FifteenJune_555

Fifteen: : The final chapter - Wednesday

Nong nasa bahay na ako ng ate, nag – iisip kung saan na naman ako dadalhin ng Bill nato while doing my household chores. After dinner, hugas na ako ng mga pinagkainan, nagsipilyo ang naghugas ng katawan para matulog na. Habang ako ay nasa kwarto at nakahiga, di ako makatulog sa pag – iisip kaya ang ginawa ko nalang ang mga projects ko na malapit n gang due. Yes, tapos na ang exam naming pero di lahat ng projects ay tapos ng ipasa. Buti nalang may mga mabubuting guro na nagbibigay ng considerations. I think, it was around 11 in the evening ng dalawin ako ng antok, and good thing.. natapos ko ang project (in MAPEH) na due na bukas. Matapos magligpit ng gamit ay agad na akong humiga sa kama at nakatulog.

Kinabukasan, di ko na masyadong naisip pa ang sinabi sa akin ni Kuya Bill Tuesday ng hapon. It was a normal day for me. After the meal, I went to school. Habang naglalakad ako palabas ng gate ng barracks, nakita ko pa din yong sasakyan at nasabi ko sa sarili ko "one day, one day, makakasakay din ako ng ganyan". To be honest, I never had a chance na makasakay sa isang private car. Kase sa amin, I mean sa totoong pinanggalingan ko.. kalabaw, baka at kabayo lang naman ang nasasakyan ko.. In other words, I lived sa one of the barangays ng Don Carlos Bukidnon, eeehhh it's a remote place so walang mga sasakyan ang tao except for the abovementioned animals. Okay! Patuloy pa din ako sa paglalakad ngunit di ko nakita si Kuya Bill, instead, nakasaubong ko si Kuya Ron. He smiled at me and I smiled at him din naman. At nakarating ako sa sakayan ng rela papuntang school. Pagdating ko sa classroom, tinanong agad ako ng mga friends about Kuya Bill. "hoi, sino yong sumundo sayo nong Friday?" tanong ni Bert. "ahh yon, kapitbahay naming na kaibigan ng asawa ng kapatid ko. siya kase pinagbilinan ng susi kase umalis sila", sagot ko. "talaga lang ha! Crush mo siya no?", sabi ni Jaz. "huh? Di kaya"ako naman. "nakita ko kayo, sumakay kayo sa motor niya papunta sa heights (it's a place dito sa amin)", sabi ni Van. "ahhh yon, dinala niya ako sa Mint leaf, nilibre ng dinner..sarap ng pagkain dun, at ang gwapo pa ng waiter.. ahahahah" sagot ko naman. "feeling ko mabait si Kuya", sabi ni Bert. "oo, okay lang" sagot ko sabay ng pag-iisip "napakabait at sweet pa".."hala hala, may pa smile smile pa siya o.. hmmmmm... may meaning nay an", Jaz commented.."wala! ano ba kayo..mga sira!" sagot ko naman. Then the bell rang.. so we settled inside the classroom waiting for our teacher. The morning sessions session we had were full of work.. work and work. Ang bilis nga ng oras and the bell rang for the last period in the morning. Dahil sa pagiging busy, di ko na naisip ang sinabi ni kuya Bill namay pupuntahan kami. Just like the other days, kumain kami ng mga kaklase ko and after, we bought ng juice sa labas ng school. Habang papatawid kami sa pedestrian lanes, may napansin ako na very familiar na sasakyan. Well, I didn't mind it kase, di lang naman yon ang sasakyan nag anon sa whole Bukidnon. But when I looked at the plate number, it was the same car na nandun sa motorpool ng barracks. Sa isip ko... "siguro, may anak ang may –ari niyan na nag-aaral dito".. 

