១០ឆ្នាំនៅតែស្រលាញ់នាង

១០ឆ្នាំក្រោយនៅតែស្រលាញ់នាង ភាគទី១

ក្រោមដំណក់ទឹកភ្លៀងធំៗស្លឹកឈើរេរាំតាមខ្យល់មនុស្សម្នាតាមបណ្ដាផ្ទះនាំគ្នាបិតបង្អួចយ៉ាងជិតនៅក្នុងផ្ទះយ៉ាងកក់ក្ដៅអ្នកដំណើគ្រប់រូបនាំគ្នាខ្លះទទូឆ័ត្រខ្លះនាំគ្នាជ្រកភ្លៀងប៉ុន្តែចំលែកអីតែកំលោះតូចនេះដែរអង្គុយរហាលភ្លៀងយ៉ាងគួអោយអាណិតទៅវិញព្រោះគេមិនចង់ត្រឡប់ទៅមណ្ឌលវិញនោះទេ គេពិតជាមិនចង់ក្លាយជាក្មេងកំព្រានោះឡើយគេចង់ប្រឡប់ទៅផ្ទះដ៏កក់ក្ដៅរបស់គេវិញគេមិនអាចទ្រាំទ្រនូវសម្ពាធដ៏ធ្ងន់បែបនេះបានទេ ប៉ុនន្តែគ្រប់យ៉ាងគ្រាន់តែជាចំណង់របស់គេប៉ុណ្ណោះវាមិនអាចដូចដើមឡើយ

Hoseok " ហឹម... រងាណាស់ខ្ញុំមិនចង់ប្រឡប់ទៅវិញទេ យកខ្ញុំទៅវិញទៅៗ ទីនេះគ្នានអ្នកស្រលាញ់ខ្ញុំនោះទេ" សម្លេងរអូបន្លឺឡើងតិចៗនូវមានរងានិងឈឺចាប់ គេក្លាយជាក្មេងកំព្រាអស់រយ:ពេល២ឆ្មាំមកហើយដោយហេតុម្ដាយឨពុករបស់គេកាលពីពីរឆ្មាំមុនជាអ្នកចាប់ផ្ដើមមុនជំនួញផ្ទាល់ខ្លួនរៀបនិងល្បីសោះសាយទៅហើយស្រាប់តែមិត្តភក្តិរបស់ឪពុករបស់គេដែលជាអ្នកចូលហ៑ុនជាមួយគ្នាបោកប្រាសយកប្រាក់ចំណែករបស់ក្រុមហ៑ុនទៅដោះបំណុលផ្ទាល់ខ្លួនត្រូវបានម្ចាស់បំណុកធ្វើយាតដោយបើកឡានបុកសម្លាប់ក្លាយបន្លំជាគ្រោះថ្នាក់ចរាចណ៍ទៅវិញ.

'បងប្រុសមិនទៅផ្ទះទេហេសមេឃភ្លៀងខ្លាំងណាស់ ប្រយាតន៍ឈឺណា ឈឺមិនល្អទេ ត្រូវចំណាយប្រាក់ច្រើនហើយនិងមិនបានទៅសាលារៀនទៀត មិនបានរៀននិងត្រូវប្រឡងធ្លាក់ ប្រឡងធ្លាក់និងមិនបានញុុំសាច់អាំងនោះទេ ' សុខៗស្រាប់តែមានក្មេងស្រីយ៉ាងគួអោយស្រលាញ់ម្នាក់ដើមកអង្គុយទុលមុខគេនិងបារម្ភពីគេដែលអារម្មណ៍មួយនេះគេខាងជួបដឹងឮយូណាស់មកហើយ .

" អឹម ... គឺ" កំលោះកូនអាយុ១៨ឆ្មាំនិយាយអ្វីមិនចេញបានត្រឹមតែគឺ.គឺថាតែប៉ុណ្ណឹងប៉ុណ្ណោះ គេមិនដឹងត្រូវឆ្លើយយ៉ាងណាអោយសមនោះទេក្មេងម្នាក់នេះគេមិនធ្លាប់ស្គាល់ពីមុនមកក៏មិនធ្លាប់ជួបរឹតតែធ្វើអោយភាំងពេលឮក្មេងកូនសួគេដោយក្ដីបារម្ភយ៉ាងនេះ

"នេះបងយកឆាត្រនេះទៅ ខ្ញុំអោយបង កុំអង្គុយបែបនេះយូពេកណា ផ្ទះបងនៅទីណា ឆាប់ប្រឡប់ទៅវិញទៅ មេឃជិតងងឹតហើយ"

"អឹម គឺ ផ្ទះខ្ញុំ"
" អូ ប៉ារបសខ្ញុំមកទទួលខ្ញុំហើយ លាសិនហើយបងប្រុស សំណាងល្អណា" កំលោះកូនមិនទាន់មាត់បានហើមមាត់និយាយផង ប៉ារបស់ Siyan ក៏មកទទទួលនាងទៅផ្ទះទៅហើយ នាងតូចបានបង្ហាញស្នាមញញឹមដ៏ស្រស់ថ្លារបស់ខ្លួនដូចរាល់ដងព្រមទាំងលើកដៃលារកំលោះកូនរបស់យើងផងដែរ ដែគ្រាន់តែទង្វើបែបនេះធ្វើអោយHoseokមិនអាចដកភ្នែកចេញបាត់ទៅហើយព្រោះតាំងពីគេបាត់បង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមកលែងមានអ្នកខ្វល់ខ្វាយពីគេទៀតបែបនេះហើយ.

បន្ទាប់ពីអង្គុយជាយូមកHeseok ក៏សម្រេចចិត្តប្រឡប់ទៅមណ្ឌលរបស់ខ្លួនវិញព្រមទាំងមានឆ័ត្រក្រហមនូវនឹងដៃរបស់គេផងដែរ កុមាររាវ័យជំទង់Hoseokមើលទៅថ្ងៃនេះសប្បាយចិត្តខុសពីធម្មតាទាំងដែលរាល់ថ្ងៃមានតែទឹកមុខអស់សង្ឃឹមនិងស្មាមរបួសផ្លូវចិត្តនិងរាងកាយតែប៉ុណ្ណោះ. គេញញឹមមករហូតរាល់ពេលដែលគេនឹកឃើញពីមុខតូចៗរបស់ក្មេងឆត្រ័ក្រហមម្នាក់នោះ គេដើរហូតមកដល់មណ្ឌលរស់នៅរបស់គេ ស្មាមញញឹមរបស់គេត្រូវបានរលាយអស់មួយរំពេចពេលដែលបានស្ដាប់ឮ Mother នូវទីនេះកំពុងឈរនិយាយជាមួយបុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ដែលគេមិនធ្លាប់ស្គាល់ពីមុនមក ត្រឹមរឿងប៉ុណ្ណឹមិនអាចអោយគេមិនសប្បាយចិត្តនោះទេ ប៉ុន្តែរឿងមួយទៀតនោះគឺគេកំពុងពិភាគក្សាអំពីកាចង់យកខ្លួនរបស់គេទៅចិញ្ជឹម កាលពីមុនអាចនិងគេសប្បាយចិត្តប៉ុន្តែពេលនេះគឺអត់ទេ នៅទីនេះគេចង់ជួបក្មេងឆ័ត្រក្រហមទៀតនៅមិនទាន់បានទាំងស្គាល់ឈ្មោះរបស់នាងផង តើគេត្រូវចាកចេញទាំងបែបនេះមែនដែរទេ? ប៉ុន្តែនេះជាឨកាសមួយដ៏ពិសេស គឺកើតឡើងសម្រាប់គេ .