Pierwsze spotkanie - część 1

28 2 2

przez niewiemjaksienazwac9

autorstwa @niewiemjaksienazwac9

Cała historia zaczyna się zwykłego lipcowego dnia. Razem z przyjaciółmi postanowił*m wybrać się do restauracji na obiad. Moi przyjaciele – Celina i Darek – chętnie się zgodzili.
Stał*m przed drzwiami restauracji przeglądając coś na telefonie i czekając na przybycie Celiny i Darka. Po dziesięciu minutach czekania przyszli oboje.
– Cześć [twoje imię]! – przywitała się ze mną Celina.
– Cześć! – odpowiedział*m.
– To co, idziemy? – powiedział Darek.
– Jasne – odpowiedziała Celina.
Weszliśmy do restauracji i zajęliśmy wolny stolik. Czekając na kelnera rozmawialiśmy. Było naprawdę miło. Wtedy, podszedł do nas kelner.
– Witajcie! Co podać? – powiedział kelner.
  – Hmm... Dla mnie pizza cztery sery – złożyła zamówienie Celina.
  – Możemy zjeść ją na pół? – Zapytał Darek.
– Jasne! Szczerze, to miałam nadzieję, że o to spytasz – odpowiedziała Celina i zaczęła się śmiać.
– A ty, [twoje imię]? – zapytał mnie Darek.
– [twoje imię]? – powiedziała Celina po chwili ciszy.
Ale ja nie odpowiadał*m. Nawet ich nie słuchał*m. To wszystko przez pana przy stoliku obok. Ubrania były w takim stanie, jakby był bezdomny, ale było w nim coś, co mi się spodobało. Według mnie, był uroczy.
– [twoje imię]! – powiedział Darek.
– Tak? – otrząsnęłam/otrząsnąłem się i odpowiedział*m.
  – Co byś chciał*? – Zapytała Celina.
– Żurek – powiedział*m.
Zaraz po odejściu kelnera przypomniało mi się. „Dlaczego żurek? Przecież ja nie przepadam za żurkiem!". Zaraz po tym wszystko zrozumiał*m. Ten pan, który według mnie był bardzo piękny je żurek! Co się ze mną stało?

Przyszedł kelner z pizzą i moim żurkiem. Mimo wszystko, zjadł*m go całego, nie odrywając wzroku od tego pięknego pana. Zaraz po zjedzeniu, Celina mnie zapytała:
– Co się z tobą dzisiaj dzieje, [twoje imię]?! Nie odpowiadasz na pytania i wciąż patrzysz na tego żula!
– Jakiego znowu żula?! Tego, ze stolika obok? Wcale na niego nie patrzę! – odpowiedział*m.
Mimo wszystko, wiedział*m, że ją okłamuję. Prawie w ogóle nie oderwał*m od niego wzroku, odkąd tu przyszliśmy. Ale co ja mam poradzić?! Jest taki piękny! Po prostu się w nim zakochał*m.
W dalszym ciągu na niego patrzył*m, aż w końcu Darek i Celina krzyknęli w tym samym czasie:
– Przestań!
Nic nie powiedział*m, tylko patrzył*m na nich wściekłym wzrokiem. Nie przestanę! Niech oni przestaną mieć do mnie problem! Wstał*m i pobiegł*m za drzwi. Rzucił*m jeszcze raz okiem na moją miłość, a następnie pobiegł*m do domu.
Mimo wszystko wciąż nie przestawał*m o nim myśleć. Czy oni nigdy się nie zakochali? Dziwne, że mają do mnie wyrzuty. Biegł*m, a po drodze wciąż dostawał*m milion wiadomości. Ale co z tego?
W pewnym momencie dotarł*m do domu. Wyj*ł*m klucze z kieszeni i otworzył*m drzwi. Weszłam/Wszedłem do domu i zamkn*ł*m za sobą drzwi. Zdj*ł*m buty, kurtkę i pobiegł*m do salonu. Wzi*ł*m telefon do ręki. Wyświetla mi się napis „19 nieodebranych połączeń od Celina", „30 nieodebranych połączeń od Darek", „30 nieprzeczytanych wiadomości od Celina" i „20 nieprzeczytanych wiadomości od Darek". Ehh.. Odrzucił*m powiadomienia i odłożył*m telefon. Odpalił*m laptopa i grał*m w gry do 22:00.
Stwierdził*m, że nie ma sensu wciąż patrzeć w ekran, więc zjadł*m płatki z mlekiem na kolację i poszłam/poszedłem spać.
Śniło mi się, że znów pojawił*m się w restauracji, ale tym razem, był*m w niej tylko ja i żul. Podszedł do mnie i powiedział:
– Cześć, muszę Ci coś powiedzieć.
– Słucham – powiedział*m.
   – Jesteś piękn* i... Kocham cię – powiedział żul.
   – Ja też! – odpowiedział*m
Wtedy się obudził*m. Szkoda, że to był tylko sen. Ale zaraz! Może się spełni?! Szybko wstał*m, ubrał*m się i wyszedłem/wyszłam na dwór. Pobiegł*m do restauracji i otworzył*m drzwi. Jest! Stoi przy ladzie i zamawia piwo. Podchodzę do niego szybko i mówię:
   – Dzień dobry – powiedział*m
– Dzień dobry gentelmanie/piękna pani. Chciał*by pan/pani postawić piwo? – Zapytał.
– Chętnie – powiedział*m i zamówiłam dla niego piwo, a dla mnie wino.
Zajęłam z nim wolny stolik i zaczęłam z nim rozmawiać. Nie rozumiałam jego słów, ale czułam się jak w niebie.
– Jesteś taki zabawny! – Powiedziałam.
Spędziłam z nim z godzinę i nawet udało mi się zdobyć jego numer telefonu. Wróciłam do domu i myślał*m tylko o nim. W pewnej chwili odważył*m się i napisał*m do niego sms-a o treści:
„Kocham Cię".