" HEJA "

"OKUL"

MERHABA ARKADAŞLAR BURAYI OKUYUP LÜTFEN ÖYLE GEÇİN BÖLÜME OKUYUCU KİTLEM ARTICAĞINA DÜŞMÜŞ BUNU FARKETTİM LÜTFEN OKUYANLAR YORUM VE VOLTELERİNİ EKSİK ETMESİN HEPSİ 1dakikanızı almaz
Bu arada kitabın kapağını değiştirdim ben böyle daha güzel buldum sizce nasıl fikirlerinizi bekliyorum bölüm geciktiği için üzgünüm seviliyorsunuz İYİ OKUMALAR :))

...

Şahmeran hızlandıkça hejanın ruhu daha da coşmak istiyordu ah şahmeranı canıydı kanıydı herşeyiydi onsuz bir hayat düşünemiyordu genç kız . Sonra aklına bir anda 2saat öncesine gitti .
Mir çıldırıcaktı bu kimdi ki karısının atını onun konağına getirebiliyordu saçmalıktı resmen tamam abisi gibi kolluyordu ama bu kadarı fazla değil miydi ? Devrim yada devran da getirebilirdi atı öyle değil mi ? Yani. Bir hışımla merdivenlerden inip hejanın yanına gitti soğuk bir sesle konuştu mir ağa

"Hayırdır mustafa?" Dedi tıslar gibi.
Mustafa gözlerini hejadan çekip Mire baktı bu adam çok uzundu çokta yakışıklıydı ama umrunda değildi bu mustafanın heja için gelmişti ve Şahmeranın ona ihyacı vardı tabi hejanında şahmerana..

"Şahmeranı getirdim Mir ağa huysuzlandı heja gidince zaptedilmiyordu hemde hejayı görmek istedim" dedi musftafa

Mir sinirleri tepesine çıktı yalan söylüyordu bu adam ona göre yahu daha 1gün oldu evleneli bir at sahibini bir günde özliyemezdi yani tabi mire göre böyleydi onların bağını daha bilmiyordu bile

"Bir günde mi özlemiş" dedi alaycı bir sesle mir ağa .

Musfata hafif tebessüm etti bu adam kördü gerçekten Diyarbakırın tümü bilirdi Hejayla şahmeranın bağını değil bir gün 3saat dayanamazlardı ayrılığa onlar bu düşünceden sıyrılıp konuştu

"Eğer şahmeranı tanısaydın anlardın" dedi mustafa zafer kazanmış sesiyle .

Mir sinirlendi bu adam haklıydı sahi ne biliyordu ki heja hakkında zaten kahretsin haklıydı işte . Bu esnada heja şahmerana bir adım atmış elini yüzüne sürüp sevdi sessizce ne çok özlemişti bir günde canını dostunu ruhunu sanki şahmeranda onu anlayıp yavaşça boynunu ona eğmiş sevdiriyordu kendini . Sevinç sesleri çıkarıyordu . Mir çok şaşkındı bu nasıl bir hayvandı da sahibine bu denli sevdiriyordu ve sesler çıkarıyordu tebessüm etti dudakları hejaya yaklaşıp konuştu onun duyabileceği şekilde .

" onu bizim ahıra bıraksınlar bizim seninle konuşcaklarımız var" dedi heja yüzünü şahmerandan kaldırıp mire baktı ve kafasını salladı .

"Bekiro" dedi gür sesiyle mir

Bu esnada konağın onları izlediklerinden habersizlerdi .

"Buyur ağam" dedi genç adam önünü ilikliyerek

"Ahıra götürün atı" dedi mir

Heja sinirlenmişti ilk defa mire karşı ne demişti bu adam şahmerana atmı onun canına herşeyine at demişti farkında olmadan sesi yükselmişti.

"Şahmeran"dedi heja sinirle..

Mir anlamamamıştı kafasını kaldırdı ve karısına baktı "ne" dercesine baktı

"Onun adı şahmeran at değil" dedi ve sinirle odalarının yolunu tuttu merdivenlerden çıkarken yeni anlamıştı herkesin onları izlediğini sesizce yutkundu baş selamı verip odasına gitti.

Mir ise şaşkındı bu kız ona sinirlenmişmiydi yani karısı ah dedi içinden bir ata at dediğim için sinirlendi dedi sonra mustafanın yüzünü gördü tekrar ve düşüncelerinden sıyrılıp konuştu

"İşin bitiyse gidebilirsin" dedi resemen kovmuştu adamı

Umrunda mıydı tabiki de hayır . Oradan hızlıca uzaklaşıp hemen odalarına yöneldi bir hışımla kapıyı açtı ve içeri girdi

" o adam kim ki buraya kadar gelebiliyor"dedi sinirle mir

Heja anlamıyordu ne vardı canım bunda alt tarafı Şahmeranı getirmişti ona herşeyini

"Şahmeranı getirmiş" dedi fısıldıyarak

"Neyse seninle başka birşey konuşucam asıl" dedi mir ağa

Nasıl konuşacağını bilmiyordu fakat söylemesi gerekiyordu babasıyla evlenmeden konuşmuşlardı mevzuyu ama olmamıştı işte

"Ne konuşacağız" dedi heja

Mir seslice nefesini verdi ve sözlerine başladı ..

"Bak heja babamla evlenmeden önce konuştuk senin okul mevzunu fakat olmaz hem istanbulu kazanmışsın hemde bize yakışmaz senin okula gitmen sen artık Ağa karısısın okulu unut"dedi mir

Heja sinirle yerinden kalktı ne diyordu be bu adam okulu hayatı hayalleri vardı annesine verilmiş sözü vardı o bilmese bile ne demek okulu unut? Öyle yüksek sesle konuştu ki kendisi bile inanamıyordu laflarına

"Bana bak ben bu yaşa kadar boşuna okumadım sen gel hayatımı elimden al diye okumadım ben tıp kazandım tıp insanlar ne kadar uğraşıyor oraya girmek için haberi var mı yıllar sonra sen gelip benim hayalime unut diyemezsin ister iste ister isteme ben okuyacağım duydun mu okuyacağım doktor olucam bir çocuk daha anne katili olamayacak" dedi

Bir hışımla odadan dışarı attı kendi heja arkasındaki adamın halini görmeden tabi avludaki herkesin onların sesleri duyduğunu bilmeden ahıra yönlenip hemen şahmeranı aldı ve kükrercesine uzaklaştılar konaktan ...

ŞİMDİKİ ZAMAN

O anları hatırladıkça sinirden ölüyordu heja ve daha çok hızlanıyordu Şahmeranla ne olursa olsun okuyacaktı ASLA BİR ÇOCUĞU BİR DAHA KATİL YAPMIYACAKTI HEMDE ANNES KATİLİ ASLA.bu hırsla son sürat şahlanıp rüzgar gibi gidiyordu...