ÇARESİZ

40.BÖLÜM •SÜRPRİZ•

KARAN'IN AĞZINDAN

Kendimi bir çıkmaza düşmüş gibi hissediyordum. Ne kadar çabalasam da boşa gidiyormuş gibiydi. Nefes beni sevsin diye uğraşırken kendimden iyice nefret ettirmiştim. Ama benim istediğim bu değil ki! Bana nefretle baktığı her an ben de kendimden nefret ediyordum. Onu üzmek hayatta istediğim son şey bile değil ama onu hep üzüyorum.

Nefes'in saçlarını çektiğim an zihnimden asla silinmiyordu. Bana öyle nefret dolu gözlerle bakmıştı ki! O bakışı unutamıyordum. Zaten nasıl öyle bir şey yapabildim bilmiyorum. Beni çok sinirlendirmişti, aptal gibi öfkeme yenildim! O gün Nefes'in yanından ayrıldıktan sonra nasıl eve gittim hatırlamıyorum bile. Zaten gidince hemen ilaçlarımı almıştım yoksa toparlanabilecek gibi değildim.

Nefes'e yaşattığım her kötü an beni de mutsuz ediyor ama bir gün mutlu olacağımızın hayaliyle sabrediyorum. Şimdiye kadar onu çok kırdım biliyorum ama hepsini telafi edeceğim. Kendimi affettireceğim. O inadını nasıl kıracağım henüz bilmiyorum ama mutlaka yapacağım. Onu çok seveceğim. O da beni sevecek,biliyorum.

Bu düşünceleri şimdilik kenara bırakmalıydım. Okula gelmiştim, hızlı adımlarla sınıfa çıktım. Gözlerim hemen sınıfı taradı, ne gökyüzüm gelmişti ne de o Arel olacak herif! Zaten onu görmeye dayanamıyordum sinirim tavan yapıyordu! Yerime oturup beklemeye başladım. Nefes erken geldiği zamanlarda hep ders çalışırdı ama benim öyle huylarım yoktu. Notlarımın da pek iyi olduğunu söyleyemezdim. Belki Nefes'le sevgili olduğumuz zaman birlikte çalışırdık.

Arel sınıfa girmişti, doğruca gidip kendi sırasına oturdu. Birazdan Nefes de gelip onun yanına oturacaktı. Ne çok isterdim gelip benimle oturmasını. Nasıl olsa yakında o da olacak, Nefes hep benimle olacak.

Nefes sınıfa girdiğinde kısa bir anlığına göz göze gelmiştik. Bu bile yetmişti gülümsemem için. Fakat bu mutluluk Arel'in yanına oturana dek sürmüştü. Ona yanında oturma demiştim ama hangi dediğimi yapıyordu ki bunu da yapsın!

Hocanın derse girmesiyle gökyüzüm dersi dinlemeye başladı. Pür dikkat hocayı izliyordu,ben de onu...

Öğlen arası olduğunda bahçeye çıktım. Okulun arkasındaki banklardan birine oturup Rüya'ya bahçede onu beklediğime dair mesaj attım. Nefes'e, ona yardım edeceğimi söylemiştim. Ayrılmaları için biraz destek olmam gerekiyor. Ve burada da devreye Rüya giriyor.

"Ben geldim Karan."

Karşımda durmuş elini de koluma koymuştu. Kolumdan elini indirip "Senden bir şey yapmanı istiyorum. " dediğimde ilgiyle bakmaya başlamıştı. Bu kızı da hiç sevmiyordum ama Nefes için katlanmam gerekiyordu.

"Ne istiyorsun?"

Ne yapışkan bir kızdı bu! Ben aramızdaki mesafeyi açtıkça o yaklaşıyordu. Yine elini koluma koymuştu. "Arel'i öpmeni istiyorum. Ben söylediğim zaman, dudağından."

Biraz geri çekilip "Peki neden böyle bir şey yapıyorum?" diye sordu. Gülümseyip "Çünkü ben öyle istiyorum." dedim.

"Peki karşılığında ben ne elde edeceğim?"

İşi yokuşa sürüyordu, onu ikna etmeliydim. Biraz yaklaştım.

"Yoksa isteğimi yapmayıp beni kıracak mısın?" diye fısıldadım. Onu etkilemeyi başarmıştım. "Yapmayacağımı kim söyledi?" dediğinde iyice yaklaştı. Sanırım Arel'den önce beni öpmeyi planlıyordu. Hızla geri çekildim, öpmek istediğim tek kişi Nefes'ti.

"Git şimdi. Yarın sana mesaj atacağım."

Biraz bozulmuş gibiydi yine de arkasını dönüp hızla uzaklaştı. Oldukça kolay olmuştu. Yarın bu işi bitirecektim.