OYUNCU

2. OYUNBAZLAR

Geldiğim toplantı odasında oturmuş büyük patronu bekliyorduk, kapının açılma sesiyle hepimizin ayağa kalası bir oldu

Patron yerine  oturduğunda bizde yermize oturduk

Şuan 6'lı masadan farkımız yoktu

"Hedef değişti, yeni hedefimiz Korhan Karayel" dediğinde birbirimize baktık

Ağzım 5 karış açıktı

Karayel şirketi, benim sattığım şirket

Yanımda oturan Cansu bi elini masanın altından uzatıp kolumu cimciklediğinde "ah" diye bağırmam bir olmuştu

"Bi sıkıntımı var Gizem" diyen patronun sert sesiyle "Şey efendim bişey söylemem lazım" dediğimde patron sert sesiyle konuştu

"Şuan senin saçma sohbetine vaktimiz yok Gizem" dediğinde dudaklarımı ıssırdım

Umarım Karayel şirketi demezdi

Ekip arkadaşlarıma baktığımda hepsi gülmemek için kendilerini yiyor gibilerdi

"Yeni hedefimiz Karayel şirketi" dediğinde elimle yüzümü ovalamaya başladım

"Efendim cidden çok önemli şuan bahsettiğiniz şirketle ilgili" dediğimde büyük patron çatılan kaşlarıyla bana baktı

"Anlat!" Diye sert sesiyle verdiği emir sonucu konuşmaya başladım "Efendim şuan bahsettiğiniz şirketi ben hackleyip satılığa koydum ama cidden sadece küçük bir alıştırma olsun diye öyle yaptım" dediğimde şokla bana bakıyordu

Bu sefer harbiden azıma sıçıcaktı galiba

"Sen ne dedin" dediğinde dudağımı dişledim "Efendi-"

"Ne efendimi yavrum afferin sana afferin benim kızıma" diyip bana sarılmasıyla herkes şokla ona bakıyordu

"Yani sen şimdi şirketin güvenlik duvarını çözdün" dediğinde tam söyleme vaktiydi ama bu sefer net azıma sıçacaktı

"Ben orda stajer oldum vede her zamanki gibi yaptığım rezaletlerden gene oldu ve beni odasına çağırdı 1 saat içinde" diye hıp hızlı konuştuğumda patron bana şokla bakıyordu

"Yani saat kaçta orda olman gerekiyordu" diye sinirle sorduğunda kol saatime baktım

"20 dakka sonra" dediğimde şokla bana baktı "Kalk kızım kalk ilk defa rezilliğin bi işe yaradı git ve onun gözde çalışanı ol sonrası zaten çorap söküğü gibi gelir" dediğinde beni kapının önüne kadar ittirmişti

Ben daha ne olduğunu anlamadan önümdeki boş arabaya ittirildiğimde çoktan kapı kapanmıştı

"Nereye gidiyoruz efendim" diye önden duyduğum sesle patronun şöförünün beni bırakacağını anladım

"Karayel şirket" dediğimde onaylar anlamda başını sallayıp arabayı sürmeye başladı

Bense düsünceler içinde kafamı cama yasladım

Ailem yoktu

Yetimhanede büyümüştüm, büyümüştük

Tüm ekip aynı yetimhanede büyümemişik onlar beraber büyümüşler bense aralarına sonradan dahil olmuştum

Sonra patron gelmişti, Bize aile olacağımı söylemişti. Bi ailemiz olucağı için çok sevinmiştik

Fakat patron sadece bizi çıkarları ićin almış bu iş için eğitmişti

Hayalet ekibi

Bir sürü şirketin belgelerini çalmış ve satmıştık, bi nevi hırsızdık. Yüzümüzü kimse bilmezdi yer altında hepimizin farklı bi kişiliği vardı

Hepimiz farklı insanlardık

Biz 5 çocuktuk

Ben

Cansu

Kerem

Bartu

Eflâl

Cansu ekibin annesiydi kızardı durmadan bize ama hepte arkamızı kollardı

Kerem daha çocuk gibiydi en çok Cansudan o azar işitirdi, şaklabanlık üstüne şaklabanlık yapardı

Bartu Cansuya aşıktı, Kerem Cansuyu sinir ederse bi postada Bartudan dayak yerdi

Eflâl'sa kaşları hep çatık gezen biriydi, beni hiç sevmezdi,  sahi çocukkende öyleydi. Aslında çok güzel gülümserdi fakat bana daha hiç gülümsememişti

Ben, bense grubun rezaletiydim. Durmadan rezil olurdum biyerlerde, sakardımda çok düşerdim,  kırılgandımda fakat kırgınlığımı daha çok belli etmezdim onlarda bana kırılır diye

Onlar beraber büyümüşlerdi, belki bu yüzden beni hayla aralarına tam olarak kabul etmiyorlardı

Ama bu kimsenin umrunda değildi

Takma adım kara mambaydı, zehirli bi yılandım. Kim bilir belki gün gelir onlarıda sokardım

Şirkete geldiğimizi farketmemle arabadan indim, Ardımdaki arabaya tekrardan dönmeden ilerlemeye başladım

Şirketin içine girmiş, Korhan beyimizin odasını öğrenmişti. En üst kattaydı ve en üst katta tek oda vardı

Şirkete girdiğimden beri herkes gömleğime bakıp fısıldaşıyorlardı dönerken onlara linkini versem iyi olurdu

Ah canlarım kesin utançtan isteyemediler