Zara Larsson - Ain't My Fault~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
1 hafta sonra"Anne yaa nolursun. Yaaa. Ben hiç bir yere gitmek istemiyorum. Oturalım evde işte. Çok üşeniyorum odaya gideceksin de bir saat boyunca dolabın karşısına geçeceksin de bakacaksın da kıyafet seçip giyeceksin de hiç uğraşamam" dedim anneme. Annem de "hayır kalk gidiyoruz. Pasaklı gibi mi gideceksin? Kalk kız. Hadi bakalım şu giyeceğin elbiselere bak. Sonra ne giyeceğim anne ben deme sakın" dedi annem.
Şimdi siz ne oldu diyeceksiniz. Anlatıyım durun. Benim kuzenimin sünnet düğünü mü nişanı mı ne varmış. Bilmiyorum. Hayırsız kuzen oldum bir an da neyse. İşte annem de tutturdu gidelim çarşıya güzel bir elbise alalım gelelim diye. Tabi ben de her zaman ki gibi çok üşeniyorum. Bir de annemle gidecekmişim ya. Annemle! An-nem-le! Hayatta gitmem.
Bakın şimdi şöyle olur. Şimdi gideriz çarşıya sonra annem beni bir mağazaya sokar. Sonra orada milyonlarca elbise denememi ister. Sonra da yok bu olmadı yok şu dar deyip benim cinlerim tepeme toplanır. Zaten kabin daracık yer ya. Annemin olmamış bu demesiyle terler boşalır. Ben normal de terleyen birisi değilim ama sinirlendiğimde alnımdan aşağı terler akar. Sonra ben anneme atarlı bakışlar atarım.
O mağazadan çıkar başka bir mağazaya giderken annem uyuz uyuz yürür ve vitrinleri inceler. Bu benim cinlerimi iki kat daha yükseltir. Sonra anneme 'anne hadi ya uyuz uyuz yürüme' derim annem de 'aman sen de ben her gün sanki dışarı çıkıyorum sen sus' der. Böylelikle beni deli hastanesine uğurlar. Mutlu son.
Bu yüzden annemle hayatta gitmem ben gezmelere falan. Hayır yani beğendiği şeyler elbette ki güzeldi ama benim tarzım değildi.
Aklıma gelen fikirle anneme heyecanla dönüp "aha! Anne ben Elif ve Pınarla gitsem olmaz mı" dedim. Annem bir süre duvarı izledikten sonra "olmaz. Şimdi sen açık saçık bir kıyafet alırsın sonra ben beğenmem" dedi. Anneme 'saçmalama anneğğ. Orada deniz yok anneaağğ' bakışı attım. Annem de "tamam ama açık saçık şeyler alma. Geri verir gelirsin valla" dedi. Anneme gülümseyip yukarı çıktığımda hemen Ardaya mesaj attım. Ne sandınız Elifi arayacağımı mı? Peh. Siz arayın Elifi. Benim sevgilim var.
Hep hayallerim de vardır böyle sevgilimle alışverişe çıkmak. Wattpad hikayelerindeki gibi. Ardayı arayıp her zamanki gibi selam dahi vermeden konuya daldım. "Alo yavrum şey diyecektim ben. Benimle alışveriş yapmaya gelir misin?" dedim. Telefondaki ses "ııı kızım ben Müberra teyzen. Arda markete gitmişti. Telefonunu evde unutmuş. Gelince arasın o seni. Tamam mı" dedi Müberra teyze. Müberra teyzeye tamam dedikten sonra. Kapattım. Ayy rezil oldum kadına. İnşallah sesimden tanımamıştır. Allahım ellerim titriyor heyecandan. Oflayıp yüzümü ovuşturdum.
Yavrum dedim lan! Yavrum! Ayy İnşallah benim olduğumu anlamamıştır. Yalnız Arda acaba beni nasıl kaydetmişti. Evet! Sevgilisiyim ama nasıl kaydettiğini bilmiyorum. Bravo bana.
Lan Ece nerde. Gavurun gızı. Kaç günlerden beri gözükmüyor ortalıklar da. Bir haltlar çeviriyor bu kız ya hadi hayırlısı. Neyse bana ne?
Yatakta oturmuş bir şekil de halının desenini incelerken telefonum çaldı. Korkuyla yerim de sıçradım. Ne sanıyorsunuz. Halı incelemek dikkat ister. Korkuyla birlikte ödüm koptu ve öldüm.
SON
Şaka len şaka siz de hemen üzüldünüz öldüğüme.
Kimsenin üzüldüğü yok Damla. Millet sen ölsen diye bakıyor.
İç sesime göz devirdim. Ayrıca siz benim gibi birinin nasıl ölmesini bekliyorsunuz ki. Zuhaha.
Telefonumu elime alıp yeşile bastım ve sürükledim. "Ne! Ne var! Of ya. Rezil oldum annene zaten" dedim. Umarım bu sefer de telefonu açan Müberra teyze değildir diye dua ederken Arda konuşmaya başladı. "Hahaha anlattı annem" dedi. Eyvah anlattı mı? Allah kahretmesin. Rezillik diz boyu yeminle. "Ne! Söyledi mi" dedim. Şuan gerçekten rezil olmuştum. Telefonun ucundan kıkırdama sesi geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YILDIZ #wattys2019
HumorGözlerinde gökyüzünü taşıyanlara... Eski adımız: karşı komlum meteor BU HİKAYE 25/07/2015 TARİHİNDE YAZILMAYA BAŞLADI.