Hayat neden bu kadar acımasız bir günde bizden tarafa gülmeyecek mi? Annem,en sevdiğin insan bu hayatta canımdan çok sevdiğim kişinin bugün doktordan kanser olduğunuda duyacak mıydım?Erken fark edilmiş ama ameliyat edilmesi gerekiyormuş.Tam sevindim derken ameliyatın 500.000 lira olduğunu öğrendik .Bir insanın hayatı bu paranın mı elinde şimdi.Biz o kadar parayı nereden bulacağız?Ama ne olursa annemi o ameliyatı ettirip yaşatacağım gerekirse üniversiteye gitmem çalışır bir şekilde bulacağım o parayı.Yeter Su çok kafa yoruyorsun ömrünün sonuna kadar da çalışsan o parayı sen asla biriktiremezsin!Peki ne yapayım annemi ölüme mi terk edeyim .
"Suuuuu!"Düşüncelerimden ayıran Esocan'ın sesi oldu.Arkamı döner dönmez sarılması bir oldu.
"Canım bak üzülme Aysel yenge ölmeyecek o bizi bırakmaz tamam mı ? Ağlama artık,Üzme canını ne olur.Hem o parayı bulacağız bir şekilde ne olur bak ağlama .Aysel yengede seni böyle gördükçe daha kötü oluyor .Kendine gelip ona moral vermelisin."doğru söylüyordu aslında kendime gelip anneme moral vermeliyim.Hemen kendime gelip göz yaşlarıma artık bir son verdim ve yüzümü hemen kollarımla sildim.Esocan'a sarılıp" İyi ki varsın sen olmasan ne yapardım seni çok seviyorum Canım Benim"hemen beni kendinden ayırıp" AAA yeter artık bak her yerde seni arıyorduk Serap'ta kötü oldu senide öyle görünce onlarda seni aramaya çıkmışlardı;ama ben tahmin etmiştim hastanenin arka bahçesinde bankta oturduğunu hadi gidelim artık Serap'la Ayşe'nin yanına ""Tamam hadi gidelim Serap'ta çok üzülmüştü zaten "Serapla Ayşe'yi de üzmüşüm onlarıda meraklandırmak hiç istemezdim kim bilir ne kadar merak etmişlerdir.Düşünüyorum da ne kadar çok düşkünüz birbirimize küçüklükten beri onlarla arkadaşız .Ayşe'yle Esocan kardeşler tıpkı Serap'la ben gibi.Ama sanki dört kardeş gibiyiz babam zaten hep onlara da kızım der kendi kızları gibi görür sever.Esocan'la banktan ayrılıp Serap'la Ayşe'yi aramaya koyulduk.Tam giderken iki tane çocuk bize dik dik bakıyorlardı.Ne bakıyorlarsa ağlamaktan şişmiş gözlerime mi bakıyorlar?Hele içlerinden kumral olanı öyle bir bakıyordu ki hemen gözlerimi ondan ayırıp Esocan'la yanlarından geçip yürümeye devam ettik."Ablaaaa!" Serap seslenmişti hemen arkamı dönüp bana doğru koşa koşa geliyordu.Birden bana sarılıp" Abla bir daha sakın ama sakın kaçıp gitme ne kadar çok merak ettik seni haberin var mı?"Bende ona sıkı sıkı sarılıp" Özür dilerim bir daha yapmam bak ağlama artık koca kız olmuşsun hala ağlıyorsun.Hem annemin bizi güçlü görmeye ihtiyacı var ona moral vermeliyiz" onu kendimden ayırıp" Tamam ablacım bir daha ağlamayacağım sende bir daha böyle kaçıp gitme tamam mı?"Ben de iki elimi onun yüzüne koyup o yüzündeki gözyaşlarını silip "Tamam ablacım "Kızlarda hep bir ağızdan "AA kızlar sizde iyi sümüklü çıktınız bizde sizi koca kız zannederdik evde kaldınız bu gidişle sizi kimse almayacak söyleyeyim" Canlarım ya iyi günümde de kötü günümde de hep yanımdaydılar.Gerçek arkadaşlık bu değil midir zaten?İyi gününde de kötü gününde de yanında olmaları biz zaten arkadaşlığı geçtik biz bir kardeşiz artık inşallah ölünceye kadar bu kardeşliğimiz devam eder.Şimdi fark ediyorum da Hastanenin arka bahçesinde bizden başkaları yok o çocuklarda vardı ama şimdi onlarda yok Kızlara dönüp "Hadi kızlar gidelim annemin yanına "deyip arka bahçeden çıkmıştık .Hepimizde bir sessizlik vardı .Bunu nasıl atlatacağımızı bilmiyorum ;ama umarım bu hastalıktan da kurtulacağız Allah'ın izniyle.Hastanenin önüne geldiğimizde bir an durdum ve yanımda duran Esocandan güç almak ister gibi elini sıktım o da yanında olduğunu belli etmek ister gibi elimi sıktı .Serap'la Ayşe çoktan girmişlerdi .Bizde daha fazla beklemeyip içeriye girdik.Hastanenin girişinden geçip asansörlerin oraya geldik.Asansöre binip 4. Kata bastık .4.kata geldiğimizde asansörün kapıları açılır açılmaz kendimi dışarıya attım.Koridorda annemin odasına doğru yürümeye başladık .Annemin odasına geldiğimizde yüzüme içten olduğunu düşündüğüm bir gülümseme yerleştirdim,kapıyı açıp içeriye girdim.Annem yatakta yatmış arkası dönük bir şekilde uyuyordu galiba yanına gidip yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.hissetmiş olacak ki gözlerini açtı "Canım kızım nerelerdeydin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLKİM
RomanceGerçekten de adı gibi ilkim olmuştu .Her şeyiyle ilkim di o . Her şey birden tepe taklak giderken onunla ilk karşılaşmam ve tanışmam kaderdi. Ama onun aşık olması bu hayattaki en imkansız şeylerden bir tanesiydi.