Pacify her

𝟾

En sonunda eve girebilmiştik. İçimiz biraz da olsa rahatlamıştı.

Bi 5 dakika girişte nefesimizi düzenlemek için oturmuştuk.

Birden o ayağa kalkarak.

"Ben bir camdan bakıyım gitmiş mi diye"

Diyince bende başımı aşağı yukarı yaparak kafamı salladım.

O cama bakmaya giderken bende üstümde ki ceketi çıkarmaya başladım.

Ceketi çıkarmam ile onun yanıma gelip

"O BURAYA GELİYOR!

Demesi aynı anda olmuştu.

Hızlıca ceketi bi kenera etıp kapıyı kilitlemeye gittim.

Kapının anahtarını iki kez bilip kapının ardına yaslanmıştım.

Kapıyı hızlıca kapıcınca kapıya sertçe vurmaya başlamıştı.

Bi yandan bağırınca içimdeki açıklanamıyacak his artık taşınamıyacak kadar büyümeye başlamıştı.

Ben bu hislerle savaşırken kapıya vurulan yumruklar abide bağırış sesleri eklenmişti.

" AÇ ŞU KAPIYI ARTIK! "

böyle seslenmesi ile artık dayanamayıp;

"NEDEN BİR SAPIK KAPIYI AÇAYIM RAHAT BIRAK BİZİ!"

benim böyle dememle kapıyı yumruklamayı bıraktı.

Bir kaç sanı ye öyle geçince birden çok sesli bir gülüş sesi geldi.

Nerdeyse bu gülüş iki dakika devam etti ne olduğunu anlamıyorum. Neye gülüyordu ki?

En sonunda gülüşü bitince kapıya sert bir yumruk atıp;

"Bizi öylemi? Sen ve o? Biz mi oluyor? Biz... O bizi yok etmem gerekecek desene."

Bunu demesiyle dayanamayıp. O arkamdan bağırıp;

"NE İSTİYORSUN BİZDEN RAHAT BIRAK BİZİ!"

"Nemi istiyorum? O bizi yıkmak için canını istiyorum."

Bunu duymasıyla bi anda gözleri açılmıştı ve sessiz bir şekilde;

"N-ne"

Bunu demesiyle kapıdaki bir gülüş daha patlatmıştı.

Gülüşü bitince bi anda şefkatli bir sesle;

"Ah evet sadece sen. Sadece sana dokunacağım. Benim  olana yakkaşmanın cezasını göstereceğim sana. Senin akan kan damlaların elime bulaştığında her şey son bulacak."

Bunu dedikten sonra bir kaç saniye duraksadı. En sonunda;

"Ha bu arada sana zarar vermeyeceğim. Merak etme canım. Sen benimsin. Sadece benim. Tek istediğim yanındakinin canı. Ondan sonra sana bulaşmayacağım. S̶ö̶z̶ v̶e̶r̶i̶y̶o̶r̶u̶m̶.̶ "

Bunu demesiyle yanındaki çocuğun gözlerine baktım. O ise ne yapıcağımı anlamıl bir şekilde;

"Ya-yapmıyacaksın dimi?"

Ben sessizce gözlerimi önüme eğerken. O ise buna inanamaz bir şekilde;

"Di-dimi yapmıyacaksın?"

Bir kaç saniye daha sessizlik olunca en sonunda;

"Bu-bunu yapamazsın. Ha-hayır. HAYIR YAPMA! YALVA-"

bunu demesiyle benim kapıyı açmam bi anda oldu.

Artık kimse yoktu.

Sadece ben o ve yanımızdaki katilimiz.

Kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse kimse

Sadece o ve ben.