Aspasia

Ikawalong Kabanata: Huwad na Kalayaan

Ikawalong Kabanata: Huwad na Kalayaan

Nakatulala lang si Marco sa kahoy na sahig. Naghihintay ng oras kung kailan ba s'ya mamamatay.

May pagkakataong dapat nang sumuko lalo na kung ang pag-asang pinanghahawakan mo ay unti-unti nang nauubos.

Pakiramdam ni Marco, taon na ang itinatagal n'ya sa sinumpang lugar na iyon. Nauubos na ang takot n'ya. Nakakasanayan na n'ya ang kaba. Ubos na ang kanyang mga pangamba.

Naririnig na naman n'ya ang mga yabag ng paa. Paparating na naman si Aspasia.

"Gising ka na pala," sabi ng babae sa kanya. Umupo ito sa harapan n'ya at inilapag ang dala nitong pagkain.

Pinanatili ni Marco ang pagtitig kay Aspasia. Aminado s'yang maganda ito sa malapitan. Makinis rin ang balat nito at maputi. Napakaganda ng itim na itim nitong buhok. Maging ang mga mata nito, masasabi n'yang hindi naman nakakatakot.

"Bakit mo kailangang pumatay?" mahinang tanong ni Marco.

Sumandok ito ng pagkain at itinapat ang kutsara sa bibig ni Marco. Hindi na sinagot pa ang tanong ng lalaki. "Kumain ka."

"Bakit mas pinili mong mag-isang manirahan dito?"

"Lalamig ang pagkain mo."

"Bakit hindi mo subukang bumaba ng bundok na 'to?"

Sa wakas ay nagtama na rin ang paningin nilang dalawa. Nagbago ang awra ni Aspasia at ibinagsak ang hawak na kutsara na bumagsak sa mangkong pinaglalagyan ng pagkain ni Marco.

"Subukang... bumaba... ng bundok?"

Nakadama na naman ng kaba si Marco habang nakatingin nang diretso kay Aspasia.

"Nangako ka sa'king bababa tayo ng bundok na 'to..." rinig sa boses n'ya ang panginginig dahil sa lungkot at poot. "Nangako ka, Kuya..." Nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata habang malungkot na tinitignan si Marco. Dahan-dahan n'yang hinawakan ang pisngi nito. "Sabi mo, sabay tayong aalis sa lugar na 'to..." Marahan s'yang tumango. "Sabi mo 'di ba... bababa tayong magkasama..." At biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha n'ya. Napalitan ng purong galit at agad n'yang kinalmot ang mukha ni Marco. "Pero nagsinungaling ka!" Isa pang kalmot sa kabilang pisngi. "Niloko mo 'ko! Iniwan mo 'kong mag-isa dito!"

Mahigpit n'yang hinawakan ang magkabilang gilid ng ulo ni Marco at pinandilatan ito ng mata.

"Sinungaling ka...! Napakasinungaling mo...!" mariin n'yang sinabi.

Kitang-kita ni Marco ang panggigigil sa mukha ni Aspasia. Namumula na sa galit ang mukha nito. Nanlilisik ang mga mata nitong halos lamunin na s'ya nang buong-buo. Ramdam n'ya ang malakas na panginginig ng kamay nitong nakahawak sa ulo n'ya.