-გაგაცნობთ ჩემს თავს მე მქვია პაკ იუნა და ვარ 19 წლის. ვსწავლობ უნივერსიტეტში .
მე მყავს მეგობარი, სახელად კიმ ლისა და ისიც 19 წლისაა.
როცა უნივეტსიტეტში მივდიოდი გზად ლისა შემომხვდა და ცოტა ვისაუბრეთ;
-იუნა როგორ ხარ? მომენატრე.
-კარგად შენ როგორ ხარ? მეც მომენატრე
-წავედით უნივერსიტეტში?
- წამო.
სანამ ვლაპარაკობთ უნივერსიტეტამდეც მივედით. პირველი ლექცია ქიმიის გვქონდა.
გამოვტოვოთ
*დრო როცა უკვე ლექციები დამთავრდა და სახლში წასვლის დროა.*
როცა გაკვეთილები დაგვიმთავრდა, გადავწყვიტეთ პარკში გაგვესეირნა და დავბრუნდით სახში ავედით ოთახში და მოვიმარჯვეთ სასუსნავები წვენები და ა.შ გადავწყვიტეთ სთუმ გვეთამაშა და დავიეყეთ თამაში
-იუნა ს თუ მ?
- მ
- მიდი იუნგის სახში და მიოპარე მისი მაიკა
- აუუ კაი რაა
-მიდი
-კაი ხო
*იუნგის სახლში*
მივედი იუნგის სახში... ავედი მის ოთახში, ავიღე მისი საყვარელი მაიკა და დაბლა ჩამოვედი. სანამ წავიდოდი სარდაფიდან რაღაც ხმა გაივიგე და იუნგიც შემოვიდა. ცოტახანი გაკვირვებული მიყურებდა სანამ მკითხა:
- იუნა აქ რა გინდა? რხომ იცი რომ კარგი დღე არ დაგადგება. და ჩემი მაკია რატომ გიჭირავს ხელში? რად გინდა?
უცბაც გაქცევა ვცადე, მაგრამ იუნგი სწარფი აღმოჩნდა და დამიჭირა მაიკით და ძალით ამიყვანა საძინებელში.
-აბა ეხა რა გავაკეთო პატარავ?~
- პატარათი ნუ მომმართავ!
-რატო არ მოგწონს? მე მომწონს, კარგად ჟღერს~
-მომშორიდი! * ვიყვირე*
- რატო ყვირიხარ პატარა? ყურები მეტკინა! უჰჰჰ...
-გაიწიე მანიაკოო!!
- აი ნახავ რაც მოგივა *მომიახლოვდა და უცნაურად გამიღიმა (რაღაც ასე😏)*
უცებ რატომღაც შეჩერდა და მშვიდი სახით მითრა:
-წადი ჯერ დაისვენე და მერე მოგხედავ.
ამდროს დრო ვიხელთე და გაქცევა გადაწყვიტე, მაგრამ იუნგი სწრაფი აღმოჩნდა და უცბად დაგიჭირა.
-სად მირვიხარ პატარა კნუტო?~
- აამ...მე...არსად სად უნდა მივდიოდე?
- აბა კარებთან რა გინდა?
- არაფერი.
- დაუბრუნდი ახლა!
