15 Kasım 2023
Çimlerde içtiğimiz kahveler ile sadece boş boş gecenin güzelliğini seyrediyoruz.
Jimin... İsmini bile hatırlamıyorum artık. Taehyung ile başbaşa tepemizdeki yıldızların ışıkları ve sıcak kahvelerimizle başbaşayız.
Yavaşça ayağa kalkıyor, kahvesini yana koyuyor ve yıldızların ışığında parlayan kusursuz yüzüyle elini havaya kaldırıyor,
KTH: "Dans edelim mi?"
Diyor kalın sesiyle, hafifçe gülümsüyor ve ayağa kalkıyorum.
Önüme düşen saç tutamlarımı kenara ittiriyor ve Taehyung'un yanına gidiyorum. Üzerimdeki bol uzun tişörtten belimi kavrıyor, ellerimi omzuna koyuyorum.
Gözlerimi gözlerine dikiyorum, ve 5 yaşındaki Tata'yı görüyorum o irislerinde. Sanki çocukluğumuza dönüyoruz.
Özlüyorum, sadece özlüyorum.
Müzik başlıyor, dans etmeye başlıyoruz.
Farklı bir aura seziyorum, Taehyung her zamankinden daha nazik, daha yumuşak hareketlerde bulunuyor.
Sanki beni incitmekten korkuyor.
Tepemizden yüzlerimize yansıyan yıldızın ışığı, kusursuzluğu arttırıyor.
Hatasız dans ediyoruz, hiç bir zaman hatasız dansımız olmuyor ama bu, tamamen pürüzsüz.
Bu bomboş bahçede sadece ikimiz, Yıldızların ışığı ve dans var. Sadece biz.
Dans ve tutku, başka hiçbir şey düşünmüyoruz. Sadece kusursuz bir dans.
Son hareket için kucağına atlıyorum, bir süre sadece gözlerimize kenetleniyoruz, bir süre sadece yıldızların ışığında parlayan yüzümüze ve gözlerimize bakıyoruz. Beni indiriyor kibarca, gözlerinde hüzün var, bir özlem var, görüyorum.
Yerdeki boş kupa bardağını alıp gidiyorken arkasından zamanında Jimin'e bile nadir kurduğum bir cümle haykırıyorum.
"Taehyung, seni seviyorum."
Duruyor, sadece duruyor. Hiçbir şey söylemiyor. Nefes aldığına dair bir hareketi bile yok.
Ve, -her zaman olduğu gibi- gidiyor.
Tam gözden kaybolduğu zaman, yıldızların ışığı sönüyor. Bulutlar yıldızların önüne geçiyor ve bu zifiri karanlıkta, çimlerle dolu boş bahçede tek başıma kalıyorum, yine.
Karanlığın içinde çöküyorum yere,
gözlerim yanıyor, başımı zifiri karanlık gökyüzüne çeviriyorum.
"Varlığın bana karanlıkta yolumu bulmayı sağlayan bir ışıkken, yokluğun ise sadece karanlık değil, bir yokluk oluyor. Kocaman bir hiçlik."
Kusursuz bir danstı Kim Taehyung,
teşekkür ederim.
Bu bizim yıldızların altında son dansımız.
28 Aralık 2023
Evin içinde geziniyorum, ruh gibi.
Birşeyler oluyor, fırtınalar kopuyor sanki içimde.
Taehyung'un odasına getiriyor beni ayaklarım, ve günlüğü... Apaçık ortada, kilitlenmemiş, çekmecesine bile koymamış.
İstemsizce gidiyorum oraya, kapağında el yazısı şeklinde yazan "Marco" yazısını görüyorum. Bakıyorum günlüğüne istemsizce,
Tarih: 07 Ocak 2007
------
Bugün Jungkook'un doğum günü, Marco. Ama o yine ağlıyor, kendi doğum gününde ağlıyor. O her zaman ağlıyor! Ağlamasını istemiyorum Marco. O ağlayınca bende ağlıyorum, kenarda ağladım sessizce, hâlâ da ağlıyorum. Bunları sana anlatırken bile ellerim titriyor Marco, eğer seni yanıma almamış olsam bugün olanları yarın anlatmak zorunda kalırdım. Pastasını yemedi, hatta ona çok güzel bir hediye bile seçmiştim ki, onu da açmadı. Neden bu kadar mutsuz o Marco? Neden onu sevindiremiyorum, neden hiç gülmüyor?
