Palamut

20.Bölüm: "Korku"

Korku kapıyı çaldı,
Cesaret açmaya gitti,
Kapıda kimse yoktu..
-Stefano E. D'Anna

🌼

Derin bir nefes alıp ayaklandım "Tamam Peri sakin ol sen Komisersin sanki Fırat bir Vatandaşmış gibi düşün." Yutkundum ve Fıratı omuzuma attım çok ağırdı ama yapmak zorundaydım Fırat yaşasın diye..

Esma ablayı uzaktan görünce nefes nefese bir şekilde Fıratı yavaşça yere bıraktım "Yardım edin!" Diye bağırdığımda buraya baktılar ağlayarak yere çöktüm ve Fırata sarıldım "Fırat.."

Fuat abi yanımıza koştu "Ula noldi?" Yutkundum "Vuruldu..Hakan yaptı.." Fuat abi derin bir nefes aldı "Tamam bacum sakin olalım hayde ben hastaneye gideyrum sende gel."

Fuat abinin soğukkanlılığına şaşırsamda onu ikiletmedim ve arka koltuğa geçtim Fuat abi Fıratı dikkatlice yanıma yatırınca başını dizlerime koyup saçlarını okşadım "Fıratım..Canım."

Ağlamamı durduramıyordum, içim yanıyordu her yerim ağrıyordu sanki..o kadar büyüktü ki bu acı.

Hastaneye gelince Fıratı sedyeye aldılar elini sımsıkı tuttup öptüm "Fıratım yanındayım ben Birtanem tamam mı? Hiç gitmeyeceğim canım benim."

"Perim.." diye mırıldandığında daha çok ağladım "Fıratım." onlar Fıratı götürünce Fuat abiye baktım birden rengi soldu ve yere çöküp ağlamaya başladı.

Esma abla ve diğer herkes yanımıza koştu Esma abla Fuat abinin yanına oturup ona sarıldı. Cemil'de benim yanıma geldi "Gel yengem." Cemile sarılıp burnumu çektim.

Uzun bir beklemeden sonra Doktor ameliyathaneden çıktı "Fırat Fırtına Karaduman'ın yakınları?"

Doktorun yanına gittik "Durumu nasıl?" Diye sordum içimdeki korkuyla "Şu anlık stabil, kendisi yoğun bakımda kurşun kalbine denk gelmediği için çok şanslısınız ama yinede ana arter hasar görmüş..Şuanlık Dua etmekten başka çaremiz yok." Kadın gidecekken elini tuttum "Ama iyileşecek değil mi?"

Kadın umutsuzca baktı "Siz her şeye hazırlıklı olun." Yutkundum dolan gözlerimi umursamadan "Onu görebilir miyim lütfen?" Diye sordum Kadın biraz düşünüp sonra başıyla onayladı.

Mikrop kapmasın diye üstüme türlü türlü şeyler giydikten sonra hele şükür Fıratı gördüm. Hemşire gülümsedi "Çok kısa bir süre için müsade etti Doktor hanım." Başımla onaylayıp kapıyı açtım ve derin bir nefes aldım.

"Fıratım." Fıratın yanına gidip elini tutttum "Fıratım seni çok seviyorum, bırakmazsın değil mi beni..ve sevdamızı." Dolan gözlerimi kaçırdım "Çok canım yanıyor."

"Doktor bile diyemiyor evet iyileşecek diye..Ne karakola gidip bakabiliyorum Sarpı yakalamışlar mı diye, ne burda sana sarılıp öpebiliyorum. Öperdim ama mikrop kaparmışsın."

Fıratın elini daha da sıkı tuttum "Seni çok seviyorum beni bırakma olur mu? Olur mu Hamsi kafalı?" Dedim ağlayarak.

"Hamsi Kafalu değul Palamut." Dedi Fırat gözlerini açmadan şaşkınca ona baktım "Fırat." Fırat yavaşça gözlerini açtı "He benim noldi?"

Gülümsedim ve ağlamaya başladım "Fırat ben..ben çok korktum." Fırat kollarını açınca ona sarılmak istedim ama sonra durdum.

