Ben akılsızlığımın cezasını orda yeterince ödedim"dedim gözlerine bakarak
"Burdada sen ödetme"
Gözlerine bakarak söylediğim şeyler onun bütün o pişmanlığını kırmıştı ordaki değil buradaki acıma odaklanması gerektiğini anlamıştı
Kolunu elimden kurtarıp kendini geriye çekti.
Ardından derin bir nefes alıp boynumdan tutup başımı göğsüne yasladı
"Özür dilerim"dedi
"Ordaki yaşadığın her saniye için belki bi anlamı yok ama..bilmiyorum ben nasıl bulamadım seni belki sen yerini söylemeden bi 50 günde öyle bulamayacaktım.ben ne biçim biriyim hani benim rutbem hani benim
Eğitimim ne boka yaradı."
Ben ise onu duymadım o an ona yakın olmanın mutluluğunu yaşıyordum
2 elimi birden sırtına sardım bunu yaparken biraz zorlansamda aldırmadım
Ardından başımı tuttu.başımı kaldırmış ona bakarken o ise alnıma ufak bi buse kondurdu ardından saçımı geri iterek kulağımın arkasına sıkıştırdı uzun saçımın bi kaç telini parmağının arasına dolamış dokunuyordu uzun saçım parmağına dolmasına rağmen hala dolanmayan yerler vardı saçım kalmamın biraz üstünde duruyordu simsiyah tutamlar düz bi sekilde iniyordu
"Bana bi söz ver dedi"aniden
Meraklı gözlerle ona bakarken beni cevapladı
"Saçını kesme her zaman böyle uzun kalsın"ardından eline dolandığı saçımın teline buse kondurup geri çekildi
"Söz?"dedi benden cevap bekliyordu kesmeyi düşünmüyordum zaten babamda böyle severdi saçlarımı hic bir zaman bi teline zarar gelmesini istemezdi babamın düşüncelerinden arınıp ardından bende geri çekilip "söz"dedim "kesmem"
Ardından savaşın telefonu çalıyordu bana bakmaya devam ederken konuştum
"Baksana telefonun çalıyor"dedim
"Farkındayım"diyince kaşımı kaldırdım anlamamışçasına e ozaman neden bakmıyordu
"E baksana ozaman"dedim telefonunu işaret ederek o sırada telefon kapanmış tekrar çalmaya başlamıştı
"O 50 gündür mahrum kaldığım lacivert gözlere bakmayi telefona bakmaya tercih ederim ama genede sen bak diyorsan"dedi ve 2 . Kere çalmaya başlayan telefonunu cebinden çıkarıp arayana baktı
"Asel arıyor" dedi ardından"acaba biseymi oldu"telefonu yanıtlarken
O sırada telefondan aselin sesi yükseldi
"Savaş! Asil yok yatağında yok lavabodada yok koridorda bahçede hiç bir yerde yok! Savaş asili tekrar kaçırmış olmasınlar-"derken Savaş konustu
"Sakin, asil ben yanımda terasa çıkan yangın merdivenlerindeyiz"dediginde asel derin bir nefes verdi
" Çok şükür,savasin yanında bir sikinti yok"dedi yanındakilere tamam ozaman odaya gelin annen gil geldi bide kontrol var onun yataktan çıkmaması gerekiyordu"diye sitem ederken onların bu korkusunun sebebi ben olmak içimde bir yerleri kırdı ardından bi kaç şey daha söyleyip kapatınca Savaş
"Sen neden yataktan çıktın?"diye hesap sorunca hiç beklemedigim bir anda yakalandım
"Canım sıkılmıştı hem zaten bisey yok iyiyim ben"diyince inkar edercesine karnıma giren kramp ile kasıldım fakat belli etmedim fakat yinede Elimin teki karnımdaydı Savaş bunu fakr edince konustu
"Asil sen büyük bir kazadan çıktın iyi olduğunu sen değil doktorlar bilir"diyince bi an durdu tıp okuduğum aklına gelmiş olmalıydı
"Sende tıp oluyordun degilmi?"
"Evet"
"Oylemiymis"
"Öyleymiş"dedim
"Ama yinede 3. Sınıfsın onlar daha tecrübeli"diyince bu sefer inkar edemedim
