tien jaar nadat max is vermoord
Lisanne p.o.v.
Nadat ik max had vermoord was ik naar huis gegaan en dacht ik dat dit hele gedoe er eindelijk opzat. Dat leek eerst ook wel zo maar ik kwam erachter dat dit pas het begin was. toen ik naar de school ging waar ik nu les gaf kwam ik namelijk een meisje tegen- waarvan ik wist dat ze bij mij op school in de tweede zat- die tegen zichzelf aan het praten was. Ik vroeg me af wat er met haar was en ging naar haar toe. 'Hoi, waarom praat je in jezelf?' vroeg ik maar recht op mijn punt af. 'Ik praat niet tegen mezelf ik had het tegen mijn vader.' 'Hoe kun je nu tegen je vader praten je bent niet aan het bellen en er is hier verder niemand.' 'Mijn vader is overladen maar als geest terug gekomen om mij te beschermen en helpen.' 'waar heb je dan hulp bij nodig?' 'Dat weet ik nog niet maar mijn vader zegt dat hij het me snel zal vertellen maar dat het erg lasting zal worden.' 'mischien kan ik je help, hoe heet je?' 'aniek.' dit kon niet waar zijn. 'heet jouw oma ook Aniek?' 'ja, waarom vraag je dat?' shit dit is echt de dochter van max dat kan niet anders. 'o gewoon uit nieuwschierigheid.'
Aniek p.o.v.
toen lisanne de andere kant op was gelopen keek ik weer om naar mijn vader en zag hem met een bang gezicht kijken, 'pap wat is is er?' 'ze weet het, ze weet wie je bent. Fuck dit is echt slecht' 'Wat is er zo slecht het is lisanne maar.' ' nee schat het is niet maar lisanne het is wel lisanne, ze is de vijand.' ik snapte er helemaal niks meer van want lisanne was hardstikke aardig en gaf ons les in wakeboarden maar omdat mijn vader erg bang en gefrustreerd keek besloot ik het er maar bij te laten.
