ÜVEY DÜŞÜNCELER: KARAR BÖLÜM 1

9 2 1
                                    

𝓱𝓪𝓷'𝓭𝓪𝓷

O gün okuldan geldiğimde annem ve babam gene kavga ediyorlardı. Annem çok hassas bir kadında ve nerdeyse herşeye ağlardı ve tabi ki şimdide ağlarken kavga ediyordu. Hemen odama kapandım ve Felix'e mesaj attım (𝐹𝑒𝑙𝑖𝑥, 𝐻𝑎𝑛'ı𝑛 𝑒𝑛 𝑦𝑎𝑘ı𝑛 𝑎𝑟𝑘𝑎𝑑𝑎şı). Felix'in ailesi benim aileme kıyasla daha sakinlerdi ve nerdeyse hiç kavga etmezlerdi. Felix sakin olmamı ve annemde bir şey olup olmadığını kontrol etmemi söylemişti. Eğer giderken babam beni görürse dayak yiyeceğimi biliyordum ama yapmak zorundaydım çünkü okuldan gelince annem çok kötü görünüyordu. Felix'e "tamam" mesajını yazınca sessizce kapıyı açıp yatak odasına doğru ilerlemeye başladım. Yatak odasına ulaştığımda babam beni hala duymamıştı ve bu beni rahatlatmıştı.

kapıyı çaldım,

- 𝐺𝑖𝑟𝑒𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟𝑠𝑖𝑛 𝐻𝑎𝑛

İçeri girmemle birlikte annemin kan çanağı olmuş gözleri ve vücudundaki çeşitli yaralarla karşılaşmıştım. Annemin böyle olmasına dayanamıyordum ve bende ağlamaya başlamıştım. Annem ağlamam ve güçlü durmam gerektiğini söylese de yapamıyordum. 

-𝐴𝑛𝑛𝑒 𝑏ö𝑦𝑙𝑒 𝑑𝑎ℎ𝑎 𝑓𝑎𝑧𝑙𝑎 𝑦𝑎ş𝑎𝑦𝑎𝑚𝑎𝑧𝑠ı𝑛. 𝐾𝑎ç𝑎𝑙ı𝑚 𝑖ş𝑡𝑒 ş𝑢 𝑒𝑣𝑑𝑒𝑛 𝑠𝑒𝑛𝑑𝑒 𝑘𝑢𝑟𝑡𝑢𝑙 𝑏𝑒𝑛𝑑𝑒. 𝐷𝑎ℎ𝑎 𝑟𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑑ı𝑚 𝑎𝑡𝑎𝑙ı𝑚 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑡𝑎, 𝑦𝑒𝑛𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑠𝑎𝑦𝑓𝑎 𝑎ç𝑎𝑙ı𝑚, 𝑜𝑙𝑚𝑎𝑧 𝑚ı?

Bu sözlerimden sonra annem tekrar ağlamaya başlamıştı. Hem de bu sefer hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bense çaresizce vücudundaki yaralara bakıyordum. 

-𝐴𝑛𝑛𝑒 𝑎ğ𝑙𝑎𝑚𝑎. 𝐵𝑎𝑘 𝑠𝑒𝑛 𝑎ğ𝑙𝑎𝑦ı𝑛𝑐𝑎 𝑏𝑒𝑛𝑑𝑒 ü𝑧ü𝑙ü𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚.

-𝐻𝑎𝑛, 𝑜ğ𝑙𝑢𝑚 𝑏𝑎𝑘. 𝐾𝑎ç𝑚𝑎𝑘 𝑑𝑒𝑑𝑖ğ𝑖𝑛 ş𝑒𝑦 𝑜 𝑘𝑎𝑑𝑎𝑟 𝑘𝑜𝑙𝑎𝑦 𝑑𝑒ğ𝑖𝑙, 𝑏𝑖𝑧𝑖𝑚 𝑏ı𝑟𝑎𝑘 𝑝𝑎𝑟𝑎𝑚ı𝑧 𝑏𝑎𝑟ı𝑛𝑎𝑐𝑎𝑘 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑘𝑟𝑎𝑏𝑎𝑚ı𝑧 𝑏𝑖𝑙𝑒 𝑦𝑜𝑘.

- 𝑆𝑒𝑛 𝑚𝑒𝑟𝑎𝑘 𝑒𝑡𝑚𝑒 𝑎𝑛𝑛𝑒, 𝑦𝑎𝑟ı𝑛𝑎 𝑘𝑎𝑑𝑎𝑟 𝑖𝑙𝑙𝑎𝑘𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑦𝑒𝑟 𝑏𝑢𝑙𝑢𝑐𝑎𝑚. 𝑃𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑒𝑠𝑒𝑙𝑒𝑠𝑖𝑛𝑒 𝑔𝑒𝑙𝑖𝑟𝑠𝑒𝑘, 𝑏𝑒𝑛𝑖𝑚 𝑏𝑎𝑦𝑎𝑑ı𝑟 𝑏𝑖𝑟𝑖𝑘𝑡𝑖𝑟𝑑𝑖𝑚 𝑏ü𝑦ü𝑘 𝑚𝑖𝑘𝑡𝑎𝑟𝑑𝑎 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑣𝑎𝑟 𝑜𝑛𝑢 𝑎𝑙ı𝑟ı𝑧 𝑦𝑎𝑛ı𝑚ı𝑧𝑎. 𝑆𝑒𝑛 𝑚𝑒𝑟𝑎𝑘 𝑒𝑡𝑚𝑒, 𝑠𝑒𝑛𝑖 𝑏ö𝑦𝑙𝑒 𝑏𝑖𝑟 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑡 𝑦𝑎ş𝑎𝑚𝑎𝑘𝑡𝑎𝑛 𝑘𝑢𝑟𝑡𝑎𝑟ı𝑐𝑎𝑚 𝑎𝑛𝑛𝑒, 𝑠ö𝑧 𝑣𝑒𝑟𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚.

