~
+من متوجه نمیشم زین
لویی بعد کمی مکث،با نگاه افتاده رو به زینِ نشسته روی تخت گفت و دوباره شروع به قدم زدن کرد
+چرا باید فکر کنی که همه اینا نشونه ست برای سفر تو به جنگل؟..مگه نمیدونیم که جنگل دوستِ کویره؟پس چرا باید با پای خودمون بریم تو دل دشمن؟
زین نیم نگاه کوتاهی به لویی انداخت و آروم سرش و تکون داد..ذهن آشفته و سوالات مداوم اون پسر و درک میکرد.اما نمیتونست اون احساسی که توی قلبش هست رو برای لویی توصیف کنه
نمیدونست چطوری باید توضیح بده که یک نیروی ماورایی اونو به سمت قلمرو جنگل میکشه و خواب های پیوستش و تکرار جمله دنبال کردن درخت ها در حال جوییدن مغزش مثل موریانه است..
دست هاشو از هم جدا کرد و تکیش و از زانو هاش گرفت:من همه چی رو برات توضیح دادم لویی..و حتی دلیلش رو هم گفتم و خودت هم میدونی که کاملا منطقی و به نفع ماست.
لویی کمی اخم هاشو توی هم کشید:چیو توضیح دادی زین؟اینکه یه غریبه با شنل عجیب غریب که اجازه نمیده شناسایی بشه...
_موهاش پیدا بود!
لویی متعجب به زین که مابین حرفش پریده بود نگاه کرد و وقتی چهره حق به جانبشو دید کلافه چشم چرخوند:باشه مرد حالا از موهای غریبه برام بگو تا چیزی دستگیرم بشه
زین بدون اینکه متوجه لحن تمسخر آمیز لویی بشه،کمی من من کرد:خب...اون..موهای بلند قهوه ایِ فرفری داشت..درست تا روی شونه اش
اندازه دقیق موهای غریبه رو با دست هاش روی شونه خودش نشونه گرفت و با چشم هایی که سردرگمی توش هویدا بود به لوییِ ایستاده رو به روش نگاه کرد
لویی ابتدا پوزخند کوچیکی زد و خواست دوباره شاهزاده رو دست بندازه،اما با کنکاش کردن جمله زین،یکه خورده سمتش رفت:یعنی چی زین؟
زین شونه ای بالا انداخت و نگاهش و از لوییِ متعجب که کنارش نشسته بود گرفت و زمزمه کرد:فردی با موهای قهوه ایِ فرفری که نشون از مردمِ جنگله..توی دریا منو به جنگل دعوت کرد لویی...
_____________________________________________________
پاهاش و محکم و با حرص روی زمین میکوبید و با قدم های بلند از بین نگهبان ها گذر کرد تا به لویی برسه
لویی که خوب انتهای بحث شاهزاده دریا و شاهش رو میدونست بدون هیچ حرفی پشت زینی که بهش دستور داده بود دنبالش بره راه افتاد
وارد اتاق زین شدند و لویی منتظر موند تا زین تصمیم نهاییش رو باهاش درمیون بگذاره
بعد اینکه با حرص موهای بلند مشکیِ روی صورتش رو کنار زد تقریبا روی صندلی کنار تخت ولو شد:همین امروز به جنگل میرم
