Benim hırsızım (TaeKook) ARA VERİLDİ!!!

14

Haii! Ben geldim umarım güzel bir bölüm yazmışımdır

Ayrıca 532 okuma olmuş okuyan herkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum

Iyi okumalar...

🖤 🖤 🖤

Jin'den

"jungkook... Jungkook kaçırıldı onu bulmama yardım edermisin?"

Ne? Jungkook kaçırıldı mı? Şu hırsız olan, oh iyi olmuş, dur bir dakika neden hoseok'un sesi bu kadar endişeli ve korkuyomuş gibi geliyo, hadi ama onun için üzülemeyiz dimi kaçırıldıysa kaçırıldı bizene "jin?" hoseok'un endişeli sesini duymamla kendime geldim "hoseok ne dediğinin farkındamısın? jungkook'tan bahsediyorsun şu hırsız olan?"

"hırsız diye ölüme mi terk ediyorsun yani?" ah! Ne? Ne alaka yani, ah! Siktir ya! Onu kaçıran her kimse onu öldürebileceğini sanmıyorum, o var ya o şeytandan daha şeytan bir yolunu bulur kurtulur "tabi ya ben ne düşündüm ki bana yardım edeceğini falan mı hah! Boşuna rahatsız ettim seni de, görüşürüz" siktir ya, ahh! Tamam lanet olsun tamam

Tam kapatacağı sırada konuşmaya başladım "tamam!, tamam yardım edicem sana, ama sırf sen istedin diye bunu bil yoksa o benim umrumda bile değil" dediğimde hafif gülme sesi işittim "teşekkür ederim, şimdi her nerdeysen atıcağım konuma geliyorsun" dediğini duyunca kıkırdadım, salak çocuk "tamam bekliyorum" dedim, görüşürüz dedikten sonra kapattı

Oturduğum koltuktan kalkıp sokak kapısına yöneldim, dışarı çıktığım gibi arabama binip telefonumu konumu görebileceğim bir yere sabitledim, hoseok çoktan konumu atmıştı, konumu açıp nerde olduğuna baktım, iyiymiş burdan oraya sadece 13 dakika sürüyo, ben o yolu 5 dakika yaparım

* * *

7 dk sonra

Arabayı durdurup etrafıma bakındım, konuma göz gezdirip gösterdiği yere baktığımda kulübe gibi küçük bir ev gördüm, hoseok'un burda ne işi vardı ki

Evin önüne gelip kapıya vurdum bir kaç kez, bir adım geri gidip kapıyı açmasını bekledim

Kapı açıldığında hobiyi görmemle gülümsedim, içeriden ağlama sesi duyduğumda gülüşüm anında soldu, kaşlarımı çatarak içeriye bakmaya çalıştım "içeri geç jin anlatıcam olayları"

Kafamı sallayıp onayladıktan sonra içeri geçtim, arkamdan kapının kapanma sesi ve adım sesleri geldiğinde hobinin de peşimden geldiğini anladım

Ağlama sesi gittikçe artarken önüne geldiğim kapıyı açtım. Karşımda jimin'i görmemle kaşlarımı çatıp sinirle hobiye baktım, onlardan nefret ettiğimi bildiği halde onu burayamı çağırdı!

"bakma bana öyle, tamam nefret edebilirsin ama çocuğun haline baksana mahvolmuş durumda" gözlerimi kapatıp derin bir nefes çektim içime, sakinleşmem lazım hobi haklı

Kapıda durmaya son verip jimin'in karşısında ki koltuğa oturdum, gerçekten çok kötü ağlıyordu tamamen mahvolmuş durumdaydı

"jin biz sesinle yan odaya geçelim, jimin sende daha fazla ağlama bulucaz onu"

***
Taehyung'tan

Jungkook'u bulması için namjoon'un yanına gelmiştim. Yaklaşık 1 saattir bekliyodum ama namjoon daha hiçbir şey bulamamıştı

Ama umudumu kaybetmek yok! Onu bulucam ve onu kaçıran her kimse artık, benden büyük işkence görücek

"taehyung bir şey söylicem ama sakin ol tamam mı" lan! Yoksa buldumu! Ah! Sonunda ya sonunda! "söyle namjoon nerde hemen gidip alıcam onu ordan" sabırsızca namjoon'un söyleyeceği şeyi bekliyodum

Namjoon sıkıntıyla ofladığında kaşlarımı çattım "taehyung jungkook'u her kim kaçırdıysa çok dikkatli davranmış ve..."

"onu bulmamız pek kolay değil, hatta biraz imkansız"

Dedikleriyle resmen deliye döndüm, ne demek onu bulmamız kolay değil!! Ne demek imkansız!! Lanet olsun!! Onu kurtarabilirdim! Onu o adamın elinden alabilirdim!! "benim suçum... Hepsi benim suçum"

"hepsi benim suçum!! Lanet olsun!! Namjoon onu o adamın elinden alabilirdim,o kadar aptalım ki" gözlerimde ki yaşlar yavaş yavaş yanağımdan süzülerek boynuma kadar gitti

Namjoon yanıma gelip elini sırtıma atıp okşadı sakinleşmemi ister gibi, ağlamam şiddetlenirken birine sarılmak istedim o an, jungkook'a sarılmak istiyodum ama yanımda bile değil ki

Yanımda namjoon vardı bir tek ona sarılabilirdim şuan, ona sarılırsam bana karşılık verip destek çıkacağına eminim, beklemeden kolarımı namjoon'un boynuna dolayıp sıkıca sarıldım, o an sanki bir şey eksikmiş gibi hissettim

Yoongi...evet evet yoongi yoktu, en son onu jiminlerle bırakıp gitmiştim oda ordaydı, peki ya sonra nereye gitti, namjoon'dan ayrılıp telefonumu elime aldığım gibi yoongi'yi aradım, açmadı...

Namjoon bana anlamaz gözlerle bakarken ona açıklama yapmam gerektiğini anladım "yoongi'yi ara çabuk"

Telefonunu cebinden çıkarıp yoongi'yi aradığı gibi hoparlöre verdi ve ikimizin arasında tuttu telefonu, bir süre çaldıktan sonra açmayacağını düşünerek namjoon'a kapatmasını söyledim, tam kapatacakken telefon açılmış yoongi'nin sesi duyulmuştu "namjoon taehyung yanında mı"

Nefes nefese kalmıştı sorgulamadan cevap verdim "evet yoongi, bir sorun mu var"

"lan it!! Orospu evladı bide soruyomusun!!" dedikleri üzerine kaşlarımı çattım, tamam sorun vardı evet ama o nerden biliyodu

"hepiniz bir anda kayboldunuz, sizi ararken jungkook'a rastladım ama sorun şu ki jungkook başkasının kucağındaydı ve sanırım baygındı"

🖤 🖤 🖤

Devam edecek...

Kısa olduğu için üzgünüm sizi çok beklettiğimi farkettim ve hızlı hızlı bişeyler yazıp attım

Umarım beğenmişsinizdir

Yeni bölümde jungkook'tan okumak istermisiniz ona göre yazıcam

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere 👋👋