𝔼𝕍𝕊𝕀̇ℤ (🅺🅰🅾🆂)

•14• KAYALIK

Salvador çıktıktan sonra Barbaros bana her şeyi anlattırmıştı. Vurmadan, tehdit etmeden... Ailemin kaybolduğu, yani olayların başladığı zamandan iğtibaren bu zamana kadar anlatmıştım. Hiç bir şeyi atlamadan, sade bir şekilde. Barbaros sabırla ve ilgiyle dinlemişti. Bittiğinde ise yüzüne bakmak için cesaretimi topladım.

Bir nefes alıp gözlerimi gözlerine sabitledim. Her ne kadar meraklı bakışlarım onun şüpheli ve ürkütücü bakışlarının aksi olsa da...

"Ben birini öldürmek istemiyorum. " Dedim yalvarırcasına.

Tepkisizdi.

"Lütfen... "

Bu kez dudaklarıma gözyaşlarım eşlik etti.

Bıkkınca cevap verdi.

"Onu öldürecek kapasite sende yok zaten, ciddi değildi."

Kararlı bakışlarıyla devam etti.

"Yanına sokulman yeterli. "

Sokulmakdan kastı hangi anlamda kestirememiştim.

"Ne yapacağım? " Dedim istemesem de.

Kalktı.

"Böyle bir kız olmanı beklemezdim. "

Ne?! Yüz ifadesinde hayal kırıklığı mı vardı? Yoksa ben hayal mi görüyordum?!

"Değilim. Yemin ederim! İnan... "

Cevap vermeden çıktı. Bense arkasında iftiraya uğramış, hain muamelesi görmüş, sorguya çekilmiş, ve yine zorla kullanılacağını bilen güçsüz bir beden olarak kalmıştım.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Şu anda odada Zeynep'i bekliyordum. Yatağıma oturmuş sinirle titreyen ellerimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Ne kadar sürdü bilmiyorum ama sonunda kapı açıldı. İçeriye yorgunca giren Zeynep beni görünce duraksadı. Ben onun ayaklarını sürüyerek gelen, omuzları düşmüş, ve yüzü kızarmış bedenine bakarken o benim patlak dudağıma ve karnımda olan elime bakıyordu.

"Çok teşekkür ederim. " Dedim sinirle. Kaşları çatıldı.

"Söz verdikten sonra beni hain ilan ettiğin için! "

"Değil misin? "

"Ne?! Gerçekten mi? Onca şeyin arasında bunu mu seçtin söylemek için?! "

"Üzgünüm. Başka şekilde öğrenselerdi bende yanardım. "

Güldüm. Sinirle ayağa kalkıp kapıya yöneldim. Açarken durup arkamı döndüm.

"Haksız yere bana neler yaptığını bilmiyorsun. Arkadaş olduğumuzu düşünüyordum! Yaptığın şeyle gurur duyabilirsin Zeynep, çünkü büyük ihtimalle öleceğim. Sağol. "

Kapıyı çarparak çıkıp, büyük hole gittim. Oradan da dışarı çıktım. İlk başta kapıdaki nöbetçiler çıkmama izin vermese de nereden geldini anlamadığım Hacker benimle gelip çıkarttırmıştı. Herhâlde o da itiraf için tehdit eder diye düşündüm. Kamufle edilmiş kapıdan uzaklaşıp dağın biraz yukarsına çıktım. Sinirle yere oturdum ve gözyaşlarımı sımsıkı tuttum. Hacker beni takip edip yanıma oturdu. Hiç bir şey demeyince şaşırdım.