Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ a...
Burada mısınız? İçten bir buradayız, demenizi istiyorum<3
Okuduğunuz son bölümden anlaşıldığı üzere bundan sonraki her bölüm kritik, soluk soluğa, sert olacak. Bu bölümlere oy ve yorumlarınızla eşlik etmenizi çok istiyorum. Çünkü ne kadar motive olursam bölümlere o kadar yansır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21. ❝DEREN & NİL.❞
❝Bir insanı delirtmek için tek bir kötü gün yeter.❞
O savunmasızken sen vahşiydin. Şimdi o vahşiyken sen savunmasızsın.
O an Deren silahı öyle bir noktaya koymuştu ki ölmem için tek kurşun yeterdi. Silah tam kalbimin arkasındaydı ve kurşunun derimi parçalayıp kalbime saplanması bir saniyede gerçekleşirdi. Hayatından aldığım otuz günün karşılığında kalbimi benden bir saniyede alırdı ve yaşamım herkesin hak ettiğimi düşündüğünü şekilde son bulurdu.
Ama beni acısızca öldürmek yerine acıtarak öldüreceğini biliyordum.
Şu an burada canice hislerle cinayet işlemeyecek kimse yoktu.
İnsani bir davranış sergilemek için boğazıma sardığı koluna dokunup itmeye çalışırken, "Deren," dedim güç nefes alarak. "N'apıyorsun sen? Çıldırdın..."
Sesime tahammül edemiyormuş gibi silahın namlusuyla sırtımı eşeleyip, "Kızım nerede?" Diye bağırdı.
Gözbebeklerim bayılacakmışım gibi bir bulanıklıkla örtüldü ve aklımdan neyi, nasıl öğrendiğiyle ilgili binlerce ihtimal geçti. Feda'yı bulup buraya getirmiş, bana tuzak kurmuştu. "Yaralanmıştın?" Dedim elini daha kuvvetle itmeye çalışarak. Bana karşı olan insaniyeti körelmişti, boğazımı tüm gücüyle sıkıyordu. Bana tanıştığımızdan beri ilk kez hak ettiğim gibi davranıyordu. "Sen... Anlamıyorum ne yapmaya çalıştığını."
"Bana daha ne kadar yalan söyleyeceksin? Ben ölene kadar mı?" Başını boyun açıklığıma yaklaştırıp kulağıma doğru fısıldadı. "Yoksa sen ölene kadar mı?"
Ancak inkâr ederek onun ellerinden kurtulabileceğimi düşündüm. Buraya kadar gelmişken her şey mahvolamazdı. "Kızını neden bana soruyorsun? Ben gerçekten anlamıyorum n'olduğu..."
