《♤Zorba♤》~Kurokawa İzana x Reader

《0.06》

Sabah uyandığında her yerinin ağrıdığını fark etmiştin. Başın da fırıl fırıl dönüyordu. Şimdi kesinleşmişti. Grip oldun! Tebrikler!

Okula gidecek gücün yoktu. Yataktan kalkacak gücün de. Saate baktığında geç kaldığını fark etmiştin. Ama kılını bile kıpırdatamıyordun.

"Mira!!"

Duyduğun sesle yüzünü buruşturdun. Babanın sesiydi. Kapı sertçe açılınca yutkundun.

"Sen daha okula gitmedin mi!!?"

İç çekip zorla da olsa yatağında doğruldun.

"Baba bugün gitmesem. Kendimi çok kötü hissediyorum."

Babanın alnındaki damarları gördüğünde sana olan nefretini bir kez daha hatırlamış oldun. Seni yakandan çekerek yatağından çıkardı.

"Derse git beni sabah sabah sinir etme!"

Seni duvara fırlattığında sırtındaki acıdan inledin. Odandan çıkıp kapıyı sertçe kapadı. Derin bir iç çektin ve zorda olsa ayağa kalkıp hazırlandın. Gerekli eşyalarını alıp evden çıktın ve çağırdığın bir taksiye bindin.

Okula kadar yürüyemezdin.Derse geciktiğin için profesörden müthiş bir azar yiyeceğini anlamıştın. Taksiden inip parasını ödedin ve okula girdin.

Sınıfın kapısına vardığında kapıyı tıklayıp içeri girdin. Hemen hocadan özür dileyerek sırana geçtin. Hoca arkandan söylense de başını sıraya koyup uyumaya çalıştın.

Hoca aniden ismini seslenince yerinden fırladın.

"Kimura-san! Bu soruyu bize çözebilir misin?"

Sınıftan hafif kıkırtıların çıkmasını aldırmadan bir kaç basamak inip hocanın elinden sana uzattığı tebeşiri aldın ve soruyu çözmeye başladın. Soru bildiğin bir konudan olduğu için zorlanmamıştın.

"Teşekkür ederim. Yerine geçebilirsin. Derse dikkatini verebilirsen sevinirim."

"Affedersiniz profesör."

Diyip yerine geçtin. Sadece dersin bitmesini istiyordun. Şansına zil çaldığında sınıftaki gürültüye dayanamadığın için eşyalarını alıp dışarıdaki bir banka oturdun. Başını yaslayıp tam uyuyacaktın ki birinin sana seslenmesiye Başını kaldırdın.

İçinden lanet okuyarak sesin geldiği tarafa doğru baktın. Arkandaki okulun korkuluklarının arkasında sana seslenen Shion'u gördün.

"Gelecen mi?"

Hiç tereddüt etmeden yerinden kalkıp okuldan çıktın. Babanın ne yapacağını umursamadın çünkü artık dayanacak gücün kalmamıştı. Shion seni bir arabanın arka koltuğuna oturtturup kendisi sürücü koltuğuna geçti.

Başını camdan kaldırıp ona baktın.

"Sen sürerken hayatta kalma ihtimalimiz yüzde kaç?"

"Saçmalama. Benim ehliyetim var bi kere!"

"Konu sen olunca nedense güvenemedim."

"Çok acımasızsın."

Bir şey demeden başını tekrar cama yaslayıp yolu izlemeye başladın. Bir süre sonra lüks bir villanın önünde durmuştunuz. Arabadan indiğinde Shion arabayı park edip yanına geldi.

"Burası kimin evi?"

"İzana ve Kakucho'nun"

Başını anlarcasına salladın. Shion eve girdiğinde onu takip ettin. Salon olduğunu düşündüğün bir yere geldiğinizde herkesin orada olduğunu fark ettin.