Τα δώρα της Αρμονίας

Κεφ. 3.9 Η τελευταία κόρη του Οιδίποδα (ΙΙ)

3.9.3 Η ύστατη έκκληση του Αίμονα

Ακόμα δεν είχε καταλαγιάσει η ταραχή που επικρατούσε στην αίθουσα του παλατιού καθώς ο Κρέων κουβέντιαζε με τους άλλους αξιωματούχους της πόλης. Γνώμες υπήρχαν πολλές αλλά κανείς δεν είχε την τόλμη να αντικρούσει τη δύναμη και την εξουσία του.

"Πατέρα!"

Η φωνή του Αίμονα έπεσε μέσα στην αίθουσα σαν βροντή που απλώνεται σε ολάκερη τη γη απ' τον ουρανό. Όλοι γύρισαν προς το μέρος του. Απόλυτη σιωπή έπεσε στη μεγάλη αίθουσα. Ο Αίμων πλησίασε προς τον Κρέοντα. Κοντοστάθηκε λίγα μέτρα απέναντί του.

"Γιε μου τι ζητάς; Γιατί είσαι αναστατωμένος τόσο; Τι συμβαίνει;"

"Εσύ θα μου πεις αν είναι αλήθεια όσα άκουσα στον ερχομό μου εδώ"

"Σαν τι άκουσες δηλαδή γιε μου;"

"Βασιλιά. Ξέρεις το σεβασμό μου για σένα και το σκήπτρο σου. Όμως πες μου, τι συνέβη στην μνηστή μου; Πού είναι η Αντιγόνη;"

"Α! για αυτήν λοιπόν η αντάρα στη σκέψη σου;"

"Φυσικά πατέρα! Αν είναι αλήθεια όσα λέγονται στους δρόμους και στα στενά της πόλης, τότε η αντάρα στο νου μου είναι το λιγότερο, πες μου!"

"Σαν τι λένε δηλαδή οι Θηβαίοι; Πες μας να ακούσουμε και εμείς οι άρχοντες" του είπε με εμφανή την ειρωνεία στα λόγια του.

"Βασιλιά μου, κάθε εξουσία που πατάει πάνω στην επιβολή δεν έχει μέλλον μήτε δρόμο μπροστά της..."

"Τι θες να πεις; Μόλις πριν λίγο τέλειωσε ένας πόλεμος νεαρέ γιε μου. Μόλις πριν λίγο σώθηκε η Θήβα απ' των Αχαιών τις επιβουλές. Τέτοιες ώρες ο νόμος, η τάξη και η εξουσία πρέπει να είναι στιβαρές, απόλυτες, κυρίαρχες για να σταθούμε στα πόδια μας. Της νιότης σου η απειρία αυτό λογικό το βλέπω να μην το ξέρει"

"Καταδίκασες την Αντιγόνη, σε ποιο τόπο οδήγησες την μνηστή μου, θέλω να ξέρω!"

"Αμετανόητη στις πράξεις της, δολερή, θρασύς και προκλητική. Με λίγα λόγια επικίνδυνη, στο είχα πει απ την αρχή. Δεν έχει θέση ανάμεσά μας. Οι πράξεις της μια μονάχα ποινή έχουν"

"Την οποία έβγαλες εσύ;"

"Εγώ είμαι ο βασιλιάς Αίμονα! Εγώ ο νόμος και η αρχή!"