 Son sözlerimi de diyip sessizce odadan çıkmıştım. Onu daha fazla yormak istemiyordum. Sessizce odama giderken salondan bir ses geldi:

-𝐻𝑎𝑛, 𝑏𝑢𝑟𝑎𝑦𝑎 𝑔𝑒𝑙

Korkak adımlarla salona doğru yürümeye başlamıştım. Salona adım atar atmaz yediğim dayakla kendimi yerde bulmuştum. Kısa bir süre sonra da tekmelenmeye başlamıştım. Babam beni bir yandan dövüyor bir yandan da bağırıyordu.

-𝑆𝐸𝑁 𝑁𝐴𝑆𝐼𝐿 𝐵𝐸𝑁𝐷𝐸𝑁 İ𝑍İ𝑁 𝐴𝐿𝑀𝐴𝐷𝐴𝑁 𝐴𝑁𝑁𝐸𝑁İ𝑁 𝑌𝐴𝑁𝐼𝑁𝐴 𝐺İ𝐷𝐸𝑅𝑆İ𝑁 𝐻𝐴𝑁. 𝐵𝐸𝑁 𝑆𝐴𝑁𝐴 𝐴𝑁𝑁𝐸𝑁İ𝑁 𝑌𝐴𝑁𝐼𝑁𝐴 𝐺İ𝑇𝑀İ𝑌𝐶𝐸𝐾𝑆İ𝑁 𝐷𝐸𝑀𝐸𝐷İ𝑀 𝑀İ 𝐻𝐴! 𝑆𝐸𝑁İ 𝐵İ𝑅 𝐷𝐴𝐻𝐴 𝑂 𝐾𝐴𝐷𝐼𝑁𝐼𝑁 𝑌𝐴𝑁𝐼𝑁𝐷𝐴 𝐺Ö𝑅𝑀İ𝑌İ𝑀 𝑌𝑂𝐾𝑆𝐴 𝑆𝐸𝑁İ Ö𝐿𝐷Ü𝑅Ü𝑅Ü𝑀!!! Şİ𝑀𝐷İ Ç𝐼𝐾 𝐺İ𝑇 𝑂𝐷𝐴𝑁𝐴 Ç𝐴𝐵𝑈𝐾!!

Duyduğum son sözlerle odama doğru koşmuştum. Odama girdikten sonrasını hatırlamıyordum. Muhtemelen bayılmıştım. Uyandığımda saat 19.00'dı, hemen yaralarıma bile bakmadan ödevlerimin başına oturmuştum. Ödevlerim bitince odamdaki kremle yaralarıma krem sürmüştüm ve yatmıştım. Sabah olduğunda hemen hazırlandım ve yaralarımı kapatıcıyla kapattım. Kapatıcı olmasına rağmen hala belli oluyorlardı ama çok az bu yüzden düştüm diyebilecek durumdaydım. Okula vardığımda herkes yeni bir öğrencinin geleceği hakkında konuşuyorlardı. Dersin başlamasından henüz 10 dakika geçmişken müdür içeriye girdi. Bize sınıfa yeni bir öğrenci geleceğini duyurunca hepimiz ister istemez heyecanlanmıştık. Sınıfa bir öğrenci girdi. Müdür ondan kendini tanıtmasını istemişti.

-𝑀𝑒𝑟ℎ𝑎𝑏𝑎, 𝑏𝑒𝑛 𝐿𝑒𝑒 𝑀𝑖𝑛ℎ𝑜. 𝐵𝑢 𝑜𝑘𝑢𝑙𝑎 𝑏𝑎𝑏𝑎𝑚ı𝑛 𝑖ş𝑖 𝑑𝑜𝑙𝑎𝑦ı𝑠ı𝑦𝑙𝑎 𝑡𝑟𝑎𝑛𝑠𝑓𝑒𝑟 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑚. 𝑈𝑚𝑎𝑟ı𝑚 𝑖𝑦𝑖 𝑎𝑛𝑙𝑎şı𝑟ı𝑧.

Yeni gelen çocuk çok samimi bir tipe benziyordu ama aynı zamanda sanki biraz sinirliydi. Neden böyle dediğimi bilmiyorum ama çok yakışıklıydı da. Sınıfta yanı boş olan tek sıra benimki vardı ve Minho da benim yanıma oturmuştu. Sanki bir şey olmuş gibi bütün ders bana bakmıştı. Acaba yaralarım çok mu belli oluyordu. Zil çalınca hemen lavaboya koştum ve aynada kendime bakarken arkamdan bir ses duyuldu.

-𝑆𝑒𝑙𝑎𝑚, 𝑡𝑎𝑛ış𝑎𝑙ı𝑚 𝑚ı?

O sesle hemen arkama bakmıştım ve arkamda Minho'yu görmüştüm. Onunla tanışmak istiyordum çünkü çok garip birine benziyordu. Kabul ediyorum biraz meraklı bir çocuğum.

...

1. BÖLÜM SONU......

 BÖLÜM SONU

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÜVEY DÜŞÜNCELERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin