Bazen sonunu bildiğimiz şeyleri okumaktan vazgeçeriz ama belki vazgeçtiklerimiz önemlidir...
Lara küçük bir kız çocuğuydu mutlu değildi maalesef hayatı zaten dünya dediğinin içinde illaki bir kötülük vardı...
Lara okuldan geldiğinde bir adamın annesini öldürdüğünü gördü daha 15 yaşındayken...
Bazılarımızın haykırarak acı içinde bağıracağımız bir görüntü iken Lara nedense buna hiç şaşırmıyordu,sanki biri ona önceden söylemiş gibi sadece annesinin beyaz suratına bakıyordu...
Kendisini suçlamıyordu ölümünden acı çekmiyordu kalbi...
Komşulardan birisini çağırdı ve polisler geldi yarın annesinin cenazesinde insanlar Lara'nın şokta olduğunu düşünerek bir şey demediler...
Lara babasının annesini öldürdüğünü biliyordu...
Ne garipti haberlerde kadın cinayetlerini geçerdi orda anneleri için çığlık atardı kızları aileleri ama o yapamıyordu ne sesi çıkıyordu ne göz yaşı akıtıyordu...
Ne garipti haberde gördüğü ölüm haberlerini katliamları izlerken üzüyorken kız annesinin ölümüne bir üzüntü bırakamıyordu...
Babası mafya lideriydi annesi ondan boşanmıştı ama peşini bırakmamıştı,Lara'yada onu seçmediği için lanetler,okur tehdit ederdi...
Annesinin ölümünden sonra vilayet babaya verildi...
Babası cenazeden 3 gün sonra eve geldi ve içeri girdi Lara hiçbirsey olmamış gibi oturmuş yemek yiyordu
Babası gülerek konuşmaya başladı"o fahişenin arkasından ağlarsın sanmıştım ama artık ölümlere alışmışsındır"
Evet alışmıştı çünkü babası çok kişiyi öldürmüştü halasını,teyzesini,dedesini...
Ona karşı kim çıkarsa onu öldürmüştü galba listenin sonunda annem kalmıştı...
Karşıma oturdu "ne kadar kabul etmesende sende benim gibisin gece"
