;; [ᴍʏ ᴛᴀʀɢᴇᴛ]✩*˚＊

#1 - Altın Gözler

" Bizimle gelmene gerek yok. Sonuçta sen.. güçsüzsün. "

Aniden omzundan vurulup yere yığılan oğlan adımlarını en yakın duvarın arkasında sonlandırıp acıyla yere oturdu omzunu tutarken. Dikkatinin dağılmasına izin vermişti ve ateş altındaydı. Olduğu durumdan nasıl çıkacağını hızlıca düşünmek zorundaydı. Gözleri doldu yavaşça, sinirle birlikte gelen vazgeçme isteğini dinlemek istedi, lakin bunu isteyip istemediğini cidden bilmiyordu.

Duvarın ardından bir kaç silah sesi daha geldikten sonra acı dolu sesler yükseldi ve aniden bütün sesler kesildi. Oğlan ne olup bittiğini öğrenmek istiyordu bu yüzden yavaşça başını görünmeyecek şekilde uzattı duvarın arkasından, daha deminki kendisine saldıran adamların bir kaçı yerde yığılırken başlarında bir adam dikilmişti. Başından kan akan adamlardan birinin kolunu tutmuş ölmemek için yalvaran adamı dinliyordu. Ama adamın yalvarışları hemen kesildi, başına yaslanan silah ve ateşlenme sesiyle koridor tekrar sessizliğe büründü.

Siyah saçlara sahip adam elindeki cesedin kolunu bıraktı ve bir süre yerdeki kan gölünün içindeki bedenlere baktı.

Adamın arkası dönüktü ve yerdeki cesetlere bakarken bedenini oğlanın olduğu tarafa çevirdi yavaşça. Oğlan kendisine bakan kırmızı gözleri resmen hissetmişti, korkuyla aniden duvarın arkasına geri çekildi. Yerdeki silahına uzandı ve nefesini stabil tutmaya çalışırken silahını hazırda tuttu.

Kendisine yaklaşmakta olan adım sesleriyle işaret parmağını tetiğe yerleştirdi. Omzundan akan sıcak kan yere damlıyordu, ne kadar kan kaybettiğinin farkında bile olmaması bir hataydı.

Sonunda adım seslerini yanında duyduğunda silahı tutan eli titrerken aniden o tarafa dönüp ateş etti. O adamı yere serdiğini umut etti, ama ıskalamıştı.

" Belki ölmek üzeresin ama hala kendini korumaya çalışman takdire değer, genç adam. " adamın kalın ama bir yandan nazik ses tonuyla oğlan aniden elindeki silahı düşürü verdi. Dur, bu adam yüzünden değildi, kaybettiği kan yüzündendi...

" U.. Uzak dur... Yaklaşma!.. "

" Ölmeyi tercih mi edersin? O halde yapabileceğim pek bir şey yok... "

Adam sırtındaki uzun namlulu silahı eline aldı ve oğlana doğrulttu. Oğlan zorlukla geri çekilirken güçsüz bir şekilde konuşmaya çalıştı.

Dudakları arasından zorla bir kaç kelime çıktı " H-HAYIR! DAHA Ö.. ÖLMEK İSTEMİYORUM..! " diye sayıkladı oğlan, gözleri korkudan genişçe açılıp göz yaşlarıyla dolmuştu. O sırada adam oğlanın parlayan altın rengi gözlerini fark etti, onlara uzunca baktı.

Adam keskin kırmızı gözlerini oğlandan ayırmadan silahı aşağı indirdi, " Hm.. " ardından kayışını çekip silahı tekrar arkasına yerleştirip oğlanın önünde diz çöktü, onun hizasına geldi.