TEK AMAÇ VATAN

Ateş

Alp duyduğu şeylerle yutkundu. Çok zor değilmiydi bu. Kadınlar için zordu Alp onu tam anlayamıyordu
Bunu Umay da biliyordu ama yine de yükünü hafifletmek ve Alpin merakını gidermek için anlatmıştı. Yoksa niye anlatsın. Ona göre bu söylediği şeyler kendi kafasında kurduğu bir kurgu olarak kalacaktı. Kafasının içini hep böyle boşaltıyordu. Bu onun kafasında kurduğu bir kurgu olmalıydı, zorundaydı. Çünkü bu hikayenin gerçekçiliği can yakıcıydı. Hem de çok...

"E komutanım ben benim acil gitmem gerek. Şey yapıcaktım ben şey izin almıştım. Ona yani o yüzden gitmem gerek acil işim var. Kolay gelsin."

Düşüncelerinden dolayı saçmalamıştı ve Alp onun üstü olmasıma rağmen izin bile alamamıştı o kafayla.

Hızlıca odadan çıktım ve alnımdan boynumdan akan terleri silip odama gittim.
Yatağıma yattım ve direkt uyudum.

Yandığımı hissediyordum, ateşler içinde yandığımı. Kendimi göremiyordum sadece ateş vardı. Beni yoran ve yakan bir ateş. Ateş beni eritiyordu. Sonra başka, düşünemiyorum. Anlayamıyorum gördüğüm şeyleri. Sadece sıcaktı, çok sıcak...

"Şşh Şşh geçti, geçti, geçti. Umay kan kan kan telefon...
Karargaha en hızlısından ambulans gönderin acil hemen...
Umay Umay Şşh uyan hadi aç gözlerini hadi bak bak ben burdayım."

Gözlerim kayarken zor açık tutuyordum. Kafam aşağıya sarkıtılmış ağzımdan kan akıyordu. Kan kusuyordum. Her şey bitti bir kanımız kaldı. Saçlarımı Alp tutuyordu ama ben sırılsıklam terdim ve hala da terliyordum. Hastaneye gitmek istemediğim için kusmam bitince kafamı kaldırıp alpe baktım.
"Ambulansı iptal et."
"Hayır acil has-"
"Alp! İptal et. İyiyim. İyi olacağım. Zehra üstteğmene haber verir misin buraya gelsin. O yardımcı olur bana."
"Bende yardım ederim sana, bende seni iyileştiririm. Bez ıslatıp koyarım yüzüne. Soğuk suyada sokarım seni. Çorbada yaparım ben yardım ediyim."

Yalvarırcasına konuşması...
Ah ne yalan söyliyeceğim, mutlu olmuştum işte basbaya. Neyi inkar ediyordum ki. Kafamla onu hafifçe onayladım. Yüzünde gülümseme oluşurken hızla ayaklandı. Koşarak odadan çıkarken arkadan bana seslendi

" Çorba yapıcam ama ondan önce soğuk bez koyalım!"

Çok geçmeden elindeki su olan kovayı etrafa saça saça odaya girdi. Parmaklarının arasındada havlu peçete vardı. Yere kovayı koydu ve peçeteyi ıslatıp boynuma bıraktı. Kafama öbür bezi koyarken elinden aldım ve komidinin üstüne koydum. Üstümdeki haki yeşili hırkayı çıkarıp yine haki yeşili olan tshirtle kaldım ve bıraktığım bezi alıp kolumun altına koydum. Geri yattım ve bilgilendirme amaçlı konuştum.

"Hiç bir zaman ıslak bez anıla konulmaz çünkü baş ağrısı yapar herkes bunu yanlış yapıyor yani. İnsanlarda migren oluşturur. Migrenden ileri derece baş ağrısı yapar."
"Anladım. Ne biliyim filmlerde falan böyle konulunca şey oldu."
"Çorbam ?"
"He evet ben hızlıca gidip yapıyım en iyisi."

O odadan fırlarken bende bezleri arada bir değiştirmeye başladım. Yarım saatin sonunda alp odamın yolunu bulabilmişti. Elindeki tepsiden katiyen gözlerini ayırmadan kapıyı açtı ve ayağıyla kapattı. Gözleri hala tepsidryken yere çöktü ve komidinin üstüne koydu.

"Tuzağa düşmekten daha stresli ya dökülecek diye titreye titreye geldim valla."
"Kim yaptı?"
"SEN beni ne sanıyorsun aptal falan mı tabi ki de ben yaptım."
"Karargahı yakmamışsın demek ki biri yardım etti."
"Zehra üstteğmen ucundan yardım etti. Ama ben yaptım. O malzemeleri koydu ben de karıştırdım. Yani çoğu işi ben yapmış oluyorum yani benim eserim. Yani benim ellerime sağlık onun değil."
"Alp Zehra üsteğmenimde her şeyi sana yaptırmış vah vah yazık çok yorulmuşsundur sen şimdi"

Hasta hasta Hala gülme derdin deyin ya. Peki alpin 'SEN beni ne sanıyorsun aptal falan mı tabi ki de ben yaptım.' demesi. Gül gül ölürken başım ağrımaya başlamıştı. Alp hemen bir sandalye alıp sabır çeke çeke yatağımın yanına oturdu. Çorbayı üfleye üfleye ilk kendisi sıcaklığına bakıp ağzıma veriyordu. Onun bu halini burukça bir tebessümle izliyordum.