Evenbeeld part I (voltooid)

Hoofdstuk 4

Ian staart naar de muur waar tegen ik nog steeds sta aangedrukt. Vervolgens duwt hij zijn hoofd in mijn nek en gromt. Ik weet niet hoe ik moet reageren op zijn reactie. Hij mompelt en begint te mopperen, zet zich af van de muur en kijkt me aan met een blik die niet te pijlen is.

"Als je het niet wil vertellen, dan hoeft het niet hoor Ian." ik zet me af en maak aanstalte om weer richting Fiësta te lopen. Opeens grijpt Ian me bij mijn arm en begint te foeteren

"Verdomme, ik wil het je zo graag vertellen, maar het mag niet. Niet zolang ik niet weet wat jou krachten zijn en of je ons kunt helpen of niet." nogsteeds houdt hij mijn arm in een ijzerengreep.

"Wil je me los laten, Ian? Het doet me zeer en ik ben er niet van gediend om zo te worden vast gehouden." Ian is zo in zijn eigen gedachten dat hij het niet hoort en gaat verder "Snap je het dan niet, Aliva. Ik moet weten wat jij aan krachten hebt. Ik begrijp dat het verwarrend is en nieuw is voor je om er over te praten. Vooral ook omdat ik meer voor je voel dan ik had gehoopt toen je me gisteravond een kus gaf in de auto. Shit, dit is echt ellendig!" hij wordt boos en ik zie dat zijn huid begint te gloeien en de vloer onder onze voeten begint te trillen.

"Ian wat wil je dat ik zeg? Ik weet het niet wat ik kan, hetgeen waarvan ik het zeker weet dat ik het kan heb ik je al verteld. Wil je me nu loslaten en doe jij dit de vloer laten bewegen, want als je dat doet laat het dan ophouden!" boos omdat hij mijn arm nog steeds vast houdt bedenk ik me dat ik me moet focussen op mijn doel. Hij moet en zal mijn arm los laten. Alsof hij zich brand laat Ian opeens mijn hand los en ook de vloer houdt opeens op met schudden. Ik zie Ian verbaasd kijken en voel hoe zijn huid minder gloeit. De kleur blauw in zijn ogen veranderd weer in zijn oorspronkelijke kleur.

"Sorry, het was niet mijn bedoeling om je aan het schrikken te maken Aliva. Ik was mijn eigen controle kwijt. Nu weet je dat je niet de enige bent met een kracht. Hetgeen wat ik je wel kan vertellen is dat de kracht die in jou huist twee verschillende kanten op kan gaan, het positieve zoals de witte kracht die de Voglia draagt of de negatieve ook wel de zwarte kracht genoemd van Steal. Ik weet niet of je de krachten kent zoals ik ze benoemd of dat je totaal geen kennis hebt over hoe er met krachten moet worden omgegaan." Ian neemt mij in zich op en laat het even bezinken, voordat hij verder gaat.

"Er zijn vele mensen met krachten, zowel witte als zwarte, maar velen hebben dit honderden jaren geleden afgezworen. Ik heb mijn trouw gezworen aan de Voglia, deze groep mensen bundelen hun krachten om te strijden voor de welzijn van de aarde en de mensen en proberen de zwarte krachten van de Steal tegen te gaan. Steal is een groep mensen die al eeuwen strijden om macht en doen er alles aan om deze te bereiken. Sinds een aantal jaar lijkt de macht toe te nemen van de Steal en ik ben hier samen met de anderen naar toegestuurd om te zoeken naar een machtsbron die zowel de positieve als negatieve kant op kan worden gestuurd. Ik heb zo'n vermoeden dat jij die kracht in je hebt en dat je geen idee hebt hoeveel mazzel je hebt gehad dat wij je voor de Steal hebben gevonden." ik huiver terwijl ik Ian laat praten.

"De Steal is opzoek naar de krachtbronnen over de hele wereld die zowel positief als negatief kunnen schakelen, want die krachten kunnen zij overnemen en dan is degene die de kracht had bevrijd van zijn krachten en is de Steal weer een kracht rijker. Toen we hoorden dat er een krachtsbron in Greenfield was werden wij hierheen gestuurd om te onderzoeken waar de kracht vandaan kwam, bij wie die hoort en of deze al is aangetast." Ian kijkt naar me en probeert me naar zich toe te trekken. Ik ben nog te verbaasd om antwoord te geven.

Het enige wat ik eruit kan gooien is "Hoe? Hoe kan het dat ik die kracht in me heb en weet je het zeker?" Ian kijkt me aan en haalt zijn schouders op.

"Ik weet het niet, maar waarschijnlijk heeft dat te maken met je familie en ja ik denk zeker te weten dat jij die kracht in je hebt, al is het waarschijnlijk nog niet volledig ontwikkeld, omdat je nog geen 22 jaar bent."

Ik haal een paar keer diep adem en begin te trillen, want dit betekend dat ik al die tijd gelijk had. Mijn ouders deden het af alsof ik gek was en dat ik me vooral niet moest bezig houden met de gedachten dat ik anders was dan anderen. Terwijl allerlei gedachten en gevoelens beginnen kriskras door elkaar te lopen hoor ik in de verte de stemmen van Tai en Dave. In tussen lijkt de wereld te gaan draaien en heb ik moeite om mezelf op de been te houden. Ik hoor hoe Ian vraagt of het wel gaat en voor ik het weet wordt alles zwart.