!
Ama eğer hazirlanmazsam burnumdan getirir.Tüm kartlarima el koyar.Zaten birikmişim de bankada onu da almama izin vermez. off en iyisi hazirlanmak..

Dolaptan siyah bir badi ve pantolon çıkardım. belki güzel giyinmezsem beni beğenmez ve bizde evlenmeyiz.Ah boş hayaller.

Üzerime deri bir ceket geçirdim ve salona geçtim

"hazırım ben.Hadi gidelim."

"bu halde mi gidiceksin?"

"Karışma Ufuk.Cok güzel olmuşsun Gece"

"Saol ama Anne sana da inanmiyorum..Nasil babamin boyle bir sey yapmasına izin verdin?

"Mecburdum kizim"

" Mecbur mu! Çok komiksin Anne! Parasiz ortlikta kalmaktan korktun degil mi?Lütfen gidelim ve şu iş bitsin.. "

"Düzgün konuş annenle..Hadi arabaya binin"

"Ben kendi arabamla gelirim. Siz önden gidin."

"Olmaz, annesi senle onunla git.Bir delilik yapmasin."

"Ben önden giderim merak etmeyin...Annem seninle gelsin"

"iyi hadi yürü o zaman"

Beyaz Jip ime bindim ve babamın arabasinin ardina düştüm.Daha adini bile bilmediğim biriyle nasil evlenmemi ister ki? Ah, baba.

Şık bir restoranin önünde durdular.Baya lükstu .Yani ancak şirket sahibi insanlarin gelebileceği kadar lükstu.Altından kolonlar, avizeler ve gümüş peçetelikler...

Ben geldiğimde hepsi oturmuştu bile "Nişanlim" dışında tabi.Kesin bir kizla yiyisiyordur şuan.

"Demek Gece kizimiz bu!" dedi
hafif yaşlı bir bayan.Sanırım kayinvalidemdi.

karsilik olarak hafifce gülümsedim. Ama keşke daha şık bişeyler giyseydim.Kiyafetlerimle burasi tam bir zitlik içindeydi.

"evet.benim"

"pek de güzelmiş.Bende Meltem memnun oldum canım."

"bende efendim"

kocasina döndü;

"Mehmet, Meriç i ara.Nerde kaldi bu çocuk!"

Meriç dediği anda onlarin çocuklari olduğunu daha doğrusu Müstakbel nişanlım olduğunu anlayinca yüzüm düştü. Meltem Hanim bunu fark etmis olmali ki:

"Seni anliyorum.Kimse zorla evlenmek istemez."
diyip sırtımi sivazladi.Çocuguna rağmen kaynanamla iyi anlaşıcaktik en azından.

onlar sohbete dalmışken etrafa bir göz gezdirmeye başladim.
Merdivenden AŞIRI yakışıklı biri yukarı doğru çıkıyordu.
Keşke bununla evlensem..en azından Yakışıklı.

o Sırada çocuk buraya yaklaştı ve eliyle selam verdi.Oha.Yoksa bu...Magazin haberlerinin olmazsa olmazi MERİÇ YILMAZ MI?

"nerdesin be oğlum seni bekliyoruz"

"birkaç işim vardi halletim baba."

"Herneyse , Meriç bak bu Gece"

bana doğru baktı .Bir süre süzdü beni ve ;

"pekela iş görür." diyince şaşa kaldım. annesi;

"ağzını topla Meriç! o senin nişanlin! kusura bakma Gece"

annesi bana yalvaran gözlerle bakınca;

"önemli değil " dedim.Kadın buna çok memnun olmuştu.

Ama Meriç denen çocuğun ne kadar şımarık olduğunu anlamış oldum. daha sonra Meriç bir sandalye çekti ve konuşmaya başladı

"bak...benim gibi biriyle her kiz evlenmek ister...Ama ben seninle evlenmek istemiyorum"

"Bende seninle evlenmek istemiyorum zaten"

gözlerim yaşarmaya başlamışti.

"hadi ama benden etkilenmemis olamazsin!"

son sözleri beni gerçekten kırdı ve çantami alip çıkışa yürümeye başladim

O da babam gibi duygusuzun tekiydi.
Arkadan annesinin ve babasının Meriç e Özür dilemesi gerektiğini söylediğini duydum.Meriç ise direniyordu.

hemen Jip in kapısını açtım ve nereye gideceğimi bilmeden sürdum.

En iyisi Mira'ya gitmek.Sonuçta Mira benim en yakın arkadaşım.Beni anlayacaktir.

Kapıyı bir iki defa çaldim.Açan olmadı.ahh! Mira bugün yoktu.Sabah konuşmustuk! Nasil unuttum!

Şimdi nereye gideceğim?Eve zaten gidemem, Mira da yok.
Etrafa göz gezdirmeye başladım
Yan tarafta bir park vardi.Pekala Orda ki bankta oturabilirdim.

hafif tozlu olan banki elimle temizledim.Kisa süre sonra sıkıldım. Telefonum titremeye başladı. Arayan; babam. Ama açmayacaktim. Çağrıyi sonlandirdiktan sonra telefonunt son aramalarina baktim,

14 cevapsiz çağri; 9 u babamdan 3 u annemden ve 2 si de tanımadığım bir numaradandi ,Meltem hanim sanırım.offf şimdi ne yapacağım?

çokta uykum vardi.Göz kapağımin hafifce kazpandığını hissetim.Burda uyuyamazdim ama engel olamadim işte. Gözlerim kazanmışti.

Merhaba! elimden geldiğince uzun yazmaya çalıştim .Yaz tatiline giriyoruz.Ve benim internetim yok :(

bu yüzden internet bulunan bir yere gidene kadar bölüm yazacağım ama yayinlayamayacagim. Ama Internet buldugumda yayinlarim :D

Canlariiim hadi bb :*