Gözler Yalan Söylemez (BxBxBxb)

Bölüm: 3

Başlamadan önce yıldıza basmayı unutma 😁

İyi okumalar
.
.
.
.
.
.
.
.

Akselden

Olayların üstünden 1 hafta geçmişti ve bizim içimiz hiç rahat değildi, çünkü keremin o Uraz denen adamla yaşadığını yeni öğreniyorduk.

Aşırı sinirliydim kereme 2 yıldır onu tanıyorduk ama bize hiç söylememişti. Ama sorun değildi çünkü yakın zamanda o adam hayatından yok olup gidecekti.....

Keremden

Şuan kantinde tek arkadaşım olan Sude ile oturmuş konuşuyorduk. Sudeyi çok seviyordum bana değer veren sayılı kişilerdendi.

Şuan sudenin eli kasıklarımın biraz aşağındaydı ve telefonda bana komik bir şey gösteriyordu. Çok gülmüştuk, heleki  ben çok sesli gülmüştüm etraftakilerin bize garip garip bakmasına neden oldu.

Kafamı kaldırır kaldırmaz 1 hafta önceki gibi sinirli olan toygarla göz göze geldim.

Yüzümdeki gülüş yavaş yavaş solmaya başladı. Çünkü son zamanlarda toygardan da korkmaya başlamıştım. Gözlerimi ondan ayırmak istiyordum ama yapamıyordum.

Vücudum kitlenmiş  gibi hissediyordum.

Sonunda gözümü ondan ayırmış odağımı sudeye verdim.
Sude bana birşey daha gösterecekken, ablası aramış ve benim yanımdan ayrılmak zorunda kalmıştı.

Sude kantinden çıkar çıkmaz ,sudenin az önce oturduğu yere Toygar oturup sinirle bana bakıp ellerini yüzümde gezdirirken sinirle gözlerini açıp kapattı.

"Keremim bebeğim birtanem seni daha kaç kere uyaracağım?"

"H-hangi konuda?" İlk defa Toygara karşı kekeliyordum. O pamuktan bile daha yumuşak olan adamdan şuan deli gibi korkuyordum.

Toygarın sesini yükselterek adımı söylemesi ile irkikdim.

"KEREM"

"T-toygar n-noluyor"

"Bebeğimm daha kaç kere söyleyeceğim şu siktiğimin kızından uzak dur diye? Neden söz dinlemiyorsun?"

"A-ama o b-enim tek a-arkadaşım."

"Biz senin arkadaşında oluruz herşeyin oluruz ama o kızdan uzak dur hatta bu saatten sonra onunla bir daha konuşma!"

Toygarın bunu demesi ile kan beyinime sıçramıştı ve aklımda bin bir soru dönüyordu. Bunu neden yapıyor, neden süreden uzak durmamı istiyor vb. Şeyler.

Sesimi biraz yükselterek

" neden nedenn sürekli sende akselde alperde sudeden uzak durmamı istiyorsunuz neden tek arkadaşımdan beni uzaklaştırmaya çalışıyorsunuz".

"Zaten hiç arkadaşım yok. Neden sürekli arkadaş ortamıma karışıyorsunuz neden neden bıktım sizden. Sizin yüzünüzden kimse yanıma yaklaşmıyor".

Bunları söylerken ağlıyordum. Gerçekten sıkılmıştım bu durumdan bu okula geldiğim zamandan beri kimse hanıma yaklaşmıyordu.

Yaklaşan Da olsaydı bu üç adam tarafından ölene kadar dayak yiyorlardı. Neden bunu yapıyorlardı. Arkadaş edinmek benimde hakkımdı.

Bir anda nefesim sıkışmaya başladı ellerim saçlarıma gitti ve istemesizce saçlarımı çekiştiriyordum.

Olamaz! aylar sonra yine kriz geçirmeye başlamıştım.

Toygardan

Keremin düzensiz olan nefes alışverişinden anladım ki kriz geçirmeye hazırlanıyordu. Telaşla saçlarını çekiştiren keremimin ellerini saçlarından ayırmış sakinleşmesi için saçlarını okşuyor ve güzel sözler söylüyordum.

"Keremim sakin ol bak geçecek geçecek."

"BIRAK BENİ!".

Keremin bağırışından sonra bende paniklemeye başladım. Hepsi benim yüzümden oldu. Şuan ne yapacağıma dair hiçbir fikrim yok.

Alper'in sesini duymamla kafamı o tarafa çevirdim.

"Toygar ne oluyor burada?"

İkiside koşarak yanımıza geldiler ve ağlamaktan gözü kıp kırmızı, çırpınmaktan dolayı halsiz ve yıpranmış olan Kereme dehşetle baktılar.

"Yine kriz geçiriyor". Dedim endişe ile çıkan sesimle.

Kereme baktığımda çırpınmaya bırakmış yorgun gözleri ile tavanı izliyordu. Gözlerinden hala yaşlar akıyordu.

"Alper bir çırpıda keremi kucağına almış. Bizde peşinden koşuyorduk.

"Alper nereye gidiyoruz?" Diye sormuştum.

"Hastaneye durumu bu sefer daha kötü!".

Bu cümleyi duymamla yıkılmıştım.

Devam edecek....