After bumili ng juice, tumayo kami in front sa mga lanes ng bumukas and door ng driver's seat. Nang makita ko ang bumaba, napanganga at gulat na gulat ako dagil si Kuya Bill and may dala ng sasakyan. He was wearing a write roundneck calvin klien shirt. Nalaman ko calvin klein kase may marka sa gilid. Also, he was wearing a dark blue denim pants and to my surprise, naka tsinelas lang siya na islander. He did look so manly at that very moment. Kung wala lang cgurong tao eh tumalon na ako sa kanya ang yayakap. at napaubo pa nga ako kase lumabas ang juice sa ilong ko pinagtawanan tuloy ako ng mga kaklase ko. agad agad ko namang pinahid ang juice  P.E shirt ko. Lumapit si kuya Bill and he smile and greeted my friends. "hi Sir", sabi ng mga friends. "hello, kumusta kayo, oi, hihiramin ko lang tong friend niyo ha", sabi niya. "eh saan ba kayo pupunta Sir?", tanong Bert. "Diyan lang, maglilibot-libot" "o pano, tayo na?" dagdag niya. So yon, umalis na ang mga kaklase ko pabalik ng classroom at kami naman papunta sa sasakyan niya. Di pa rin ako makapaniwala na magkakatotoo ang iniisip ko kanina. Makaksakay na ako sa ganito kagandang sasakyan. Gosh! Binuksan niya ang pinto ko bago siya sumakay sa driver's seat. Habang nasa loob ako ng sasakyan, really have savored that moment. The glass doors are tinted, pati narin ang glass ng front peru, may part na di tinted para makita mabuti ang daan. The air conditioner was on and I can smell the air freshener na pine tree ang hugis. Sa mirrow, may nakasabit na rosary. Sa likod ng sasakyan.. may mga damit na naka hanger at may uniform din niya. So I bet, sa kanya talaga ang sasakyan na to. At siguro yon base sa observation ko. "okay ka lang?" tanong niya na nagpabalik sa kin sa realidad. "ahhh ehhh...oo, okay lang. Sayo ba to?" sagot ko. "ahh, oo ngayon sa kin na, peru sa kapatid ko talaga to. Peru di naman niya ginagamit sa Sydney na siya nakatira with her husband. So ako ang gumagamit peru binabayaran ko pa din to. Ayaw nga niya, peru nakakahiya din naman. Di niya tinatanggap ang bayad ko so sa mama ko nalang binibigay", pagpapaliwanag niya. "ahhh okay! Ang ganda naman nito. First time ko makasakay nito", nasabi ko na may pagkamangha. "alam ko, sinabi mo yon sakin nong isang gabi nag-usap tayo habang nasa labas ka bahay ng kapatid at nakaupo na nakatingala sa buwan", aniya "Really? I forgot.. hehehe" ang sagot ko. so he started the car and hit the gas. I didn't mind kung saan kami pupunta kase naglibot libot pa kami. Lumibot siya capitol grounds mga 3 beses at tinanong niya ako kung gusto ko bad aw matutong mag drive. Of course sinabi kong oo peru di muna ngayon, i.enjoy ko muna ang moment nato. I opened the window on my side and wow! It was such a great feeling. After lumibot, bumalik na siya sa National highway pabalik ng school, but.. laking gulat ko na di naman siya huminto sa tapat ng school. At dun na ako nataranta. "hoiiii, lagpas kana, yon yung school o", bulalas ko "alam ko, ako ng bahala. Wag kang mag-alala. Di naman kita aanuhin eh." sagot niya. "saan ba tayo pupunta? Naka uniform pa nga ako o", "ok lang yan, bibilhan nalang kita pagdating natin doon", sagot niya "saan ba?" bulalas na medyo naiinis na. "sa CDOC (Cagayan de Oro City)" sagot niya. "wwhhhhaaattttt????", bulalas ko. "oi relax lang, joyride naman to", he said. Dahil sa gulat ko.. di ko na ako nakasagot. Napaisip ako sa puedeng mangyari doon. Kinabahan ako at baka dalhin niya ako at bigla nalang iwan. Gosh! Ano ng mangyayari sa kin. Wala pa naman akong kakilala don at mas lalo ng wala naman ako pera. "Lord, sana naman di niya yon gawin" sa isip ko. "hoi Manghud, okay ka lang? ba't natulalaa ka dyan?" tanong niya. "ahh oo, ok lang. may iniisipi lang ako, babalik ba tayo agad.. ehh si ate, pagagalitan na namn ako nun", "wag kang mag – alala, I got it covered", sagot ni Kuya. Hay naku, wala na talaga akong magawa sa oras na yon. Alangan namang tumalon ako eh di patay ako nun. So nagpaubaya nalang ako. Habang binabagtas naming ang daan patungong Cagayan de oro, maramin kaming napag – usapan. Sinabi pa niya na na miss daw niya ako for two days na di kami nagkita. Suddenly, sinabihan ko siya ng thank you at he said "bakit?". "well, kase and dream ko na makasakay sa isang magarang kotse ay natupad na. at di lang basta sakay, joyride pa hehehe. Ito ba yong kinuha mo nong Sunday night?" pag-uusisa ko. "ahhh oo, peru may inasikaso din ako dun sa amin taz naisip ko yong sinabi mo na it's one of your dream, so dinala ko nalang to para at least, you can ride it with me", sagot niya. Kinilig naman ako sa sinabi at I really had wished n asana this will not end. Then, he played the music and it was Bryan Adams' sing Heaven... habang kumakanta C Mr. Adams.. sumabay na din ako at pati na rin si Kuya Bill. Habang patulog siyang nag play ng music. Di ko na namalayan na nakatulog na pala ako. naalimpungatan nalang na may kumakatok sa half opened window ng driver's seat. It was a policeman. I think he was in his mid thirties. May mga kasama naman siya peru nakatayo lang sila malapit sa patrol car. The policemen stared at us and cleared his throat, pumaibaba ang tingin niya. Eh kaya pala, Kuya B was holding my hand kahit na andon na si mamang pulis. I admit, gwapo si mamang pulis, and he is even more handsome than kuya bill. Nakatingin si and pulis while we were holding hands then he asked, "Sir, ano ho bang ginagawa niyo dito, mukhang kanina pa kayo nakaparada ahh base sa mga natanong naming", "we're taking a rest mula sa bahabang byahe", sagot ni kuya. "eh saan ba kayo galing Sir?", tanong ulit na pulis. "galing kaming Bukidnon" sagot naman ni kuya. Well, kase we did a stopover sa taas ng Puerto. It's a place na makikita muna ang karagatan. "eh Sir puede ho ba makita ang id niyo?" sabi ng pulis. "sure" ang maikling sagot ni kuya. Kinuha niya ang wallet niya sa kanyang pocket and showed it to the policeman. After that, I was shocked kase the policeman had apologized and sinauli na niya ang wallet ni kuya. Nag.apologize din siya kase nadistorbo daw niya kami. It was around 2:30. Well, I don't actually know kung anong rank ni Kuya Bill. To me it doesn't matter kung ano man, I just wanna enjoy that I was in. Yon, so nagpatuloy na kami sa byahe. We went directly to Limketkai mall. He parked the car, peru nag atubili talaga akong bumaba.. din naman sa pakipot peru I was still wearing my P.E Uniform that time. Peru, he said that ok lang daw yon, wala namang nakakakilala. So, inside. Siguro nagutom siya kaya pumasok kami sa isang snack place. I think sa Greenwich yon. He ordered pizza, well no offense, but I am not a big fan of pizza even until now. Peru, kumuha na din ako ng isang slice kase nga libre na mag iinarte pa ako. We ate there for around 20 minutes.. bilis no? ehh paano, sundalo kasama ko eh. So, I don't have a choice but magmadali.