Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎭
Olumsuz bir dönüt alacağımdan adım kadar emin olduğum aşırı özensiz hazırlanmış radikal orşiektomi sunumum ile birlikte uzman profesör Bay Jung'un öğrenci inceleme odasından yaka paça kovulmamın üzerinden tamı tamına 1 saat 48 dakika geçmişti.
1 saat 48 dakika.
Dile kolay 2 saati devirmeme şunun şurasında 10 dakika gibi bir süre kalmışken,benden daha realist olan bakış açısıyla bana önerilerde bulunabileceğini düşünerekten yanıma çağırdığım arkadaşımın henüz elle tutulur herhangi bir tavsiyesi yoktu.Ortada tekrar düzenlemeye alınması gereken sil baştan bir sunum ve aynı şekilde tekrardan a+ puan üzerinden değerlendirilmesi için şart koşulan koskoca 12 günüm vardı.
Aslında 12 gün koskoca denebilecek bir zaman dilimi değildi,öncesinde sunumumu bir hafta gibi kısa bir zaman diliminde bitirmiş olmamdan kaynaklı çok uzun bir süreymiş gibi geliyordu sadece.Yine de günlük azarlanma seansına hem Bay Jung, hemde ders sonu raporları nedeniyle tüm akademik başarılarımın özetine anında ulaşan babam tarafından tekrardan tabi tutulmamak için canla başla çalışmalıydım.İkinci sefere kalmak ilk kez başıma gelen bir olaydı ve son olmalıydı da.Karma karışık zihnimin içinde netlikle seçebildiğim tek şey geçen her saniyenin benim için büyük zaman kayıplarına yol açtığıydı,işe koyulmam lazımdı.
Tabii işe koyulmam içinse birinin beni belirsizliğinin içinde kaybolduğum zihnimden çekip çıkarması gerekiyordu.
Yoongi uyuşuk kafasını yan yana dizildiğimiz kaldırımda solumda kalacak şekilde asfalt zemine dikmiş,yeni boyandığı renginin parlak tazeliğinden ve geniz yakan kokusundan belli olan beyaz yol şeridi ile bakışıyordu.Sadece Yoongi'yi çağırmama rağmen peşinde kuyruk olup dibimde biten,gelmesini net bir dille reddettiğim bir diğer "yakın arkadaşım"Jimin ise sağıma kurulmuş;ara ara gözlerini bedenlerimizde ustalıkla gezdirdiğini sanarak ortamın anlamsızlığını teyit ediyordu.Bu hareketini ne denli gizlemeye çalışıyordu pek emin değildim ama bıkkın bakışlarımın onunla kesiştiği her an soluğunun yarıda bozguna uğradığını,gözlerinin odaklanacak başka objeler bulmak için yuvalarından firar etmeye yeltendiğini anlamak çokta zor değildi.
"Daha ne kadar çenenizi kapalı tutmaya devam edeceksiniz çok merak ediyorum cidden?"diyerek aniden söylendim.
Üçümüzün de konuşma ihtiyacını keskin,beklenti dolu cümlem ile giderdiğimde nefeslenmeme bile fırsat vermeyen Jimin'den beni asla şaşırtmayacak türden bezmiş dolu bir oflama aldım.Memnuniyetsizliğine rağmen yanımızda kalma metanetini uzun süredir diri tutması takdire şayandı,aksi halde ben bulunmaktan rahatsız olduğum basbaya ortada olan bir yere silah zoruyla bile sokulamazdım.
Kafamı onun bulunduğu tarafa,sağıma çevirirken tıpkı benim gibi hali hazırda bir hareketle hızlıca bana dönmüştü.Kıvrak üst bedenini kırarak belini arkaya doğru eğmiş,tüm üst gövdesi kaldırıma eğikken ellerini iki yana açmış ve avuçlarını asfalt zemine yaslamıştı.Kendisine fazlalık olsa gerek,ayaklarını toplama zahmetine girmeyip tüm ana yolun yarısını kaplayacak şekilde öne uzatmıştı.Yerinde Jin olsaydı belki de son söylediğim şey istisnasız gerçekleşirdi ama neyse ki Jimin'in bacakları trafiği kısıtlayacak kadar uzun değildi.
