every star is a beginning

onu sözlerinle öldürdün

"Ama nerede olduklarını
bilmiyoruz bile"

"Seungmin'e sorarak öğrenebiliriz ama, değil mi?"

//

İki gün sonra
*üçüncü şahıs tarafından anlatım olacak*

Hyunjin sabah erkenden kalkmış, rahat bir koltuğa uzanmıştı

"Tamam, sakinim.. Sonucta bir kez başardım yine yapabilirim"
Hyunjin, kendine motive edici birkaç cümle söyledikten sonra gözlerini kapattı ve Jeongin'in önceden anlattığı aşamaları tekrardan ve dikkatli bir şekilde yineledi
Kısa bir süre sonra geçmiş hayatına dönebilen Hyunjin, o koltukta uyuyakaldı
**

Hastaneden çıkmıştı
e

ve gelip yatağıma oturdu

Felix'in ona söylediği şeyler aklına geldi

"Telefonumun şifresi 0320"

Çantasından Felix'in telefonunu alıp şifreyi yazdı
0 3 2 0

Bu, Hyunjin'in doğum tarihiydi
20 Mart..

Şifreyi yazdığında şifre doğrulanmıştı

Ardından Felix'in söylediği gibi notlar kısmına girdi

İki not vardı

Jinniee ve best star

Jinnie yazan kısmın kendisine yazıldığını düşünerek notu açtı

Ardından sakince okumaya başladı

15 Aralık 2009

Her zamanki gibi abim bana hakaretlerini yağdırıyordu
Ben ise sadece susup, bana olan nefretini kusmasını izliyordum

Sadece izliyordum..
Bana olan lafları bittiğinde bana iğrenme bakışı atmış, odasına geçip hızla kapıyı kapatmıştı..

Bana nefretini dökmesine artık tepkili değildim
Çünkü o günlüğü okuduktan sonra bu gerçeklere alışmam gerektiğini fark ettim

Bir süre olduğum yerde bekledikten sonra dışarı çıkıp koşmaya başladım

Rastgele gidiyordum, bambaşka yerlere..
En son kendimi yolun ortasında buldum

Kendimi şuan öldürsem kimse bir şey diyemezdi sonuçta

Yolun ortasında öylece durdum
Bana bir arabanın çarpmasını, bu işkencenin bitmesini istiyordum

Tam o sırada bir çocuk elimden tutup beni kaldırıma çekti

Bunu sakin bir şekilde yapmıştı
Ardından hızla ona bakıp söylendim

"Neden.. neden beni çektin?"

"Ölmeni izlemek belki de güzel olurdu ama.."

"N-ne! Ruh hastası mısın be?!"

Ben kızgınlıkla cümlelerimi dilimden dökerken o ise sadece hafifçe sırıtmış, beni izliyordu

"Neden bana öyle bakıyorsun?"
Sakinliğimle söylediğim bu cümleye karşılık, bana iyice yaklaşarak cevap verdi

"Çok tatlısın da ondan"

Ağzım beş karış açılmıştı
Yanaklarımın kızardığını hissediyordum