《♤Zorba♤》~Kurokawa İzana x Reader

《0.04》

Ders saatinin yaklaştığını gördüğünde masandan kalktın ve hazırlanmaya başladın. Elini yüzünü yıkadın ve sargılarını yeniledin. Bir eşofman bir de sweatshirt giydin. Çantanı telefonunu ve kulaklığını alıp evden çıktın.

Kulaklığını takıp müzik açıp dinlemeye başladın. Aşina olduğun yollardan geçerken daha yeni doğmaya başlayan güneş ışınlarının ve hafif rüzgarın tenine çarpması sana huzur veriyordu.

Her zamanki gibi hayatın gözlerinin önünden geçiyordu ve bu derin düşüncelere dalmana neden oluyordu. Bu sefer geleceğin hakkında düşünüyordun. İki yıl kalmıştı. Özgürlüğüne kavuşmana sadece iki yıl kalmıştı.

Çocukken hep evden ayrılmayı hayal etmiştin. Ama paran ve gideceğin hiçbir yerin yoktu. Kaçmayı düşünsen tek seçeneğin sokakta yaşamak olurdu. O yüzden karar vermiştin. Çalışıp bir meslek sahibi olursan Baban dahil kimse seni durduramazdı.

Üniversite'ye geçtiğin zaman Psikoloji bölümünü seçmiştin. Çünkü Psikoloji her zaman ilgini çeken bir konu olmuştu. Sürekli okuduğun Psikoloji kitapları da bunun kanıtıydı.

Notların yüksek olduğu için bir çok kişi seni bu konuda desteklemedi. Hepsi tıp, mimarlık ve mühendislik gibi bölümleri okumanı söylemişti.

Sen kimseyi dinlemedin ve kendi hedefine baktın. Üniversite'ye geçince insanların değişeceğini sanmıştın. Ama nereye gidersen git insanlar değişmiyordu. Üniversitedeki insanların hepsinin yetişkin olmasına rağmen ergen gibi davrandıklarını düşünüyordun.

Liseden bile daha ergen davranıyorlardı. Hep okul değiştiriyordun. İnsanların değişmesi umuduyla. Bu hayattan kurtulma umuduyla.

Üniversite'ye geçtiğinde bu umut ışığı sönmüştü fakat başka bir umut ışığı belirmişti. Kurtuluşunun tek yolu. Meslek sahibi olmak. Bir süre çalışıp para topladığında yurt dışına taşınmak planının bir parçasıydı. Bu o kadar da imkansız değildi. Şansını orada deneyecektin. Kapkara geçmişini terk edip yeni bir sayfa açmak istiyordun.

Tertemiz bir sayfa. Hiçkimsenin olmadığı tek başına başlayacağın bir defterin ilk sayfası. Bunu düşünmek bile şimdiden seni heyecanlandırıyordu. Hayatında tek yanmaya devam eden umut ışığındı sonuçta.

Bunları düşünürken okula vardığını yeni fark etmiştin. Saate baktığında dersin başlamasına daha bir saat olduğunu fark ettin. Okulun arka bahçesine gidip kitap okumanın kötü bir fikir olmayacağını düşündün.

Okulda kimsenin olmaması sessizliği daha huzur verici yapıyordu. Arka bahçedeki kiraz ağacının altına oturdun. Müzik açacaktın ki kuşların seslerini duyduğunda vazgeçtin ve kulaklığını çıkardın.

Kitabın kaldığın sayfasını açıp okumaya başladın. Uykun olduğu için gözlerini zar zor açık tutuyordun. Etraftaki esintinin çıplak tenine temas etmesi seni uykuya daha da itiyordu. Birazcık gözlerini kapatıp dinlendirmen sorun olmazdı değil mi?

Göz kapaklarını kapatmanla uykuya dalmıştın...

○●○

İzana okula erken geldiğini fark edip her zaman kafasını dinlemek için gittiği okulun arka bahçesine gitti. Orada yatan seni gördüğünde şaşırdı. Yanına yaklaştığında gözlerinin kapalı olduğunu fark etti.

Uyuyup uyumadığını kontrol etmek için önüne eğilip elini yüzüne yaklaştırıp sağ ve sola salladı.

Artık uyuduğundan emin olmuştu. Elini çekip yanına oturdu ve yüzünü incelemeye başladı. Yüzünü kendi fark etmese bile hayranlıkla izliyordu.