İntikam'ın Kölesi (+18) [Tamamlandi]

4 🥀

...

Yine kabuslar gördügüm bir gecenin sabahina uyanmistim...

Kardesim saldiriya ugrayip kaza gecireli 3 gün olmustu, 3 gündür ofise ugramiyor, yemek yemiyor, hastaneye gitmek disinda evden cikmiyordum.

Evimize ve ofisime yapilan saldirinin sebebini ve yapanlar henüz bulunamamisti ama korkmuyordum. Bu beni ürkütüyordu, ölmekten korkmuyordum...

Can sürekli ariyor, evime geliyor, kapiyi acmadigim icin mecbur gidiyordu.

Hayat benim icin sanki 3 gün önce durmus, devam etmiyordu.

Usulca yataktan kalkip aynada kendime baktim.
Insan 3 günde 10 sene yaslanir mi? Yaslaniyormus, kardesimi o halde görünce bunu bir kez daha fark ettim...

„Hadi Sükut kendine gel, kardesine gitme vakti", diyerek üzerime gecirdigim bol tisört ve giydigim bol esofman altiyla kapiya yöneldim, Afran'in yeni aldigi spor ayakkabilarina ilisti gözüm „daha bir kere bile giymek nasip olmadi", diyerek tekrar tekrar aglama krizlerine giriyordum.

Yavasca evin anahtarini alip kapidan ciktim.
Araba kullanabilecek durumda degildim.

„Sükut", gözlerimi devirerek arkamdan seslenen karsi komsuma döndüm.

„Buyrun?"

„Gel bir kahve icelim, olmaz mi?", diyen adami süzdüm bastan sona, alayci tavri, özgüvenliyim edasiyla yaptigi seyler hic hosuma gitmiyordu buraya tasindigimizdan beri.

„Iyi günler", diyerek yaptigi teklifi görmezden gelerek merdivenlere yöneldim.

Merdivenleri yavas yavas inip park ettigim arabamin yanindan gecip taksiye bindim.

„Abla ne olur bir kez sürmeme izin ver noooolur"

„Hayir Afran olmaz kaza yaparsin ehliyetini al sonraaaa"

Gecmisi hatirladigimda gözümden bir damla yas süzüldü. Kardesim uyanir uyanmaz ilk is arabami sürdürmek olacakti. Kaza yapsa bile umrumda olmazdi artik, yeterki kardesim iyi olsundu.

...

Hastaneye geldigimde danismadaki hemsire bana dogru gülümseyerek bakti.
Taniyordu beni, bende onlari...

„Sükut hanim size cok güzel haberlerimiz var", dediginde kalbim yerinden cikacak gibi oldu.

„Kardesim, kardesim IYI mi???", diyerek sevincle yanina kostum.

„Durumu iyiye gidiyor bugün refleks gösterdi, parmagini oynatti", dediginde sevincten karsimda benimle konusan hemsireye sarildim ve günlerdir hic durmayan hickiriklarimi biraktim.

Kac dakika öylece kaldim bekledim, agladim, icimi bosalttim bilmiyorum ama iyi geldigini ruhumun hafifledigini iliklerime kadar hissettim.

„Cok agliyorsun avukat", diyen ses ile icim ürperdi.

Hisimla arkami döndüm ve ates mavisi gözlerine baktim.
Gözyaslarimi sildim nefretle.

„Bana duydugun nefretin hirsini kendinden cikarma avukat", dediginde bir an icin affaladim, hakliydi gözlerimi hisimla silmistim ve su an canim aciyordu... ona duydugum nefretim bana zarar vermisti...

„Senden nefret ediyorum Asef Cangiray", dedigimde kahkahasi hastane koridorlarinda cinladi.

„Bende senden nefret ediyorum avukat", dediginde uzaktan Mehran bana dogru geldi.

„Sükut hosgeldin"

„Mehran kardesim parmagini oynatmis dogru mu? Durumu iyiye gidiyor mu?", diye sordum heyecanla.