KARA MURAT | Mahalle Serisi

16.bölüm."KABUS"

Nabersiniz?

Kendime söz vermiştim. Bu yaz dinleneceğim, kafamı dinleyeceğim, herkesten, her şeyden uzaklaşacağım diye ama diğer verdiğim sözler gibi bunu da tutamadım.

Her gün buradayım ve günün birinde Wattpad beni uygulamadan kovacak yemin ederim.

Geçen günkü bölümün sonlarında acayip garip olmuştum. İnanılmaz derecede aklım başımdan gitmişti.

Şimdi yeni bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.

Neyse çok uzatmadan yeni bölüme geçin siz. Yorum yapıp, oy atmayı unutmayın tamam mı?

Tamamdır.

Bu yazar sizi seviyor! 🤍🦋

Bazen.

Cümlelerim her zaman bazen olarak başlar. Çünkü benim keşkelerim gibi, bazenlerim de var.

Hayatım bir düzen haline gelmeye devam ediyor. Nişanlıyım. Bunu söylemesi nasıl bilmiyorum ama evet söylüyorum. Ben artık nişanlıyım.

Eskiden yanımda evlilik lafını geçirdiklerinde duyar duymaz kaçan biriydim. Şimdi elimde bir yüzük var. Bundan tam iki gün önce nişanlandım.

İki gündür Murat'ı görmemiştim. İki gündür onunla konuşmamıştım. Yazmıştım ama bana geri dönüş yapmamıştı. İşleri bu sıralar yoğundu ve onu meşgul ederek kafasını yormak istemiyordum.

Geçen sefer kahvehaneden ayrılırken yaşadığımız anılar gözlerimin önüne serildi. İşte bu yüzden bazenlerim var diyorum. Elim istemsizce dudaklarıma gitti.

Düşünüyorum ve diyorum ki, bazen belki de hayat bana karşı bu sefer nazik davranmaya çalışıyor. Beni bu sefer mutlulukla mükafatlandırmak istiyor. Onca yaşadığım acı günlerin karşılığı, karşıma Kara Muratı çıkararak telafi etmeye çalışıyor.

Ola bilir mi? Ola bilir.

Herkes bu hayatta ikinci şansı hakeder. Buna hep inanmışımdır. Sadece ihanet affedilmez. İhaneti affetmek en büyük salaklık ve zayıflıktır.

Bunu bana dedem söylemişti. Karısı yani ninem onu başka biriyle aldatıp kaçtığında ve pişman olup geri döndüğünde dedem onu affetmediğini söyledi.

"İhanet affedilmez, çocuk. İhanet derin yara bırakır. Canını yakar, nefesini keser. Yediremezsin kendine. Kalbullenemez kalbin ama mantığın bunun olduğunu gözüne sokmak için çabalar. Yaralar geçmez ama izi kalır. Yaranı açan kişiyi tekrar affedip yaranın üzerine yara ekleyemezsin. Eklersen de sen insanlık nedir bilmezsin!"

Babam annemi aldatmış mıydı hiç bilmiyorum. Onun bu hayatda yaptığı tek şey içmekti. Annemi başka bir kadınla aldattığını aklım almazdı. Görsem bile inanmazdım. Çünkü bilmiyorum neden ama ona bu konuda güveniyordum. Ya da öyle zannediyorum. Her neyse...

Aklım Murattaydı. Yasemine yazmıştım. Eve gelmediğini ama mutlaka gelince bana haber vereceğini söylemişti. Sürekli yazarak onu da bunaltmak istemiyordum. Onu o gün o halde gördükten sonra yüreğime korkunun tohumları serpilmişti. Bana sinirli olduğunu ve sakinleşmesi gerektiğini söylemişti. Aklımı öyle başımdan almıştı ki, neden sinirli olduğunu bile soramamıştım.

Çayı demledikten sonra masaya geçip oturdum. Babam yine evde yoktu. Annem işe gitmişti. Melisle de görüşemiyordum çünkü şehir dışına çıkmıştı abisiyle.