PRINCIPESSA

Κεφάλαιο 27

Εύας POV

Αφού έχουν περάσει μία εβδομάδα, 2 μέρες και 2:30 ώρες, είμαστε σε ένα άλλο μουσείο κάπου στην Αθήνα.

Όπως καταλαβαίνετε, φτάσαμε κιόλας στην δεύτερη εκδρομή μας...

Γυρνούσαμε τα δωμάτια και κάποιοι καθηγητές μας μιλούσαν για τα αγάλματα, τις ιστορίες τους κλπ., αφού δεν είχαμε ξεναγούς.

Έχουμε χωριστεί σε τμήματα και κάθε καθηγητής παίρνει από ένα τμήμα. Φαντάζομαι πως μπορείτε να μαντέψετε ποια καθηγήτρια πήρε το τμήμα που είμαι εγώ... 

Φτάνουμε μπροστά από το προτελευταίο άγαλμα και η Οδύσσεια αρχίζει να εξηγεί

Ποποο βαριέμαιι...

Πάω πίσω από δύο κοπέλες, σχετικά.... "χαμηλές" και κοιτάω κατάματα την Οδύσσεια.

Με κοιτούσε και αυτή μέσα στα μάτια για αρκετή ώρα.

Ίσως να το έχουν καταλάβει κάποια άτομα πως το βλέμμα της έχει κολλήσει σε εμένα, όπως και το δικό μου σε εκείνη, γιατί νιώθω πως με κοιτάνε.

Ούτε που με νοιάζει

Συνεχίζω να τη κοιτάω στα μάτια και χαμογελάω πονηρά.

Της κλείνω το μάτι διακριτικά και συνεχίζω να τη κοιτάω χαμογελώντας.

"Ε τα θέλει και εσένα ο αυτός σου!!!"

Αυτή έχει μείνει..

-Εε-ε και-ι αυτή-ή είναι-αι η ιστορί-ία....

Τραυλίζει και μετά από λίγο πίνει νερό από το μπουκάλι της

Κοιτάει προς τα κάτω

-...Αυτού του χώρου.   Συνεχίζει κοιτώντας το έδαφος

Άρχισα να γελάω σιγανά (τόσο σιγανά ώστε να με ακούει αυτή) και πάω προς τα πίσω, όπου ήταν ένας φίλος μου και η Ιωάννα..

-Πας λίγο μπροστά, Αλεξ?  Τον ρωτάει η Ιωάννα με νόημα

-Α ναι ναι, εγώ σας αφήνωω!!  Μας λέει και πάει στο μπροστά μέρος του "τμήματος" μας.

Αφού περπατάμε προς το τελευταίο άγαλμα κοιτάω την Ιωάννα και με κοιτάει και αυτή.

-Τι έχει γίνει?  Με ρωτάει η Ιωάννα

-Τίποτα...Ήθελα να παρακολουθήσω..  Της είπα αθώα. Δεν είναι ότι δεν θέλω να της μιλήσω απλά φοβάμαι πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή η συγκεκριμένη.

-Τι έχει γίνει από τότε που κλείσαμε για Πάσχα και μετά. Έχεις αλλάξει και εκτός αυτού μου φαίνεται περίεργο που με το που πας να "παρακολουθήσεις" η άλλη δεν μπορεί να μιλήσει.