Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Η Επιστροφή Και Η Σύλληψη"

Τρεις μέρες μετά Ο Ιάκωβος πήρε επιτέλους εξιτήριο.

Η Αθηνά δεν έφυγε καθόλου από δίπλα του. Κάθε βράδυ κοιμοντουσαν αγκαλιά.

Αθ. Έτοιμος;
Ιακ. Ναι. Αντε να φύγουμε από εδώ μέσα δεν μπορώ άλλο.
Αθ. Φεύγουμε αμέσως. Γκρινιάρη.
Ιακ. Είμαι εγώ γκρινιάρης; πες το μας κι αυτό.
Αθ.Μολις στο είπα. (και γέλασε)
Ιακ. Καλά πάμε σπίτι και θα σου πω εγώ.
Αθ. Μην με απειλείται κύριε Βρεττακε.

Η Αθηνά με τον Ιάκωβο έφυγαν και πήγαν στο σπίτι τους.
Εκεί τους περίμεναν ο Μάνος με την Ειρήνη.

Μ. Καλώς τους. Περαστικά θείε. Και ελπίζω να μην ξανά χρειαστεί να κάνεις το παλικάρι. Για τα μάτια της Αθηνάς.
Ιακ. Αγόρι μου για αυτά τα μάτια αξίζει να πεθάνω και να αναστηθώ χίλιες φορές.
Ε. Ναι αλλά αν πάθεις κάτι πάλι αυτά τα μάτια θα είναι μόνιμα θλιμμένα.
Αθ. Παιδιά συγνώμη που διακόπτω αλλά είμαι και εγώ εδώ.
Μ. Ναι Αθηνά μου έχεις δίκιο.... Ειρήνη πάμε να τους αφήσουμε να ξεκουραστουν; (της έκλεισε το μάτι)
Ε. Ναι Μάνο. Το απόγευμα θα έρθουμε μαζί με τα παιδιά. Τους έλειψε η μαμά τους.
Αθ. Είναι καλά;
Μ. Ναι.. Αν και...
Αθ. Γιατί σταμάτησες;
Μ. Τίποτα.
Αθ. Μάνο λεγε. Μη με βγάζεις απ'τα ρούχα μου.
Ιακ. Μάνο μην της πεις (είπε και γέλασε)
Αθ. Ιάκωβε θα σε παρακαλέσω όταν μιλάω για τα παιδιά μου να μην αστειεύεσαι.
Ιακ. Εντάξει συγνώμη.
Αθ. Λεγε Μάνο
Μ. Καλά ηρέμησε. Την ημέρα που έγινε το σκηνικό με τον πυροβολισμό που πήρα τα παιδιά σπίτι για να έρθουμε στο νοσοκομείο με πήρε ο πατέρας μου ότι ανέβασαν πυρετό. Αυτό ήταν όλο.
Αθ. Και τι περιμένατε για να μου το πείτε;
Μ. Θα στο λέγαμε αν ήταν κάτι σοβαρό. Δεν ήταν όμως λίγα δέκατα ανέβασαν. Πήρα την Αντιγόνη ήρθε τα είδε τους έδωσε λίγο σιρόπι και τους πέρασε.
Αθ. Ωραία. Την επόμενη φορά που θα γίνει κάτι και θα μου το κρύψετε θα γίνεις χαμός.
Ε. Εντάξει Αθηνά. Συγνώμη. Λοιπόν πάμε Μάνο;
Μ. Ναι.

Ο Μάνος με την Ειρήνη έφυγαν.

Ο Ιάκωβος έκανε ότι στεναχωρηθηκε με τον τρόπο που του μίλησε η Αθηνά και έκανε να φύγει.

Ιακ. Πάω και εγώ να ξαπλώσω.
Αθ. Μόνος σου;
Ιακ. Ναι. Δεν είμαι ανάπηρος μπορώ.
Αθ. Μου κρατάς μούτρα;
Ιακ. Όχι.
Αθ. Ιάκωβε σε ξέρω έλα εδώ.

Ο Ιάκωβος την πλησίασε κάπως απειλητικά με αποτέλεσμα η Αθηνά να κολλήσει πάνω στο τοίχο.

Ιακ. Να σου πω. Εμένα δεν θα με διατάζεις. Δεν είμαι ούτε ο Αχιλλέας ούτε η Μαριλια.
Αθ. Ιάκωβε τι έπαθες;
Ιακ. Δεν ξέρεις τι έπαθα;
Αθ.Οχι.. Αλλά...
Ιακ. Αλλά τι;
Αθ. Αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι όταν πρόκειται για τα παιδιά δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Αλλά συγγνώμη. Δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι.
Ιακ. Να σου πω. Σου έχω πει ότι μου αρέσεις ακόμα περισσότερο όταν ψαρώνεις έτσι; (και άρχισε να γελάει)
Αθ. Εντάξει. Δεν παίζεσαι.
Ιακ. Το ξέρω... Να σε ρωτήσω. Μήπως πρέπει να διορθώσεις κάπως το λάθος σου;