Monsters

Hoofdstuk 3

Ik zat weer op het balkon en dacht terug aan het gesprek dat ik die middag had gehad. Had ik haar de waarheid moeten vertellen? Had ik mezelf, Lara en Nikki moeten verraden? Nee, dit was het beste. Ik ging weer naar binnen om met mijn moeder te praten. Want hoe kon het dat ik meerdere monsters was geweest. Mijn moeder vertelde me over changers, monsters die kunnen veranderen in andere monsters. Dat moest het zijn, ik was een changeres (vrouwelijke changer). Er zijn er maar een paar op de hele wereld. Ik zou dus waarschijnlijk nooit een andere ontmoeten. Ik ging maar slapen. Al ging dat niet zo gemakkelijk. Ik moest telkens maar denken aan Emma. Had ik het haar toch niet moeten vertellen? Morgen, morgen zou ik het haar vertellen.

Na een rusteloze nacht was het toch weer ochtend en tijd voor school. Ik liep onrustig over het schoolplein en was op zoek naar Emma. Ze was te laat en dus sprak ik haar pas in de kleine pauze. We gingen naar een rustig plekje en ik vertelde haar alles. Ze geloofde me vreemd genoeg meteen. Ze had mij ook wat te vertellen. Ze was ook een changeres. We renden samen naar het bos en vertelden elkaar meer. Zij was ook pas zins twee manen geleden een changeres. Een vampier en een weerwolf. Hoe kon het dat het bij ons beide hetzelfde was. Emma en ik hadden altijd al veel gemeen: Beide blond, blauwe ogen allebei erg bleek. Soms vroegen mensen of we een tweeling waren. Nu dus ook dit nog. We waren ook precies even oud. Nou ja, op twee minuten na dan. Ik had geen vader en zij geen moeder, we hadden het beide moeilijk. Misschien waren we wel echt een tweeling. We wilden ooit nog een DNA test gaan doen, maar dat was nu te laat. Anders zouden ze ontdekken dat we changeresses zijn. Ik heb mijn moeder er vaak naar gevraagd, maar ze gaf geen antwoord. Daar zou vandaag verandering in komen. Ik vroeg Emma naar haar vader. Ook een monster. Een weerwolf. De kans dat onze ouders bij elkaar hoorden is dus erg klein, want verschillende monsters mochten niet samengaan.

Thuis vroeg ik het opnieuw aan mijn moeder, geen antwoord. Ik gaf het niet op en ging naar zolder. Ik vond daar een fotoalbum.. Nieuwsgierig als ik was opende ik het. Ik wist hoe de vader van Emma eruit zag, dit was hem. Naast mijn moeder, hij stond op alle foto's samen met mijn moeder. En hier stonden ze met een kinderwagen met twee kindjes, twee meisjes. Wij, dat moest wel. Voor ik naar mijn moeder ging, ging ik naar het bos waar ik af had gesproken met Emma. Ik liet haar de foto zien. We waren dus wel een tweeling, Lily en Emma.