YENİ HAYAT

15. bölüm

-Songül-

Songül bu sırada mezarlığa gelmiştir. Hamileliğin de etkisiyle hala ağlıyordur, Enzo da yanındadır, onu izliyordur, ona şirinlikler yapıyordur. Songül arabayı bir yere çekip Enzo'nun tasmasını takıp yürümeye başlar. Bir süre sonra anne ve babasının başına gelmiştir bile. Mezarlığın yanına oturmuştur, dualarını okumuş konuşmaya başlamıştır.

Songül: Annem, babamm... Ben sizden sonra ilk kez bu kadar çok güvenmiştim birilerine. Onları abim bildim, eşim bildim. Bana yalan söylediler, kandırdılar beni. En çok da Sadi'ye kırgınım. Yüzüme baka baka yalan söyledi. Ben ona bu kadar güvenirken o nasıl bana söyleyebildi? Ben artık kimseye güvenemeyecek miyim? Şuan size sarılmayı o kadar çok istiyorum ki. Yine küçük Songül'ünüz olsam keşke, bana sımsıkı sarılsanız, yine sahil boyu yürüsek, şakalaşsak. Beni tüm kötülüklerden korusanız, ben kendimi koruyamıyorum.

Tabi herkes bu sırada Songül'ü arıyordur.

Sadi: Açmıyor! Allah kahretsin! Yaver bi haber yok mu?

Yaver: Abi mahallede yok, her yere sordum, arabaya binmiş gitmiş.

Sadi: Kim bilir nereye gitti.

Taylan: Sinyaline bakalım dedik ama telefonu kapalı.

Ahmet: Kameralara bakıtmak için ekip ayarladım, bulacağız Sadi sen sakin ol.

Sadi: Abi nasıl sakin olayım? Ya bi yerde düşüp bayıldıysa? Başına bir şey geldiyse?

Taylan: Abi, Songül kendine de bebeğe de zarar gelmesine engel olur sen merak etme.

Bi sessizlik olur.

Yaver: Abi, ben bi Meltem'e de sorayım mı? Belki onun yanına gitmiştir, kadın dayanışması falan?

Sadi: Ara ara.

Yaver arar.

Yaver: Aşkım, merhaba.

Meltem: Merhaba. Yaver iyi misin? Sesin hiç iyi gelmiyor.

Yaver: Ya yengem kayıp da, seninle mi diye soracaktım.

Meltem: Nasıl kayıp ya? Benimle değil, biz konuşmadık hiç.

Yaver: Tamam, sen konuşursan, görüşürsen bize haber ver tamam mı?

Meltem: Tamam aşkım, görüşürüz.

-kapatırlar-

Yaver: Ağam, onunla da değil.

Sadi: Nerede bu kız ya?!

Sadi: Ben çıkıyorum!

Sadi çıkar. Ekip de peşinden çıkar hemen.

Ahmet: Sadi nereye? Bir de seni aramayalım, birlik olup öyle hareket etmemiz lazım.

Sadi: Savcım, ben şuan ne sakin olacağım, ne de evde oturup karımın gelmesini bekleyeceğim, benim onu bulmam lazım. Belki bizim gözümüzden kaçan bir yerdedir. Songül bize çok kızdı, eve gelmez, tanıyorum onu. En başından yapmamız gerekirdi.

-Meltem-

Meltem ve Derya bir süre sonra kalkmışlardır. Meltem Derya'yı evine bırakmış ve düşünmeye başlamıştır. Yaver ile görüşmüşlerdir, olayları biliyordur. İnsan bu durumda en çok ailesinin yanında olmak ister diye düşünür. Mezarlığa gelir. Tahmin ettiği gibi Songül'ün arabası buradadır.

Mezarlığa yaklaşınca ağlayan Songül'ü görür. Songül onu fark edince toparlanmaya çalışır.

Meltem: Songül? İyi misin?