Seungmin sevgisiz büyümüş bir çocuktu,daha çok küçükken babası ve annesinin kavgalarını çekmek zorunda kalan bir çocuktu.
Babası bir işkolik ve annesi tam bir para acısıydı babasını parası için seviyor gibi davranır ve hep alışverişe çıkardı.Babası geç saatlere kadar çalışır sabahta erkenden işe giderdi.Babası kazandığı her parayı annesine verir ve onun harcamasını sağlardı
Seungmin neredeyse hiç babasını göremezdi.Annesi de neredeyse hiç eve gelmezdi her gün alışveriş yapar ve arkadaşlarıyla gezerdi.
"Anne neden benimle ilgilenmiyorsun?"
"Seninle uğraşamam git oyuncaklarınla oyna."
Seungmin her gün bu diyaloğu duymaktan artık bıkmıştı.Ama o yinede annesini seviyordu o onun gözünde güzel ama arada katı olabilen bir anneydi.
Bir gün zorla babasını dışarı çıkardı ve çaktırmadan annesini takip ettirdi.
"Seungmin yeter artık daha bitiremediğim dosyalarım var eve döneli-"
"Baba sessiz ol şunu görüyor musun?"
Annesi bir adamla buluşmuş ve onun elini tutmuştu.Babası şaşkınlıktan donakalmıştı resmen.
"Bana inanman gerektiğini söylemiştim baksana."
Babası sinirlerine hakim olamıyordu bir anda annesinin yanına gidip kafasına ağır bir darbe ile vurmuştu.Yanındaki adam hemen tüymüştü etrafındaki insanlar ise Seungmin'in babasını durdurmaya çalışıyordu.
"BANA BUNU NASIL YAPARSIN?!"
Seungmin donakalmıştı annesi gözünün önünde babası tarafından dövülüyor ve öldürülüyordu.
"G-Gerçekten özür dilerim.."
"BİR ÖZÜRÜN YETECEĞİNİ Mİ SANIYORSUN?!"
Babası onu öldüresiye dövüyordu ve Seungmin sadece izliyordu.Etraftakiler babasını durdurmaya çalışsada babası durmuyordu neredeyse gözünden alev çıkıyordu.
Seungmin'in gözünden yaşlar süzülüyordu.Tam o sırada annesi oracıkta son nefesini vermişti.Etrafta polisler ve ambulans vardı.Polisler eli kanlı olan babasını ve Seungmin'i ayrı arabaya koymuştu.
"Ufaklık kaç yaşındasın ve o adam senin neyin?"
"12 yaşındayım (hıçkırarak) o benim ba-babam.."
"Korkuyorsun değil m-"
Seungmin kendi sorusuyla polisin sözünü bölmüştü.
"Polis abi.."
"Efendim ufaklık."
"A-Annem.. ona n-ne oldu?"(ağlayarak)
"Ah.. annen artık seni sadece yukarıdan izleyebilecek."
"Neden..?"
"O artık bir melek."
Seungmin ağlamasını tutamamıştı hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.Polis Seungmin'in yaşlarını silerek
"Üzülme ufaklık o hep seninle.."
"Benim adım Seungmin.."
"Ah.. ne güzel bir adın var."
"Teşekkürler.Bu arada babam nerede..?"
"Babanla artık görüşebileceği sanmıyorum."
"Neden?"
"İnsan öldüren birine çocuk vermezler."
"Peki bana ne olacak..?"
"Artık başka arkadaşlarının olabileceği bir yerde yaşayacaksın."
"Arkadaşlarım mı olacak?"
"Evet hemde seni sevecekler."
"Ama şuana hiç kimse beni sevmedi?"
"Merak etme onlar seni sevecek.Aha geldik bile."
Seungmin arabadan iner ve bir yerin içine girerler.
"Oha ne kadar büyük."
"Hoşgeldin ufaklık ve kadar da yakışıklısın sen."
"Teşekkürler efendim."
"Çokta saygılısın şimdiden sevdim seni bu arada adın ne ufaklık?"
"Seungmin."
"Ne güzel bir adın var.Beni takip et."
Seungmin personeli takip eder ve personel onu bir sürü çocuğun olduğu yere getirir.
"Artık burada kalacaksın eşyaların yerleştirildi."
"Teşekkürler efendim."
Seungmin kendi yatağına gider ve uzanır.
"(İçinden)Buraya alışmak zor olacak herhalde."
"Selam sen yeni geldin değil mi bende geleli çok olmadı 1-2 hafta falan oldu."
"Ah.. evet merhaba ben Seungmin Kim Seungmin."
"Bende Han Han Jisung."
"Tanıştığımıza memnun oldum."
"Bendee,birbirimize lakap takalım mı?"
"Olurr o zaman sana Hanji diyeceğim."
"Bende sana min min diyeceğim o zaman"
