DO YOU REMEMBER HOW TO BREATH

Δεν νιωθω.... με νιωθεις;

Τα μάτια μου ανοίγουν με δυσκολία και η πρώτη κίνηση που κάνω είναι να δω τι ώρα είναι .Όχι πάλι σκέφτομαι οταν αντικρίζω πως η ώρα είναι 4:25 τα ξημερώματα. Τα τελευταία δυο χρόνια ο ύπνος και εγω έχουμε τις διαφωνίες μας, ωστόσο είχε καιρό να μου συμβεί . Σηκώνομαι να πιώ λίγο νερό μπας και καταφέρω να κοιμηθώ . Αφού επιστρέψω στο κρεβάτι μου ανοίγω να δω τις ειδοποιήσεις του κινητού μου. Κανενα μηνυμά του... Ταρακουνάω το κεφάλι μου για να διωξω την σκέψη που μόλις έκανα. Τα είπαμε αυτά Κλειώ εχει περασει σχεδον μισος χρόνος , υπενθυμίιζω στον εαυτό μου και ξαπλωνω στην προσπαθεια μου να κοιμηθώ.

Τρέχω , τρέχω σαν τον μαλάκα με την ελπίδα να προλάβω την τρίτη ώρα. Οπως έγινε αντιλυπτό για ακόμα μια φορά με πήρε ο ύπνος και εχασα το πρωτο δυωρο. Αφου δεν κοιμασαι... μου ψιλοφωναζει το μυαλο μου.

Βαλια: Καλημερα αγαπη μου ετοιμο στο εχω το καφεδακι σου.

Κλειώ: Ειλικρινά είσαι ο σωτηρας μου , το χαζο η αδερφή σου ξυπνησε; ρωταω την αδερφη της αλεξιας η οποια δουλεύει σε μια καφετερια διπλα απο το σχολειο.

Βαλια: Ναι καλε απο την πρωτη ωρα πηγε σημερα! αναφωνει με εκπληξη και μου πεφτει το φιλτρακι απο το στόμα στο άκουσμα αυτών των λέξεων.

Κλειώ: Απιστευτο .... αναφωνω ενω κανω μια παυση για να γλυψω το χαρτακι του τσιγαρου μου.Λοιπον τρεχω να προλαβω γιατι δεν με βλεπω να την γλυτωνω την απουσια,φιλακια.

Βαλια: Καλο μαθημα αγάπη μου!!

Περναω την τεράστια καγκελόπορτα του σχολειου μου και μολις ανεβω τα σκαλια για να βγω στο κεντρικο προαυλιο νιωθω δυο ματια να με καινε. Γυρναω το κεφαλι μου και βλεπω την γνωστη καγκουροπαρέα να με τσεκάρει ολόκληρη. Αδιαφωρώ πλήρως και σερνω το σώμα μου στο καπνηστηριο , χρειαζομαι επιγόντως ενα τσιγαρο.

Ηλιανα: βρε βρε βρε για δες πια βρηκε το δρομο, μονο δυο ωρες αργησες ! με ειρωνευεται η κολλητη μοουυ.

Κλειω: Πρεπει να κανω εντυπωσιακη εισοδο αλλιως τσαμπα κοπος της λεω με ενα γελακι.

Αλεξια: Ηρθα εγω απο τα χαραματα και εσυ κοιμοσουν σαν βοδι

Κλειω: Ενημερωθηκα απο την αδερφη σου, παρε ενα χρυσο αστερι της λεω και το χερι της μουυ αποδιδει την πιο ευγενικη χειρονομια.

Αρτεμις: Κλειω χθες που δεν ηρθες μαθαμε κατι που θεωρουμε πως θα επρεπε να γνωριζεις.