Ms. Perfectionist Meets Promdi Boy♥

*Author's Note*

(Author nga ba?) :P 

Hi! I'm Annie. The Feelingerang Writer  of the MPMPB (Ms. Perfectionist Meets Promdi Boy) ^___^ 

Pasencious sa mga wrong spelling and grammar's

ika nga ni kuya Loonie(Flip-top)  "Pasensya na TAO lang" 

Ang tanong? Tao nga  ba?? Bwahahahahaha  :D Chos LUNGS ! :P 

(Simulan na nga tong baliwag na storyang to!

Dami pang KA-EKEKAN eh nitong "Feelingerang Writer" eh ^___^v)

--

P R O L O G U  E :

"AARRRRGGGGHHHHH!! ARE YOU BLIND OR SOMETHING?"

"Teka! Ikaw nga tong nakabunggo sakin, ikaw pa ang may ganang magalit?"

"This is my hallway!"

"HUWAW! Paki ulit nga Miss? Hall\way mo? TOLOGO lang ah! Bakit may pangalan mo ba?"

"BG! WATER!"

sabay buhos ng tubig

"Hoy! teka teka bakit mo ko binasa??"

"Opps! Sorry! I thought di ka pa naliligo eh? Kaya yan pinaliguan kita!"

"Ganyan ba talaga kayong mayayaman? Wala ba kayong alam gawin kundi mang-api ng katulad kong mahirap!? Oo, Promdi ako, pero di ibig sabihin nun eh aapi-apihin mo lang ako!"

"Hey! B@stard Promdi Boy! If you wan't to stay in this Campus! You better stay out of the line and get out of my way!"

*BOOOGSSHHH*

"And oh! I think you need to change your eye glasses, look at your self! Tss. Disgusting Promdi Nerd! Hahahahahahaha xD Let's go BG's!"

--

Eto ko ngayon nakaupo sa putikan dahil pagkakatulak nung (BG) BodyGuard niya at pinagtatawanan ng buong sambayan.

Oo! Promdi ako! panget, baduy, nerd, taong tabon, outdated, dukha, indio, etc,. Pero eto ang tatandaan niyo! Once na naging gwapo/mayaman ako "HU U?" kayo sakin especially that girl, Ms. Perfectionist!

--

(AN: Kumuha ng tissue dahil mano-nosebleed kayo sa lalim ng tagalog ni Promdi boy! Bwahahaha xD)

Ako nga pala si Emilio Garcia III, 17 taong gulang mula sa Benguet nandito ako ngayon sa Maynila

nag babakasakaling mahanap ko ang swerte dahil ako lang inaasahan ng pamilya ko na

mag-aahnon sa kanila sa kahirapan at ako lang ang bukod tanging nakapagtapos ng High School

sa pamilya namin kaya binenta ng mga magulang ko ang kalabaw namin para makapunta ako dito

sa Maynila at makapag-aral sa *tooooot* University. Malaki ang tiwala sakin ng mga magulang ko

dahil (hindi naman sa pagmamayabang) may katalinuhan akong taglay at ako ang Salututorian sa

aming paaralan dapat talaga ako ang Valedictorian samin eh? Ang kaso yun ang pangarap ng

matalik kong kaibigan na si "Lisa" kaya pinaubaya ko na sa kanya yung position na yun:) Tsaka

dahil narin siguro na may lihim akong pagtingin sa kanya. (Ayiee!) Shh! Wag kayong mainga

y kausap ko siya ngayon sa telepono..

"H-Hello Lisa?" Kinakabahan ako kasi ngayon lang ako nakahawak ng telepono at dahil makakausap ko ang matalik kong kaibigan

"Uh? Hi? Sino po sila?"

Nakakamiss yung boses ni Lisa :(

"Ah! A-Ako ito. A-ang matalik m-mong kaibigan, S-si Emilio Garcia III" whoo parang malalalag ang puso ko sa kaba

"Uy! Ikaw pala bestfriend! Kamusta kana? Balita ko nakapasa ka sa *toooot* Univesity ah?"

"Ah? eh? Ayos lang ako dito at oo tama yung nabalitaan mo awa ng diyos nakapasa nga ako sa *toooot* University"

"Talaga! Congrats! Edi napatuyan mo na kaya mong makipagsabayan sa mga taga Maynila!"

hayss! Kung alam mo lang Lisa kung gaano kababa at kaliit ang tingin nila sa akin :(

"Ah? Eh? Sige Lisa ibababa ko na itong telepono" pinilit kong tapusin ang pakikipag-usap sa kanya dahil nararamdaman kong babagsak ang luha ko

"Ah sige! Basta balitaan mo ko tungkol diyan ah. Kung may problema ka tawagan mo lang ako ha?"

"S-sige L-Lisa p-paalam T_T"

HUHUHUHU T_T

"Ale! E-eto na po yung b-bayad ko sa pagrenta ko sa t-telepono Huhuhu T.T"

"Oh! Iho bakit ka umiiyak? Kakalipat mo lang ba dito sa maynila?"

"Huhuhu T.T"

"Ah siguro namimiss mo lang pamilya mo noh"

"Huhuhu T.T Di lang po iyon ang dahilan kung .. Huhuhu T.T  kung bakit po ako .. Huhuhu T.T umiiyak"

"Ah! Siguro binully ka noh"

pinigilan kong umiyak at pinunasan ang mga luha ko sa pisngi

"Hindi po. Sige po uuwi na ko" pero nung tatalikod na ko ay hinawakan ako ng Ale sa braso ko at sinabing ..

"Iho. Wag mong hayaang mapuno ng galit ang puso mo at huwag mong gawing daan iyon upang makaganti sa kapwa mo" di ko nalang pinansin yung Ale.

"a-ah! Sige po aalis na po ako. Maglilinis pa po ako ng katawan ko, tignan niyo po puro putik ang uniform ko oh?" ay oo nga pala bulag yung aleng kausap ko kaya di niya ko nakikita.

"Basta Iho tandaan mo yung sinabi ko sayo ha!" 

Tumalikod na ko nun at umuwi sa boarding house ng may pagtataka. Napakamisteryosa nung Ale parang alam niya lahat ang bagay-bagay sa mundo? Hindi kaya, manghuhula yun?

*End of Prologue*

(A.N: Salamat ho sa mga napilitang magbasa  Whahaha:D -- SalaMUCH :* )

Don't forget to leave a comment ^__^