"Yok olmaz mikrop kaparsın Fıratım ben seni öpmeye bile kıyamadım, ben doktorunu çağırayım olur mu?" Başıyla onaylayınca Gülümsedim "Bari Maskeyi indirde gülüşünü göreyum da." Maskeyi kısa süreliğine indirdim ve Fırata öpücük attıp odadan çıktım.

Doktorun yanına heyecanla gittim "Doktor hanım..Doktor hanım Eşim uyandı konuştu benimle." Doktor şaşkınca baktı "Nasıl olur?" O odaya girerken ben yoğun bakımdan çıktım bana gelen Firuz Anneye sarıldım "Uyandı Firuz Anne, konuştu benimle."

Herkes şükür ederken oturdum mucize gibi bişeydi bu..Ameliyat on bir saat sürmüştü.

Doktor yanımıza gelince ayaklandım "Doğruyu söylemek gerekirse bende çok şaşırdım ama Fırat beyi şimdi normal odaya alıcağız yinede dikkatli olalım ve Hastayı bunaltmayalım geçmiş olsun."

Odaya girince herkes Fırata öpüp sarılmaya başladı Fırat ise kapının kenarında duran bana kitlemişti gözlerini bende ona bakıp gülümsüyordum öylece. Kapı açılınca Oraya baktım Cemal Loya ve Loresimayı getirmişti.

Onlarda Fıratın yanına koşup ona sarıldılar "Oy Amcasinun gülleri oy." Esma abla bana baktı "Hayde biz gidelum de Aşıklar kavuşsun." Ben kızarırken Fırat sırıtıyordu Cemil ve Cemal birbirlerine baktı tam ağızlarını açmıştılar ki Fuat abi başlarına vurdu "Bir gün elumden Kaza çıkacak."

Hepsi odadan çıkınca Fıratın yanına gittim ve yatağın kenarına oturdum "Çok korktum..ve özür dilerim." Fırat elimi eline alıp öptü "Niye özür diliyor benum Birtanem?"

"Çünkü Hakan bana takıntılı olmasa bunlar olmayacaktı..seni kaybetmekten o kadar çok korktum ki." Fırat biraz doğrulmaya çalışınca ona yardım ettim.

"O Hakanla ben çocukkende uğraştum senun bir suçun yok ki olsa bile ben senun yüzünden kalbumdende Beynumdende vurulmaya razıyum."

Fırata biraz yanaşıp dudaklarımızı birleştirdim o da hiç bekletmeden karşılık verdi. Sanki uzun zamandır görüşmemiş gibi Özlem'le öpüyorduk ikimizde..ki ben çok özlemiştim bir gün de olsa deli gibi özlemiştim onu.

Geri çekilip gülümsediğimde Fırat bana koyulaşmış Yeşil gözleriyle baktı ve tekrar beni öpmeye başladı sanki dünyadan kopuyordum o kadar yoğun ve güzel bir hissti aşk.

Onun dudakları, gözleri, bakışları, kokusu kısacası her şeyi o kadar mükemmeldi ki bir şey yapmasa bile heyecanlanıyordum. Kalbim hızla atıyordu.

Fırat bana uzun uzun bakıp gülümsedi "Çok aşığum sağa." Boynundan öptüm "Benda sağa." Gülümsedi ve kollarını açtı.

Bu sefer hiç tereddüt etmeden ayakkabılarımı çıkardım ve ona sarıldım "Özlemişim kokunu."

Telefonum çalınca oflayarak geri çekilip açtım "Efendim?"

"Alo komiserim yakalayamadık Hakanı hala." İç çektim "Yakalamak zorundasınız ama O pislik cezasını çekecek." Fırat elimi eline alıp öpünce sakinleşmeye çalıştım "İyi haberi bekliyor olucağım tamam mı?"

"Tabii Komiserim." Telefonu kapatıp Fıratın yanağını okşamaya başladım. "İstediğin bir şey var mı Fıratım?" başıyla onayladı "Aciktum." Onu öpüp ayaklandım "Bir sorayım doktora yemek yiyebilir misin diye." O başıyla onaylayınca odadan çıktım çıkmamla birinin beni kenara çekip ağzımı kapaması bir oldu tam hamle yapacakken gözlerim karardı ve yavaş yavaş kapandı.

🌼

Ay noluyo noluyoooo