❝ Sierpień przeminął w mgnieniu oka
Ponieważ nigdy nie był mój ❞
w którym cudowne lato legło w gruzach w przeciągu kilku godzin.
lub
w którym august madden zawsze kończy z tym chłopakiem...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
– Musimy iść na zakupy. – Nie były to słowa, które August Madden chciała usłyszeć o ósmej rano. Diana weszła do sypialni córki i ściągnęła z niej kołdrę, przez co ona zwinęła się w kłębek i zakryła głowę poduszką.
– Nie... – August wyszlochała w poduszkę.
Zakupy nigdy nie były czymś, co lubiła. Pewnie, gdy była młodsza i wchodziła do sklepu z zabawkami czy księgarni, mogłaby przesiadywać tam godzinami. Ale teraz, na kilka tygodni przed ukończeniem siedemnastu lat, nie miała już wymówki, dlaczego miałaby być w sklepie z zabawkami. Może księgarnia uszłaby jej na sucho, ale w domu miała lektur pod dostatkiem.
Jej materac się zapadł, co wskazywało, że Diana na nim usiadła. Kobieta wyciągnęła poduszkę spod głowy August i sama się na niej oparła.
Blondynka odwróciła się do mamy. Odkąd tylko została sama po tym, jak Conrad powiedział jej o Susannah, August nieustannie płakała. Nie mogła już sobie z tym poradzić. Nie miała w sobie dość siły, żeby ponownie tego doświadczyć.
– Co się stało, kochanie? – Diana ułożyła dłoń na jej ramieniu.
August zastanawiała się, czy nie powiedzieć mamie prawdy, bo Diana musiała się o tym dowiedzieć, a poza tym mówiła swojej mamie o wszystkim.
– Jestem zmęczona.
– Spałaś piętnaście godzin – zauważyła, natomiast August westchnęła i odwróciła się twarzą do niej. – Wczoraj chyba nawet nie jadłaś kolacji.
– Wstałam o trzeciej i zrobiłam sobie tosty.
Diana spojrzała na córkę z lekkim obrzydzeniem wypisanym na twarzy.
– Żartujesz?
Potrząsnęła głową.
– Nie.
– August! Mówiłam ci, żebyś nie jadła tak późno. To niezdrowo. Nie chcesz skończyć tak jak ja.
– Hej, na swoją obronę nie znałem godziny, dopóki nie zerknęłam na telefon.
Diana westchnęła i wstała z łóżka. Gdy podeszła do drzwi, obejrzała się na ramię.
– Masz dwadzieścia minut, żeby się przygotować.
⋆。 ̊ ☁ ̊。⋆。 ̊☽ ̊。⋆
Dokładnie osiemnaście minut później August zbiegła po schodach. Miała na sobie czarne kolarki, białą koszulkę oraz sportowe buty. Założyła najwygodniejszy i najłatwiejszy do zdjęcia strój, bo wiedziała, że w sklepie będzie musiała przymierzyć każdą dostępną sukienkę.
