YOURS AND MINE||✔️

Chapter 59

"BAKIT PARANG ang lungkot mo dyan?" Tanong saakin ni Lia. Narito kami sa isang boutique naghahanap ng maisusuot na Gown for our wedding.

"Parang aatras ako lia"  wika ko nakita ko naman ang lungkot sa mga mata niya. I know I'm selfish it's just that I don't want any of us get hurt again.

I'm still doubting him really.

"He loves you  and you loves him why?" Tanong niya. Napangiti ako ng mapait.

"I'm not sure , if he really loves me paano kung gusto niya lang to dahil sa anak namin?" Tanong ko.

"Of course he is, do it just for the sake of your Child too Charriza" wika niya at tinapik ang balikat ko.

Ano nga ba ang kinakatakot ko? Iniwan ko siya noon , mag-isa kong pinalaki ang anak ko why am I afraid to be left when I am the one who's always leaving?

Sinukat ko ang tinurong gwon ni Lia it was a white gown it has a floral white design on top. Off shoulder with long sleeves. Sinukat ko ito sa fitting room. And again Lia has a good eye. Bagay saakin.

Lumabas ako ng fitting room at agad na nakita ko si Zace na nakatingin saakin. Kaylan Pa ito narito?  Anong ginagawa niya rito? I mean hindi naman siya dapat na rito. Dapat ay nasa business Trip siya ngayon Negotiating !

Nakita ko ang kislap ng paghanga sa mga mata niya. Napaiwas naman ako ng tingin dahil sa hiya.

Hindi naman siya nagsalita at tanging pagngisi lang ng matamis ang ginawa niya.

Ginantihan ko siya ng ngiti. Hindi na ako nagtagal na suot yun at agad ko ring hinubad.

"I'll take it" wika ko ng makalabas ako sa fitting room.

NASA KOTSE KAMI parehong walang imik.

"You're still not sure? We can call off the wedding if you want" biglang wika niya pero mababakas parin ang lungkot sa mga boses niya.

"I'll wait Charriza" sabi pa niya sa malumanay na boses. I keep on asking myself if I don't want this. If I don't to get married but I knew to myself that I wanted this.

Siraulo lang talaga siguro ako.

"I want this" bulong ko napansin ko sa gilid ng aking mga mata na napatingin siya ng saglit sa akin.

"Gusto ko , Zace" wika ko pa at tiningnan siya. I almost scream when he suddenly hit the break.

"Zace?! Ano ba? Paano kong naaksidente tayo?! " Singhal ko dahil sa gulat. Narinig ko naman siyang tumawa lang habang ako ay naiinis na nakatingin sakanya.

"Tinatawa tawa mo?! " Tanong ko umiling siya habang nakangiting nakatingin saakin.

"See? You're comfortable again" wika niya. Napatigil naman ako at napangiti ng palihim kahit kailan talaga.

We are heading on our house. Nang makarating ay agad na bumaba ako sa sasakyan. Sa totoo lang ay nagugutom na ako.

Nakababa na rin si Zace. Sa hindi kalayuan ay May nakita akong isang pigura ng babae. It was familiar to me.

Is that Danica?

She suddenly raising her hand slowly.  Napakunot naman ang noo ko. But my eyes widen when I saw that she was pointing me a gun!

Naalala ko ang huling sinabi niya bago siya umalis sa pamamahay namin.

I heard Zace voice calling me that it was too low to invade my pounding heart.

Nakakagulat hindi ako makagalaw dahil sa takot at kaba.

Tanging nagawa ko lang ay ang tingnan siya.